Jobin 3

1 Senjälkeen Job avasi suunsa ja kirosi syntymäpäivänsä;

۱ و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

2 Job lausui ja sanoi:

۲ و ایوب متکلم شده، گفت:

3 "Kadotkoon se päivä, jona minä synnyin, ja se yö, joka sanoi: 'Poika on siinnyt'.

۳ «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

4 Se päivä muuttukoon pimeydeksi; älköön Jumala korkeudessa sitä kysykö, älköönkä valonsäde sille paistako.

۴ آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

5 Omistakoon sen pimeys ja pilkkopimeä, pilvi laskeutukoon sen päälle, peljästyttäkööt sitä päivänpimennykset.

۵ تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

6 Sen yön ryöstäköön pimeys; älköön se iloitko vuoden päivien parissa, älköön tulko kuukausien lukuun.

۶ و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

7 Katso, hedelmätön olkoon se yö, älköön siinä riemuhuuto raikuko.

۷ اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

8 Kirotkoot sen päivänmanaajat, ne, jotka saavat hereille Leviatanin.

۸ لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

9 Pimentykööt sen kointähdet, odottakoon se valoa, joka ei tule, älköön se aamuruskon silmäripsiä nähkö,

۹ ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

10 koska se ei sulkenut minulta kohdun ovia eikä kätkenyt vaivaa minun silmiltäni.

۱۰ چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

11 Miksi en kuollut heti äidin helmaan, miksi en menehtynyt kohdusta tullessani?

۱۱ «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

12 Miksi olivat minua vastaanottamassa polvet, minkätähden rinnat imeäkseni?

۱۲ چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

13 Sillä makaisinhan rauhassa silloin, nukkuisin ja saisin levätä

۱۳ زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

14 kuningasten ja maan neuvosmiesten kanssa, jotka ovat rakentaneet itselleen pyramiideja,

۱۴ با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

15 päämiesten kanssa, joilla on ollut kultaa, jotka ovat täyttäneet talonsa hopealla;

۱۵ یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

16 tahi olisin olematon niinkuin maahan kätketty keskoinen, niinkuin sikiöt, jotka eivät ole päivänvaloa nähneet.

۱۶ یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

17 Siellä lakkaavat jumalattomat raivoamasta, siellä saavat uupuneet levätä;

۱۷ در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

18 kaikki vangit ovat rauhassa, eivät kuule käskijän ääntä.

۱۸ در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

19 Yhtäläiset ovat siellä pieni ja suuri, orja on vapaa herrastansa.

۱۹ کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

20 Miksi hän antaa vaivatulle valoa ja elämää murhemielisille,

۲۰ چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

21 jotka odottavat kuolemaa, eikä se tule, jotka etsivät sitä enemmän kuin aarretta,

۲۱ که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

22 jotka iloitsisivat riemastuksiin asti, riemuitsisivat, jos löytäisivät haudan-

۲۲ که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

23 miehelle, jonka tie on ummessa, jonka Jumala on aitaukseen sulkenut?

۲۳ چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

24 Sillä huokaukseni on tullut minun leiväkseni, valitukseni valuu kuin vesi.

۲۴ زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

25 Sillä mitä minä kauhistuin, se minua kohtasi, ja mitä minä pelkäsin, se minulle tapahtui.

۲۵ زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

26 Ennenkuin tyynnyin, rauhan ja levon sain, tuli tuska jälleen."

۲۶ مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»