1 Korinttilaisille 13

1 Vaikka minä puhuisin ihmisten ja enkelien kielillä, mutta minulla ei olisi rakkautta, olisin minä vain helisevä vaski tai kilisevä kulkunen.

มรฺตฺยสฺวรฺคียาณำ ภาษา ภาษมาโณ'หํ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหิ วาทกตาลสฺวรูโป นินาทการิเภรีสฺวรูปศฺจ ภวามิฯ

2 Ja vaikka minulla olisi profetoimisen lahja ja minä tietäisin kaikki salaisuudet ja kaiken tiedon, ja vaikka minulla olisi kaikki usko, niin että voisin vuoria siirtää, mutta minulla ei olisi rakkautta, en minä mitään olisi.

อปรญฺจ ยทฺยหมฺ อีศฺวรียาเทศาฒฺย: สฺยำ สรฺวฺวาณิ คุปฺตวากฺยานิ สรฺวฺววิทฺยาญฺจ ชานียำ ปูรฺณวิศฺวาส: สนฺ ไศลานฺ สฺถานานฺตรีกรฺตฺตุํ ศกฺนุยาญฺจ กินฺตุ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหฺยคณนีย เอว ภวามิฯ

3 Ja vaikka minä jakelisin kaiken omaisuuteni köyhäin ravinnoksi, ja vaikka antaisin ruumiini poltettavaksi, mutta minulla ei olisi rakkautta, ei se minua mitään hyödyttäisi.

อปรํ ยทฺยหมฺ อนฺนทาเนน สรฺวฺวสฺวํ ตฺยเชยํ ทาหนาย สฺวศรีรํ สมรฺปเยยญฺจ กินฺตุ ยทิ เปฺรมหีโน ภเวยํ ตรฺหิ ตตฺสรฺวฺวํ มทรฺถํ นิษฺผลํ ภวติฯ

4 Rakkaus on pitkämielinen, rakkaus on lempeä; rakkaus ei kadehdi, ei kerskaa, ei pöyhkeile,

เปฺรม จิรสหิษฺณุ หิไตษิ จ, เปฺรม นิรฺเทฺวษมฺ อศฐํ นิรฺครฺวฺวญฺจฯ

5 ei käyttäydy sopimattomasti, ei etsi omaansa, ei katkeroidu, ei muistele kärsimäänsä pahaa,

อปรํ ตตฺ กุตฺสิตํ นาจรติ, อาตฺมเจษฺฏำ น กุรุเต สหสา น กฺรุธฺยติ ปรานิษฺฏํ น จินฺตยติ,

6 ei iloitse vääryydestä, vaan iloitsee yhdessä totuuden kanssa;

อธรฺมฺเม น ตุษฺยติ สตฺย เอว สนฺตุษฺยติฯ

7 kaikki se peittää, kaikki se uskoo, kaikki se toivoo, kaikki se kärsii.

ตตฺ สรฺวฺวํ ติติกฺษเต สรฺวฺวตฺร วิศฺวสิติ สรฺวฺวตฺร ภทฺรํ ปฺรตีกฺษเต สรฺวฺวํ สหเต จฯ

8 Rakkaus ei koskaan häviä; mutta profetoiminen, se katoaa, ja kielillä puhuminen lakkaa, ja tieto katoaa.

เปฺรมฺโน โลป: กทาปิ น ภวิษฺยติ, อีศฺวรียาเทศกถนํ โลปฺสฺยเต ปรภาษาภาษณํ นิวรฺตฺติษฺยเต ชฺญานมปิ โลปํ ยาสฺยติฯ

9 Sillä tietomme on vajavaista, ja profetoimisemme on vajavaista.

ยโต'สฺมากํ ชฺญานํ ขณฺฑมาตฺรมฺ อีศฺวรียาเทศกถนมปิ ขณฺฑมาตฺรํฯ

10 Mutta kun tulee se, mikä täydellistä on, katoaa se, mikä on vajavaista.

กินฺตฺวสฺมาสุ สิทฺธตำ คเตษุ ตานิ ขณฺฑมาตฺราณิ โลปํ ยาสฺยนฺเตฯ

11 Kun minä olin lapsi, niin minä puhuin kuin lapsi, minulla oli lapsen mieli, ja minä ajattelin kuin lapsi; kun tulin mieheksi, hylkäsin minä sen, mikä lapsen on.

พาลฺยกาเล'หํ พาล อิวาภาเษ พาล อิวาจินฺตยญฺจ กินฺตุ เยาวเน ชาเต ตตฺสรฺวฺวํ พาลฺยาจรณํ ปริตฺยกฺตวานฺฯ

12 Sillä nyt me näemme kuin kuvastimessa, arvoituksen tavoin, mutta silloin kasvoista kasvoihin; nyt minä tunnen vajavaisesti, mutta silloin minä olen tunteva täydellisesti, niinkuin minut itsenikin täydellisesti tunnetaan.

อิทานีมฺ อภฺรมเธฺยนาสฺปษฺฏํ ทรฺศนมฺ อสฺมาภิ รฺลภฺยเต กินฺตุ ตทา สากฺษาตฺ ทรฺศนํ ลปฺสฺยเตฯ อธุนา มม ชฺญานมฺ อลฺปิษฺฐํ กินฺตุ ตทาหํ ยถาวคมฺยสฺตไถวาวคโต ภวิษฺยามิฯ

13 Niin pysyvät nyt usko, toivo, rakkaus, nämä kolme; mutta suurin niistä on rakkaus.

อิทานีํ ปฺรตฺยย: ปฺรตฺยาศา เปฺรม จ ตฺรีเณฺยตานิ ติษฺฐนฺติ เตษำ มเธฺย จ เปฺรม เศฺรษฺฐํฯ