Jesajan 60
1 Nouse, ole kirkas, sillä sinun valkeutesi tulee, ja Herran kunnia koittaa sinun ylitsesi.
„Скоалэ-те, луминязэ-те, кэч лумина та вине ши слава Домнулуй рэсаре песте тине!
2 Sillä katso, pimeys peittää maan ja synkeys kansat, mutta sinun ylitsesi koittaa Herra, ja sinun ylläsi näkyy hänen kunniansa.
Кэч ятэ, ынтунерикул акоперэ пэмынтул ши негурэ маре, попоареле, дар песте тине рэсаре Домнул ши слава Луй се аратэ песте тине.
3 Kansat vaeltavat sinun valkeuttasi kohti, kuninkaat sinun koitteesi kirkkautta kohti.
Нямурь вор умбла ын лумина та ши ымпэраць ын стрэлучиря разелор тале.
4 Nosta silmäsi, katso ympärillesi: kaikki nämä ovat kokoontuneet, tulevat sinun tykösi; sinun poikasi tulevat kaukaa, sinun tyttäriäsi kainalossa kannetaan.
Ридикэ-ць окий ымпрежур ши привеште: тоць се стрынг ши вин спре тине! Фиий тэй вин де департе ши фийчеле тале сунт пуртате пе браце.
5 Silloin sinä saat sen nähdä, ja sinä loistat ilosta, sinun sydämesi sykkii ja avartuu, kun meren aarteet kääntyvät sinun tykösi, kansojen rikkaudet tulevat sinulle.
Кынд вей ведя ачесте лукрурь, вей тресэри де букурие ши ыць ва бате инима ши се ва лэрӂи, кэч богэцииле мэрий се вор ынтоарче спре тине ши вистиерииле нямурилор вор вени ла тине.
6 Kamelien paljous peittää sinut, Midianin ja Eefan varsat; kaikki tulevat Sabasta, kantavat kultaa ja suitsutusta ja Herran ylistystä ilmoittavat.
Вей фи акоперит де о мулциме де кэмиле, де дромадерь дин Мадиан ши Ефа; вор вени тоць дин Себа, адукынд аур ши тэмые, ши вор вести лауделе Домнулуй.
7 Kaikki Keedarin laumat kokoontuvat sinun tykösi, Nebajotin oinaat palvelevat sinua; minulle otollisina ne nousevat minun alttarilleni, ja minä kirkastan kirkkauteni huoneen.
Тоате турмеле Кедарулуй се вор адуна ла тине, бербечий дин Небаиот вор фи ын служба та; се вор суи пе алтарул Меу ка жертфэ плэкутэ Мие ши каса славей Меле о вой фаче ши май слэвитэ.
8 Keitä ovat nuo, jotka lentävät niinkuin pilvet ja niinkuin kyyhkyset lakkoihinsa?
Чине сунт ачея каре збоарэ ка ниште норь, ка ниште порумбей спре порумбарул лор?
9 Merensaaret odottavat minua, ja etumaisina tulevat Tarsiin-laivat tuodakseen sinun lapsesi kaukaa; hopeansa ja kultansa heillä on mukanansa Herran, sinun Jumalasi, nimelle, Israelin Pyhälle, sillä hän kirkastaa sinut.
Кэч пе Мине Мэ аштяптэ остроавеле, ши корэбииле дин Тарсис сунт ын фрунте, ка сэ адукэ ынапой, де департе, пе копиий тэй, ку арӂинтул ши аурул лор, пентру Нумеле Домнулуй Думнезеулуй тэу, пентру Нумеле Сфынтулуй луй Исраел, каре те прослэвеште.
10 Ja muukalaiset rakentavat sinun muurisi, ja heidän kuninkaansa palvelevat sinua; sillä vihassani minä löin sinua, mutta mielisuosiossani minä sinua armahdan.
Стрэиний ыць вор зиди зидуриле ши ымпэраций лор ыць вор служи, кэч те-ам ловит ын мыния Мя, дар, ын ындураря Мя, ам милэ де тине.
11 Sinun porttisi pidetään aina auki, ei niitä suljeta päivällä eikä yöllä, että kansojen rikkaudet tuotaisiin ja heidän kuninkaansa saatettaisiin sinun tykösi.
Порциле тале вор ста вешник дескисе, ну вор фи ынкисе нич зи, нич ноапте, ка сэ ласе сэ интре ла тине богэция нямурилор ши ымпэраций лор ку алаюл лор.
12 Sillä se kansa tai valtakunta, joka ei sinua palvele, hukkuu, ja ne kansat hävitetään perinjuurin.
Кэч нямул ши ымпэрэция каре ну-ць вор служи вор пери ши нямуриле ачеля вор фи ын тотул нимичите.
13 Libanonin kunnia tulee sinun tykösi, kypressit, jalavat ynnä hopeakuuset, kaunistamaan minun pyhäkköni paikkaa, ja minä saatan jalkaini sijan kunniaan.
Слава Либанулуй ва вени ла тине, кипаросул, улмул ши меришорул (чимиширул), ку тоций лаолалтэ, ка сэ ымподобяскэ локул Сфынтулуй Меу Локаш, кэч Еу вой прослэви локул унде се одихнеск пичоареле Меле.
14 Ja kumarassa käyden tulevat sinun tykösi sinun sortajaisi pojat, ja kaikki sinun pilkkaajasi heittäytyvät sinun jalkaisi juureen. He nimittävät sinut "Herran kaupungiksi", "Israelin Pyhän Siioniksi".
Фиий асуприторилор тэй вор вени плекаць ынаинтя та ши тоць чей че те диспрецуяу се вор ынкина ла пичоареле тале ши те вор нуми „Четатя Домнулуй, Сионул Сфынтулуй луй Исраел”.
15 Sen sijaan, että sinä olet ollut hyljätty ja vihattu, niin ettei ollut kauttasi kulkijaa, teen minä sinut korkeaksi iankaikkisesti, iloksi polvesta polveen.
Де унде ерай пэрэситэ ши урытэ ши нимень ну тречя прин тине, те вой фаче о подоабэ вешникэ, о причинэ де букурие пентру оамень дин ням ын ням.
16 Ja sinä saat imeä kansojen maidon, imeä kuningasten rintoja, saat tuntea, että minä, Herra, olen sinun auttajasi, että Jaakobin Väkevä on sinun lunastajasi.
Вей суӂе лаптеле нямурилор, вей суӂе цыца ымпэрацилор ши вей шти астфел кэ Еу сунт Домнул, Мынтуиторул тэу, Рэскумпэрэторул тэу, Путерникул луй Иаков.
17 Minä tuon vasken sijaan kultaa, ja raudan sijaan minä tuon hopeata, puun sijaan vaskea ja kiven sijaan rautaa. Ja minä panen sinulle esivallaksi rauhan ja käskijäksi vanhurskauden.
Ын лок де арамэ, вой адуче аур; ын лок де фер, вой адуче арӂинт; ын лок де лемн, арамэ ши ын лок де петре, фер. Вой фаче ка пачя сэ домняскэ песте тине ши сэ стэпыняскэ дрептатя.
18 Ei kuulu enää väkivaltaa sinun maassasi, ei tuhoa, ei turmiota sinun rajaisi sisällä, ja sinä kutsut pelastuksen muuriksesi ja kiitoksen portiksesi.
Ну се ва май аузи ворбинду-се де силничие ын цара та, нич де пустиире ши прэпэд ын цинутул тэу, чи вей нуми зидуриле тале „Мынтуире” ши порциле тале, „Лаудэ”.
19 Ei ole enää aurinko sinun valonasi päivällä, eikä valaise sinua kuun kumotus, vaan Herra on sinun iankaikkinen valkeutesi, ja sinun Jumalasi sinun kirkkautesi.
Ну соареле ыць ва май служи ка луминэ зиуа, нич луна ну те ва май лумина ку лумина ей, чи Домнул ва фи Лумина та пе вечие ши Думнезеул тэу ва фи слава та.
20 Ei sinun aurinkosi enää laske, eikä sinun kuusi vajene, sillä Herra on sinun iankaikkinen valkeutesi, ja päättyneet ovat sinun murheesi päivät.
Соареле тэу ну ва май асфинци ши луна та ну се ва май ынтунека, кэч Домнул ва фи Лумина та пе вечие ши зилеле суферинцей тале се вор сфырши.
21 Sinun kansassasi ovat kaikki vanhurskaita, he saavat periä maan iankaikkisesti, he, minun istutukseni vesa, minun kätteni teko, minun kirkkauteni ilmoitukseksi.
Ну вор май фи декыт оамень неприхэниць ын попорул тэу: ей вор стэпыни цара пе вечие ка о одраслэ сэдитэ де Мине, лукраря мынилор Меле, ка сэ служяскэ спре слава Мя.
22 Pienimmästä kasvaa heimo, vähäisimmästä väkevä kansa. Minä, Herra, sen aikanansa nopeasti täytän.
Чел май мик се ва фаче о мие ши чел май неынсемнат, ун ням путерник. Еу, Домнул, вой грэби ачесте лукрурь ла время лор.”
