Jobin 15
1 Sitten teemanilainen Elifas lausui ja sanoi:
А Елифас Теманац одговори и рече:
2 "Vastaako viisas tuulta pieksämällä, täyttääkö hän rintansa itätuulella?
Хоће ли мудар човек казивати празне мисли и пунити трбух ветром источним,
3 Puolustautuuko hän puheella, joka ei auta, ja sanoilla, joista ei ole hyötyä?
Препирући се говором који не помаже и речима које нису ни на шта?
4 Itse jumalanpelonkin sinä teet tyhjäksi ja rikot hartauden Jumalaa rukoilevilta.
А ти уништаваш страх Божји и укидаш молитве к Богу.
5 Sillä sinun pahuutesi panee sanat suuhusi, ja sinä valitset viekasten kielen.
Јер безакоње твоје показују уста твоја, ако и јеси изабрао језик лукав.
6 Oma suusi julistaa sinut syylliseksi, enkä minä; omat huulesi todistavat sinua vastaan.
Осуђују те уста твоја, а не ја; и усне твоје сведоче на те.
7 Sinäkö synnyit ihmisistä ensimmäisenä, luotiinko sinut ennenkuin kukkulat?
Јеси ли се ти први човек родио? Или си пре хумова саздан?
8 Oletko sinä kuulijana Jumalan neuvottelussa ja anastatko viisauden itsellesi?
Јеси ли тајну Божију чуо и покупио у себе мудрост?
9 Mitä sinä tiedät, jota me emme tietäisi? Mitä sinä ymmärrät, jota me emme tuntisi?
Шта ти знаш што ми не бисмо знали? Шта ти разумеш што не би било у нас?
10 Onpa meidänkin joukossamme harmaapää ja vanhus, isääsi iällisempi.
И седих и старих људи има међу нама, старијих од оца твог.
11 Vähäksytkö Jumalan lohdutuksia ja sanaa, joka sinua piteli hellävaroin?
Мале ли су ти утехе Божије? Или имаш шта сакривено у себи?
12 Miksi sydämesi tempaa sinut mukaansa, miksi pyörivät silmäsi,
Што те је занело срце твоје? И што севају очи твоје,
13 niin että käännät kiukkusi Jumalaa vastaan ja syydät suustasi sanoja?
Те обраћаш против Бога дух свој и пушташ из уста својих такве речи?
14 Kuinka voisi ihminen olla puhdas, kuinka vaimosta syntynyt olla vanhurskas!
Шта је човек, да би био чист, и рођени од жене, да би био прав?
15 Katso, pyhiinsäkään hän ei luota, eivät taivaatkaan ole puhtaat hänen silmissänsä,
Гле, не верује свецима својим, и небеса нису чиста пред очима Његовим;
16 saati sitten ihminen, inhottava ja kelvoton, joka juo vääryyttä niinkuin vettä.
А камоли гадни и смрдљиви човек, који пије неправду као воду?
17 Minä julistan sinulle, kuule minua, minä kerron, mitä olen nähnyt,
Ја ћу ти казати, послушај ме, и приповедићу ти шта сам видео,
18 mitä viisaat ilmoittavat, salaamatta, mitä olivat isiltänsä saaneet,
Шта мудраци казаше и не затајише, шта примише од отаца својих,
19 niiltä, joille yksin maa oli annettuna ja joiden seassa ei muukalainen liikkunut:
Којима самим дана би земља, и туђин не прође кроз њу.
20 'Jumalattomalla on tuska koko elämänsä ajan, ne vähät vuodet, jotka väkivaltaiselle on määrätty.
Безбожник се мучи свега века свог, и насилнику је мало година остављено.
21 Kauhun äänet kuuluvat hänen korvissansa, keskellä rauhaakin hänet yllättää hävittäjä.
Страх му зуји у ушима, у мирно доба напада пустошник на њ.
22 Ei usko hän pääsevänsä pimeydestä, ja hän on miekalle määrätty.
Не верује да ће се вратити из таме, одсвуда привиђа мач.
23 Hän harhailee leivän haussa: missä sitä on? Hän tuntee, että hänen vierellään on valmiina pimeyden päivä.
Тумара за хлебом говорећи: Где је? Зна да је за њ спремљен дан тамни.
24 Tuska ja ahdistus kauhistuttavat häntä, masentavat hänet niinkuin kuningas valmiina hyökkäykseen.
Туга и невоља страше га, и наваљују на њ као цар готов на бој.
25 Koska hän ojensi kätensä Jumalaa vastaan ja pöyhkeili Kaikkivaltiasta vastaan,
Јер је замахнуо на Бога руком својом, и Свемогућем се опро.
26 ryntäsi häntä vastaan niska jäykkänä, taajain kilvenkupurainsa suojassa;
Трчи исправљена врата на њ с многим високим штитовима својим.
27 koska hän kasvatti ihraa kasvoihinsa ja teki lanteensa lihaviksi,
Јер је покрио лице своје претилином, и наваљао сало на бокове своје.
28 asui hävitetyissä kaupungeissa, taloissa, joissa ei ollut lupa asua,
И седео је у градовима раскопаним и у кућама пустим, обраћеним у гомилу камења.
29 jotka olivat määrätyt jäämään raunioiksi, sentähden hän ei rikastu, eikä hänen omaisuutensa ole pysyväistä, eikä hänen viljansa notkistu maata kohden.
Неће се обратити нити ће остати благо његово, и неће се раширити по земљи добро његово.
30 Ei hän pääse pimeydestä; tulen liekki kuivuttaa hänen vesansa, ja hän hukkuu hänen suunsa henkäyksestä.
Неће изаћи из мрака, огранке његове осушиће пламен, однеће га дух уста његових.
31 Älköön hän turvatko turhuuteen-hän pettyy; sillä hänen voittonsa on oleva turhuus.
Нека се не узда у таштину преварени, јер ће му таштина бити плата.
32 Mitta täyttyy ennen aikojaan, eikä hänen lehvänsä vihannoi.
Пре свог времена свршиће се, и грана његова неће зеленети.
33 Hän on niinkuin viinipuu, joka pudottaa raakaleensa, niinkuin öljypuu, joka varistaa kukkansa.
Откинуће се као с лозе незрео грозд његов и пупци ће се његови као с маслине побацати.
34 Sillä jumalattoman joukkio on hedelmätön, ja tuli kuluttaa lahjustenottajan majat.
Јер ће опустети збор лицемерски, и огањ ће спалити шаторе оних који примају поклоне.
35 He kantavat tuhoa ja synnyttävät turmiota, ja heidän kohtunsa valmistaa petosta.'"
Зачињу невољу и рађају муку, и трбух њихов саставља превару.
