Jobin 16
1 Job vastasi ja sanoi:
Job antwoordde, en sprak:
2 "Tuonkaltaista olen kuullut paljon; kurjia lohduttajia olette kaikki.
Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!
3 Eikö tule jo loppu tuulen pieksämisestä, vai mikä yllyttää sinua vastaamaan?
Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?
4 Voisinhan minä myös puhua niinkuin tekin, jos te olisitte minun sijassani; voisin sommitella sanoja teitä vastaan ja ilkkuen nyökytellä teille päätäni,
Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;
5 rohkaista teitä suullani ja tuottaa huojennusta huulteni lohduttelulla.
U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.
6 Jos puhun, ei tuskani helpota, ja jos lakkaan, lähteekö se sillä?
Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
7 Mutta nyt hän on minut uuvuttanut. Sinä olet hävittänyt koko minun joukkoni
De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;
8 ja olet minut kukistanut-siitä muka tuli todistaja-ja raihnauteni nousi minua vastaan, syyttäen minua vasten silmiä.
Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;
9 Hänen vihansa raateli ja vainosi minua, hän kiristeli minulle hampaitansa. Viholliseni hiovat katseitaan minua vastaan,
Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,
10 he avaavat minulle kitansa ja lyövät häväisten minua poskille; kaikki he yhtyvät minua vastaan.
Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!
11 Jumala jättää minut poikaheittiöiden valtaan ja syöksee minut jumalattomain käsiin.
Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;
12 Minä elin rauhassa, mutta hän peljätti minut, hän tarttui minua niskaan ja murskasi minut. Hän asetti minut maalitaulukseen;
Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,
13 hänen nuolensa viuhuvat minun ympärilläni. Hän halkaisee munuaiseni säälimättä, vuodattaa maahan minun sappeni.
Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.
14 Hän murtaa minuun aukon toisensa jälkeen ja ryntää kimppuuni kuin soturi.
Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;
15 Minä ompelin säkin iholleni ja painoin sarveni tomuun.
Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;
16 Minun kasvoni punoittavat itkusta, ja silmäluomillani on pimeys,
Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.
17 vaikkei ole vääryyttä minun käsissäni ja vaikka minun rukoukseni on puhdas.
Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:
18 Maa, älä peitä minun vertani, ja minun huudollani älköön olko lepopaikkaa!
Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!
19 Katso, nytkin on minun todistajani taivaassa ja puolustajani korkeudessa.
Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!
20 Ystäväni pitävät minua pilkkanansa-Jumalaan minun silmäni kyynelöiden katsoo,
Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.
21 että hän hankkisi miehelle oikeuden Jumalaa vastaan ja ihmislapselle hänen lähimmäistään vastaan.
O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!
22 Sillä vähän on vuosia edessäni enää, ja sitten menen tietä, jota en palaja."
Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.
