Jobin 15
1 Sitten teemanilainen Elifas lausui ja sanoi:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 "Vastaako viisas tuulta pieksämällä, täyttääkö hän rintansa itätuulella?
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 Puolustautuuko hän puheella, joka ei auta, ja sanoilla, joista ei ole hyötyä?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Itse jumalanpelonkin sinä teet tyhjäksi ja rikot hartauden Jumalaa rukoilevilta.
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 Sillä sinun pahuutesi panee sanat suuhusi, ja sinä valitset viekasten kielen.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Oma suusi julistaa sinut syylliseksi, enkä minä; omat huulesi todistavat sinua vastaan.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 Sinäkö synnyit ihmisistä ensimmäisenä, luotiinko sinut ennenkuin kukkulat?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 Oletko sinä kuulijana Jumalan neuvottelussa ja anastatko viisauden itsellesi?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Mitä sinä tiedät, jota me emme tietäisi? Mitä sinä ymmärrät, jota me emme tuntisi?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Onpa meidänkin joukossamme harmaapää ja vanhus, isääsi iällisempi.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Vähäksytkö Jumalan lohdutuksia ja sanaa, joka sinua piteli hellävaroin?
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Miksi sydämesi tempaa sinut mukaansa, miksi pyörivät silmäsi,
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 niin että käännät kiukkusi Jumalaa vastaan ja syydät suustasi sanoja?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Kuinka voisi ihminen olla puhdas, kuinka vaimosta syntynyt olla vanhurskas!
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Katso, pyhiinsäkään hän ei luota, eivät taivaatkaan ole puhtaat hänen silmissänsä,
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 saati sitten ihminen, inhottava ja kelvoton, joka juo vääryyttä niinkuin vettä.
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Minä julistan sinulle, kuule minua, minä kerron, mitä olen nähnyt,
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 mitä viisaat ilmoittavat, salaamatta, mitä olivat isiltänsä saaneet,
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 niiltä, joille yksin maa oli annettuna ja joiden seassa ei muukalainen liikkunut:
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 'Jumalattomalla on tuska koko elämänsä ajan, ne vähät vuodet, jotka väkivaltaiselle on määrätty.
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 Kauhun äänet kuuluvat hänen korvissansa, keskellä rauhaakin hänet yllättää hävittäjä.
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Ei usko hän pääsevänsä pimeydestä, ja hän on miekalle määrätty.
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Hän harhailee leivän haussa: missä sitä on? Hän tuntee, että hänen vierellään on valmiina pimeyden päivä.
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 Tuska ja ahdistus kauhistuttavat häntä, masentavat hänet niinkuin kuningas valmiina hyökkäykseen.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 Koska hän ojensi kätensä Jumalaa vastaan ja pöyhkeili Kaikkivaltiasta vastaan,
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 ryntäsi häntä vastaan niska jäykkänä, taajain kilvenkupurainsa suojassa;
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 koska hän kasvatti ihraa kasvoihinsa ja teki lanteensa lihaviksi,
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 asui hävitetyissä kaupungeissa, taloissa, joissa ei ollut lupa asua,
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 jotka olivat määrätyt jäämään raunioiksi, sentähden hän ei rikastu, eikä hänen omaisuutensa ole pysyväistä, eikä hänen viljansa notkistu maata kohden.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 Ei hän pääse pimeydestä; tulen liekki kuivuttaa hänen vesansa, ja hän hukkuu hänen suunsa henkäyksestä.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Älköön hän turvatko turhuuteen-hän pettyy; sillä hänen voittonsa on oleva turhuus.
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Mitta täyttyy ennen aikojaan, eikä hänen lehvänsä vihannoi.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Hän on niinkuin viinipuu, joka pudottaa raakaleensa, niinkuin öljypuu, joka varistaa kukkansa.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Sillä jumalattoman joukkio on hedelmätön, ja tuli kuluttaa lahjustenottajan majat.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 He kantavat tuhoa ja synnyttävät turmiota, ja heidän kohtunsa valmistaa petosta.'"
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
