Jobin 21
1 Job vastasi ja sanoi:
А Јов одговори и рече:
2 "Kuulkaa, kuulkaa minun sanojani ja suokaa minulle se lohdutus!
Слушајте добро речи моје, и то ће ми бити од вас утеха.
3 Kärsikää minua, että saan puhua. Kun olen puhunut, pilkatkaa sitten.
Потрпите ме да ја говорим, а кад изговорим, подсмевајте ми се.
4 Ihmisiäkö vastaan minä valitan? Tahi kuinka en kävisi kärsimättömäksi?
Еда ли се ја човеку тужим? И како не би био жалостан дух мој?
5 Kääntykää minuun, niin tyrmistytte ja panette kätenne suullenne.
Погледајте на ме, и дивите се, и метните руку на уста.
6 Kun käyn ajattelemaan, niin kauhistun, ja vavistus valtaa ruumiini:
Ја кад помислим, страх ме је, и гроза подузима тело моје.
7 Miksi jumalattomat saavat elää, vanheta, jopa voimassa vahvistua?
Зашто безбожници живе? Старе? И богате се?
8 Heidän sukunsa on vankkana heidän edessään, heidän jälkeläisensä heidän silmäinsä alla.
Семе њихово стоји тврдо пред њима заједно с њима, и натражје њихово пред њиховим очима.
9 Heidän kotinsa ovat rauhassa, kauhuista kaukana; ei satu heihin Jumalan vitsa.
Куће су њихове на миру без страха, и прут Божји није над њима.
10 Hänen sonninsa polkee eikä turhaan, hänen lehmänsä poikii eikä kesken.
Бикови њихови скачу, и не промашују; краве њихове теле се, и не јалове се.
11 Poikansa he laskevat ulos niinkuin lammaslauman, heidän lapsensa hyppelevät leikiten.
Испуштају као стадо децу своју, и синови њихови поскакују.
12 He virittävät laulujaan vaskirummun ja kanteleen kaikuessa ja iloitsevat huilun soidessa.
Подвикују уз бубањ и уз гусле, веселе се уза свиралу.
Проводе у добру дане своје, и за час силазе у гроб. (Sheol h7585)
14 Ja kuitenkin he sanoivat Jumalalle: 'Mene pois meidän luotamme, sinun teistäsi emme tahdo tietää.
А Богу кажу: Иди од нас, јер нећемо да знамо за путеве твоје.
15 Mikä on Kaikkivaltias, että häntä palvelisimme? Ja mitä hyötyä meillä on siitä, että häntä rukoilemme?'
Шта је свемогући да му служимо? И каква нам је корист, да му се молимо?
16 Katso, heidän onnensa ei ole heidän omassa kädessänsä. Jumalattomain neuvo olkoon minusta kaukana.
Гле, добро њихово није у њиховој руци; намера безбожничка далеко је од мене.
17 Kuinkapa usein jumalattomain lamppu sammuu ja heidät yllättää heidän turmionsa? Kuinkapa usein hän jakelee arpaosat vihassansa?
Колико се пута гаси жижак безбожнички и долази им погибао, дели им муке у делу свом Бог?
18 Ovatko he niinkuin tuulen vietävät oljet, niinkuin akanat, jotka tuulispää tempaa mukaansa?
Бивају као плева на ветру, као прах који разноси вихор?
19 Jumala muka säästää hänen lapsilleen hänen onnettomuutensa. Kostakoon hän hänelle itselleen, niin että hän sen tuntee.
Чува ли Бог синовима његовим погибао њихову, плаћа им да осете?
20 Nähköön hän perikatonsa omin silmin, juokoon itse Kaikkivaltiaan vihan.
Виде ли својим очима погибао своју, и пију ли гнев Свемогућег?
21 Sillä mitä hän välittää perheestänsä, jälkeensä jäävistä, kun hänen kuukausiensa luku on täysi!
Јер шта је њима стало до куће њихове након њих, кад се број месеца њихових прекрати?
22 Onko opetettava ymmärrystä Jumalalle, hänelle, joka taivaallisetkin tuomitsee?
Еда ли ће Бога ко учити мудрости, који суди високима?
23 Toinen kuolee täydessä onnessansa, kaikessa rauhassa ja levossa;
Један умире у потпуној сили својој, у миру и у срећи.
24 hänen astiansa ovat maitoa täynnä, ja hänen luunsa juotetaan ytimellä.
Музилице су му пуне млека, и кости су му влажне од мождина.
25 Toinen kuolee katkeralla mielellä, saamatta onnea maistaa.
А други умире ојађене душе, који није уживао добра.
26 Yhdessä he panevat maata multaan, ja madot peittävät heidät.
Обојица леже у праху, и црви их покривају.
27 Katso, minä tunnen teidän ajatuksenne ja juonet, joilla mielitte sortaa minut.
Ето, знам ваше мисли и судове, којима ми чините криво.
28 Kun sanotte: 'Missä on nyt mahtimiehen talo, missä maja, jossa jumalattomat asuivat?'
Јер говорите: Где је кућа силног, и где је шатор у коме наставају безбожници?
29 niin ettekö ole kysyneet maita kulkeneilta? Ette voi kieltää, mitä he ovat todeksi nähneet,
Нисте ли никад питали путника? И шта вам казаше нећете да знате,
30 että paha säästetään onnettomuuden päivältä, vihan päivältä hänet saatetaan suojaan.
Да се на дан погибли оставља задац, кад се пусти гнев.
31 Kuka puhuu hänelle vasten kasvoja hänen vaelluksestaan, kuka kostaa hänelle, mitä hän on tehnyt?
Ко ће га укорити у очи за живот његов? И ко ће му вратити шта је учинио?
32 Hänet saatetaan kalmistoon, ja hänen hautakumpuansa vaalitaan.
Али се износи у гробље и остаје у гомили.
33 Kepeät ovat hänelle laakson turpeet. Kaikki ihmiset seuraavat hänen jäljessänsä, niinkuin epälukuiset ovat kulkeneet hänen edellänsä.
Слатке су му груде од долине, и вуче за собом све људе, а онима који га претекоше нема броја.
34 Kuinka tuotte minulle niin turhaa lohdutusta? Entä vastauksenne-niistä jää pelkkä petollisuus jäljelle."
Како ме, дакле, напразно тешите кад у одговорима вашим остаје превара?
