Jobin 20
1 Naemalainen Soofar lausui ja sanoi:
А Софар Намаћанин одговори и рече:
2 "Tuohon minun ajatukseni tuovat vastauksen, moisesta minun mieleni kuohuu.
Зато ме мисли моје нагоне да одговорим, и зато хитим.
3 Häpäisevää nuhdetta täytyy minun kuulla, mutta minun ymmärrykseni henki antaa minulle vastauksen.
Чуо сам укор који ме срамоти, али ће дух из разума мог одговорити за ме.
4 Tuoko on sinulla tietoa ikiajoista asti, siitä saakka, kun ihminen maan päälle pantiin?
Не знаш ли да је тако од како је века, од како је постављен човек на земљи.
5 Ei, vaan jumalattomain riemu loppuu lyhyeen, ja riettaan ilo on vain silmänräpäys.
Да је слава безбожних за мало и радост лицемерова за час?
6 Vaikka hänen kopeutensa kohoaa taivaaseen ja hänen päänsä ulottuu pilviin asti,
Да би му висина допрла до неба, и глава се његова дотакла облака,
7 katoaa hän kuitenkin ainiaaksi oman likansa lailla; jotka näkivät hänet, kysyivät: Missä hän on?
Нестаће га за свагда као кала његовог; и који га видеше рећи ће: Куда се деде?
8 Niinkuin uni hän lentää pois, eikä häntä enää löydetä, ja hän häipyy kuin öinen näky.
Као сан одлетеће, и неће се наћи, и ишчезнуће као ноћна утвара.
9 Silmä, joka häntä katseli, ei katsele häntä enää, eikä hänen paikkansa häntä enää näe.
Око које га је гледало неће више, нити ће га више видети место његово.
10 Hänen poikiensa täytyy hyvittää köyhät, hänen kättensä on annettava pois hänen omaisuutensa.
Синови његови умиљаваће се сиромасима и руке ће његове враћати шта је отео.
11 Nuoruuden voimaa olivat täynnä hänen luunsa, mutta sen täytyi mennä maata multaan hänen kanssansa.
Кости ће његове бити пуне греха младости његове, и они ће лежати с њим у праху.
12 Vaikka paha onkin makeaa hänen suussaan, niin että hän kätkee sen kielensä alle,
Ако му је слатка у устима злоћа и крије је под језиком својим,
13 säästää sitä eikä siitä luovu, vaan pidättää sitä keskellä suulakeansa,
Чува је и не пушта је, него је задржава у грлу свом,
14 niin muuttuu tämä ruoka hänen sisässään, tulee kyykäärmeiden kähyiksi hänen sisälmyksissänsä.
Ипак ће се јело његово претворити у цревима његовим, постаће у њему јед аспидин.
15 Hän nieli rikkautta, ja hänen täytyy se oksentaa pois, Jumala ajaa sen ulos hänen vatsastansa.
Благо што је прождрао избљуваће, из трбуха његова истераће га Бог.
16 Kyykäärmeiden myrkkyä hän imi, kyyn kieli hänet tappaa.
Јед ће аспидин сисати, убиће га језик гујињи.
17 Ei hän saa ilokseen katsella puroja, ei hunaja-ja kermajokia ja-virtoja.
Неће видети потока ни река којима тече мед и масло.
18 Hänen on annettava pois hankkimansa, eikä hän saa sitä itse niellä; ei ole hänen ilonsa hänen voittamansa rikkauden veroinen.
Вратиће муку, а неће је појести; према благу биће промена, и неће се радовати.
19 Sillä hän teki vaivaisille väkivaltaa ja heitti heidät siihen, hän ryösti itselleen talon, eikä saa siinä rakennella.
Јер је тлачио и остављао убоге, куће је отимао и није зидао.
20 Sillä hän ei tuntenut vatsansa ikinä tyytyvän, mutta ei pelastu hän himotulla tavarallaan.
Јер није никада осетио мира у трбуху свом, ни шта му је најмилије неће сачувати.
21 Ei mikään säilynyt hänen ahmailultaan, sentähden hänen onnensa ei kestä.
Ништа му неће остати од хране његове. Зато не може добро његово трајати.
22 Yltäkylläisyytensä runsaudessa on hänellä hätä, häneen iskevät kaikki kurjien kourat.
Кад се испуни изобиље његово, тада ће бити у невољи; све руке невољних удариће на њ.
23 Kun hän on täyttämässä vatsaansa, lähettää Jumala hänen kimppuunsa vihansa hehkun ja antaa sen sataa hänen päällensä hänen syödessään.
Кад би напунио трбух свој, послаће на њ Бог јарост гнева свог, и пустиће је као дажд на њега и на јело његово.
24 Jos hän pakenee rautavaruksia, niin lävistää hänet vaskijousi;
Кад стане бежати од оружја гвозденог, прострелиће га лук бронзани.
25 kun hän vetää ulos selästään nuolen, käy hänen sappensa lävitse miekan salama. Kauhut valtaavat hänet,
Стрела пуштена проћи ће кроз тело његово, и светло гвожђе изаћи ће из жучи његове; кад пође, обузеће га страхоте.
26 kaikki pimeys on varattu hänen aarteilleen. Hänet kuluttaa tuli, joka palaa lietsomatta, se syö, mitä on säilynyt hänen majassansa.
Све ће таме бити сакривене у тајним местима његовим; прождреће га огањ нераспирен, и ко остане у шатору његовом зло ће му бити.
27 Taivas paljastaa hänen pahat tekonsa, maa nousee häntä vastaan.
Откриће небеса безакоње његово, и земља ће устати на њ.
28 Minkä hänen talonsa tuotti, menee menojaan vihan päivänä niinkuin tulvavedet.
Отићи ће летина дома његовог, расточиће се у дан гнева његовог.
29 Tämä on jumalattoman ihmisen osa Jumalalta, perintöosa, jonka Jumala hänelle määrää."
То је део од Бога човеку безбожном и наследство од Бога за беседу његову.
