Psalmien 88
1 Psalmi, Koran lasten veisu, edelläveisaajalle, raadollisten heikkoudesta, Hemanin Esrahilaisen oppi. Herra, minun autuuteni Jumala, minä huudan päivällä ja yöllä sinun edessäs,
Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.
2 Anna minun rukoukseni etees tulla: kallista korvas huutoni puoleen.
Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;
Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу. (Sheol h7585)
4 Minä olen arvattu niiden kaltaiseksi, jotka hautaan menevät: minä olen niinkuin se mies, jolla ei yhtään apua ole.
Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,
5 Minä makaan hyljättynä kuolleiden seassa, niinkuin haavoitetut, jotka haudassa makaavat, joita et sinä enää muista, ja jotka kädestäs eroitetut ovat.
Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.
6 Sinä olet painanut minun alimmaiseen kaivoon, pimeyteen ja syvyyteen.
Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.
7 Sinun hirmuisuutes ahdistaa minua, ja pakottaa minua sinun aalloillas, (Sela)
Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.
8 Sinä eroitat kauvas ystäväni minusta: sinä olet minun tehnyt heille kauhistukseksi: minä makaan vangittuna, etten minä voi päästä ulos.
Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.
9 Minun kasvoni ovat surkiat raadollisuuden tähden: Herra, minä avukseni huudan sinua joka päivä: minä hajoitan käteni sinun puolees.
Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.
10 Teetkös siis ihmeitä kuolleiden seassa? eli nousevatko kuolleet sinua kiittämään? (Sela)
Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?
11 Luetellaanko haudoissa sinun hyvyyttäs? ja totuuttas kadotuksessa?
Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?
12 Tunnetaanko sinun ihmees pimiässä? eli vanhurskautes siinä maassa, jossa kaikki unohdetaan?
Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?
13 Mutta minä huudan sinua, Herra, ja minun rukoukseni tulee varhain sinun etees.
Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.
14 Miksis, Herra, heität pois sieluni, ja peität kasvos minulta?
Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?
15 Minä olen raadollinen ja väetöin, että minä niin hylätty olen: minä kärsin sinun hirmuisuuttas, että minä lähes epäilen.
Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.
16 Sinun vihas tulee minun päälleni: sinun pelkos likistää minua.
Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.
17 Ne saartavat minua joka päivä niinkuin vesi, ja ynnä minua piirittävät.
Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.
18 Sinä teet, että minun ystäväni ja lähimmäiseni erkanevat kauvas minusta, ja minun tuttavilleni olen minä pimeydessä.
Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.
