< Jobin 17 >
1 "Minun henkeni on rikki raastettu, minun päiväni sammuvat, kalmisto on minun osani.
Дыхание мое ослабело; дни мои угасают; гробы предо мною.
2 Totisesti, pilkka piirittää minua ja silmäni täytyy yhä katsella heidän ynseilyänsä.
Если бы не насмешки их, то и среди споров их око мое пребывало бы спокойно.
3 Aseta puolestani pantti talteesi; kuka muu rupeaisi kättä lyöden minun takaajakseni?
Заступись, поручись Сам за меня пред Собою! иначе кто поручится за меня?
4 Sillä sinä olet sulkenut ymmärrykseltä heidän sydämensä; sentähden sinä et päästä heitä voitolle.
Ибо Ты закрыл сердце их от разумения, и потому не дашь восторжествовать им.
5 Ystäviä kutsutaan osajaolle, mutta omilta lapsilta raukeavat silmät.
Кто обрекает друзей своих в добычу, у детей того глаза истают.
6 Minut on pantu kansoille sananlaskuksi; silmille syljettäväksi minä olen tullut.
Он поставил меня притчею для народа и посмешищем для него.
7 Minun silmäni on hämärtynyt surusta, ja kaikki minun jäseneni ovat kuin varjo.
Помутилось от горести око мое, и все члены мои, как тень.
8 Tästä oikeamieliset hämmästyvät, ja viatonta kuohuttaa jumalattoman meno.
Изумятся о сем праведные, и невинный вознегодует на лицемера.
9 Mutta hurskas pysyy tiellänsä, ja se, jolla on puhtaat kädet, kasvaa voimassa.
Но праведник будет крепко держаться пути своего, и чистый руками будет больше и больше утверждаться.
10 Mutta te kaikki, tulkaa jälleen tänne; en löydä minä viisasta joukostanne.
Выступайте, все вы, и подойдите; не найду я мудрого между вами.
11 Päiväni ovat menneet, rauenneet ovat aivoitukseni, mitä sydämeni ikävöitsi.
Дни мои прошли; думы мои - достояние сердца моего - разбиты.
12 Yön he tekevät päiväksi; valo muka lähenee pimeydestä.
А они ночь хотят превратить в день, свет приблизить к лицу тьмы.
13 Jos kuinka toivon, on tuonela asuntoni; minä levitän vuoteeni pimeyteen, (Sheol )
Если бы я и ожидать стал, то преисподняя - дом мой; во тьме постелю я постель мою; (Sheol )
14 minä sanon haudalle: 'Sinä olet isäni', ja madoille: 'Äitini ja sisareni'.
гробу скажу: ты отец мой, червю: ты мать моя и сестра моя.
15 Missä on silloin minun toivoni, ja kuka saa minun toivoani katsella?
Где же после этого надежда моя? и ожидаемое мною кто увидит?
16 Ne astuvat alas tuonelan salpojen taa, kun yhdessä lepäämme tomussa." (Sheol )
В преисподнюю сойдет она и будет покоиться со мною в прахе. (Sheol )