Jobin 16
1 Job vastasi ja sanoi:
А Јов одговори и рече:
2 "Tuonkaltaista olen kuullut paljon; kurjia lohduttajia olette kaikki.
Слушао сам много таквих ствари; сви сте досадни тешиоци.
3 Eikö tule jo loppu tuulen pieksämisestä, vai mikä yllyttää sinua vastaamaan?
Хоће ли бити крај празним речима? Или шта те тера да тако одговараш?
4 Voisinhan minä myös puhua niinkuin tekin, jos te olisitte minun sijassani; voisin sommitella sanoja teitä vastaan ja ilkkuen nyökytellä teille päätäni,
И ја бих могао говорити као ви, да сте на мом месту, гомилати на вас речи и махати главом на вас,
5 rohkaista teitä suullani ja tuottaa huojennusta huulteni lohduttelulla.
Могао бих вас храбрити устима својим, и мицање усана мојих олакшало би бол ваш.
6 Jos puhun, ei tuskani helpota, ja jos lakkaan, lähteekö se sillä?
Ако говорим, неће одахнути бол мој; ако ли престанем, хоће ли отићи од мене?
7 Mutta nyt hän on minut uuvuttanut. Sinä olet hävittänyt koko minun joukkoni
А сада ме је уморио; опустошио си сав збор мој.
8 ja olet minut kukistanut-siitä muka tuli todistaja-ja raihnauteni nousi minua vastaan, syyttäen minua vasten silmiä.
Навукао си на ме мрштине за сведочанство; и моја мрша подиже се на ме, и сведочи ми у очи.
9 Hänen vihansa raateli ja vainosi minua, hän kiristeli minulle hampaitansa. Viholliseni hiovat katseitaan minua vastaan,
Гнев Његов растрже ме, ненавиди ме, шкргуће зубима на ме, поставши ми непријатељ сева очима својим на ме.
10 he avaavat minulle kitansa ja lyövät häväisten minua poskille; kaikki he yhtyvät minua vastaan.
Разваљују на ме уста своја, срамотно ме бију по образима, скупљају се на ме.
11 Jumala jättää minut poikaheittiöiden valtaan ja syöksee minut jumalattomain käsiin.
Предао ме је Бог неправеднику, и у руке безбожницима бацио ме.
12 Minä elin rauhassa, mutta hän peljätti minut, hän tarttui minua niskaan ja murskasi minut. Hän asetti minut maalitaulukseen;
Бејах миран и затре ме, и ухвативши ме за врат смрска ме и метну ме себи за белегу.
13 hänen nuolensa viuhuvat minun ympärilläni. Hän halkaisee munuaiseni säälimättä, vuodattaa maahan minun sappeni.
Опколише ме Његови стрелци, цепа ми бубреге немилице, просипа на земљу жуч моју.
14 Hän murtaa minuun aukon toisensa jälkeen ja ryntää kimppuuni kuin soturi.
Задаје ми ране на ране, и удара на ме као јунак.
15 Minä ompelin säkin iholleni ja painoin sarveni tomuun.
Сашио сам кострет по кожи својој, и уваљао сам у прах славу своју.
16 Minun kasvoni punoittavat itkusta, ja silmäluomillani on pimeys,
Лице је моје подбуло од плача, на веђама је мојим смртни сен;
17 vaikkei ole vääryyttä minun käsissäni ja vaikka minun rukoukseni on puhdas.
Премда нема неправде у рукама мојим, и молитва је моја чиста.
18 Maa, älä peitä minun vertani, ja minun huudollani älköön olko lepopaikkaa!
Земљо, не криј крв што сам пролио, и нека нема места викању мом.
19 Katso, nytkin on minun todistajani taivaassa ja puolustajani korkeudessa.
И сада ето је на небу сведок мој, сведок је мој на висини.
20 Ystäväni pitävät minua pilkkanansa-Jumalaan minun silmäni kyynelöiden katsoo,
Пријатељи се моји подругују мном; око моје рони сузе Богу.
21 että hän hankkisi miehelle oikeuden Jumalaa vastaan ja ihmislapselle hänen lähimmäistään vastaan.
О да би се човек могао правдати с Богом, као син човечији с пријатељем својим!
22 Sillä vähän on vuosia edessäni enää, ja sitten menen tietä, jota en palaja."
Јер године избројане навршују се, и полазим путем одакле се нећу вратити.
