Psalmien 78
1 Asaphin opetus. Kuule, kansani, minun lakini: kallistakaat korvanne minun suuni sanoihin.
Асафово поучение. Слушайте, люде мои, поучението ми: Приклонете ушите си към думите на устата ми.
2 Minä avaan suuni sananlaskuun, ja vanhat tapaukset mainitsen,
Ще отворя устата си в притча, Ще произнеса гатанки от древността.
3 Jotka me kuulleet olemme ja tiedämme, ja meidän isämme meille jutelleet ovat,
Това, което чухме и научихме, И нашите бащи ни разказаха,
4 Ettemme sitä salaisi heidän lapsiltansa, jälkeentulevaiselta sukukunnalta, julistain Herran kiitoksia, ja hänen voimaansa ja ihmeitänsä, jotka hän on tehnyt.
Няма да го скрием от чадата им в идното поколение, Но ще повествуваме хвалите на Господа, Неговата сила и чудесните дала, които извърши,
5 Hän sääsi todistuksen Jakobissa, ja antoi lain Israelissa, jonka hän käski meidän isäimme opettaa lapsillensa,
Защото Той постави свидетелство в Якова, И положи закон в Израиля, За които заповяда в Израиля, За които заповяда на бащите ни Да ги възвестяват чадата си,
6 Että vastatulevaiset oppisivat, ja lapset, jotka vielä syntyvät: kuin he kasvavat, että hekin myös ilmoittaisivat lapsillensa;
За да ги знае идното поколение, Децата, които щяха да се родят, - Които да настанат и да ги разказват на своите чада.
7 Että he panisivat toivonsa Jumalaan ja ei unohtaisi Jumalan tekoja, vaan pitäisivät hänen käskynsä,
За да възложат надеждата си на Бога, И да не забравят делата на Бога, Но да пазят Неговите заповеди,
8 Ja ei olisi niinkuin heidän isänsä, vastahakoinen ja kankia suku, joka ei vahvistanut sydäntänsä, ja heidän henkensä ei riippunut uskollisesti Jumalassa;
И да не станат като бащите си, Упорито и непокорно поколение, Поколение, което не утвърди сърцето си. И чийто дух не биде непоколебим за Бога.
9 Niinkuin Ephraimin lapset, sota-aseilla varustetut joutsimiehet, pakenivat sodan ajalla.
Ефремците, макар въоръжени и запъващи лъкове, Върнаха се назад в деня на боя.
10 Ei he pitäneet Jumalan liittoa, ja ei vaeltaneet hänen laissansa.
Не опазиха завета на Бога, И в закона Му не склониха да ходят,
11 Ja he unohtivat hänen tekonsa ja ihmeensä, jotka hän heille osottanut oli.
А забравиха Неговите деяния И чудесните дела, които им показа.
12 Heidän isäinsä edessä teki hän ihmeitä, Egyptin maassa, Zoanin kedolla.
Пред бащите им извърши чудеса В Египетската земя, в полето Танис
13 Hän halkasi meren ja vei heitä sen lävitse, ja asetti vedet niinkuin roukkion.
Раздвои морето и ги преведе, И направи водите да стоят като грамада.
14 Ja hän talutti heitä yli päivää pilvellä, yli yötä tulen valolla.
Води ги денем с облак, И цялата нощ с огнена виделина.
15 Hän halkasi kalliot korvessa, ja juotti heitä vedellä yltäkyllä.
Разцепи канари в пустинята, И ги напои изобилно като от бездни.
16 Ja hän laski ojat vuotamaan kalliosta, niin että vedet siitä vuosivat niinkuin virrat.
И изведе потоци из канарата, И направи да потекат води като реки.
17 Ja vielä he sittenkin syntiä tekivät häntä vastaan, ja vihoittivat korkeimman korvessa.
Но те продължиха да Му съгрешават още И да огорчават Всевишния в безводната страна.
18 He kiusasivat Jumalaa sydämessänsä, anoen ruokaa sielullensa.
Със сърцето си изпитаха Бога, Като искаха ястия за лакомството си,
19 He puhuivat Jumalaa vastaan ja sanoivat: voineeko Jumala valmistaa pöydän korvessa?
И говориха против Бога, казвайки: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?
20 Katso, kyllä tosin hän kallioon löi, ja vedet vuosivat, ja ojat juoksivat; mutta voineeko hän myös leipää antaa, eli kansallensa lihaa toimittaa?
Ето, Той удари канарата, та потекоха води и потоци преляха; А може ли и хляб да даде, или да достави месо за людете Си?
21 Kuin Herra sen kuuli, vihastui hän: ja tuli sytytettiin Jakobissa, ja julmuus tuli Israelin päälle,
Затова Господ чу и се разгневи, И огън пламна против Якова, А още и гняв обсипа Израиля;
22 Ettei he uskoneet Jumalan päälle, ja ei uskaltaneet hänen apuunsa.
Защото не повярваха в Бога, Нито Му уповаваха, че ще ги избави.
23 Ja hän käski pilviä ylhäältä, ja avasi taivaan ovet,
При все това Той заповяда на облаците горе, И отвори небесните врати,
24 Ja antoi sataa heille mannaa syödäksensä, ja antoi heille taivaan leipää.
Та им наваля манна да ядат И даде им небесно жито.
25 He söivät väkeväin leipää: hän lähetti heille kyllä ruokaa ravinnoksi.
Всеки ядеше ангелски хляб; Прати им храна до насита.
26 Hän antoi itätuulen puhaltaa taivaan alla, ja väkevyydellänsä kehoitti hän etelätuulen,
Подигна източен вятър на небето, И със силата Си докара южния вятър.
27 Ja antoi sataa, niinkuin tomua, lihaa heille, ja lintuja niinkuin santaa meressä,
Наваля върху тях и месо изобилно като прах, И птици крилати много като морския пясък;
28 Ja salli langeta keskelle heidän leiriänsä, joka paikassa kuin he asuivat.
И направи ги да падат всред стана им, Около жилищата им.
29 Niin he söivät ja yltäkyllä ravittiin: ja hän antoi heille heidän himonsa,
И тъй, ядоха и се преситиха, Като им даде това, което желаеха.
30 Kuin ei he vielä lakanneet himoitsemasta, ja ruoka oli vielä heidän suussansa,
А докато още не бяха се отказали от лакомството си, И ястието им бе в устата им,
31 Tuli Jumalan viha heidän päällensä, ja tappoi jaloimmat heidän seastansa, ja parahimmat Israelissa hän maahan löi.
Гневът Божий ги обсипа та изби по-тлъстите от тях, И повали отборните на Израиля.
32 Mutta vielä sittenkin kaikissa näissä he syntiä tekivät ja ei uskoneet hänen ihmeitänsä.
При всичко това те следваха да съгрешават, И не вярваха поради чудесните Му дела.
33 Sentähden lopetti hän heidän päivänsä turhuudessa, ja heidän vuotensa kiiruhtain.
Затова Той изнуряваше дните им със суета, И годините им с ужас.
34 Kuin hän heitä tappoi, etsivät he häntä: ja he palasivat ja tulivat varhain Jumalan tykö,
Когато ги умъртвяваше, тогава питаха за Него, Та изново търсеха Бога ревностно;
35 Ja muistelivat, että Jumala on heidän turvansa, ja Jumala korkein heidän lunastajansa.
И спомниха, че Бог им беше канара, И всевишният Бог техен изкупител.
36 Ja he puhuivat hänelle ulkokullaisesti suullansa, ja valehtelivat hänelle kielellänsä.
Но с устата си Го ласкаеха, И с езика си Го лъжеха;
37 Mutta heidän sydämensä ei ollut oikia hänen puoleensa, ja ei he pitäneet uskollisesti hänen liittoansa.
Защото сърцето им не беше право пред Него, Нито бяха верни на завета Му.
38 Mutta hän oli armollinen, ja antoi pahat teot anteeksi, ja ei hukuttanut heitä; ja hän käänsi pois usein vihansa, ettei hän laskenut kaikkea vihaansa menemään.
Но Той, като многомилостив, прощаваше беззаконието им и не ги погубваше; Да! много пъти въздържаше гнева Си, И не подигаше всичкото Си негодувание;
39 Sillä hän muisti heidän lihaksi, tuuleksi, joka menee pois ja ei palaja.
И си спомняше, че бяха плът, Вятър, който прехожда и не се връща.
40 Kuinka usein he vihoittivat hänen korvessa ja kehoittivat hänen erämaassa?
Колко пъти Го огорчаваха в пустинята И Го разгневяваха в безводната страна,
41 Ja he kiusasivat taas Jumalaa joka aika, ja laittivat pyhää Israelissa.
Като изново изпитваха Бога, И предизвикваха Светия Израилев!
42 Ei he muistaneet hänen kättänsä sinä päivänä, jona hän lunasti heitä vihollisista:
Не си спомнюваха силата на ръката Му В деня, когато ги избави от противника,
43 Niinkuin hän oli merkkinsä Egyptissä tehnyt, ja ihmeensä Zoanin kedolla,
Как показа в Египет знаменията Си, И чудесата на полето Танис,
44 Koska hän heidän virtansa vereksi muutti, ettei he ojistansa taitaneet juoda:
И превърна вадите им в кръв, И потоците им, та не можаха да пият;
45 Koska hän turilaat heidän sekaansa lähetti, jotka heitä söivät, ja sammakot, jotka heitä hukuttivat;
Как прати върху тях рояци мухи, които ги изпоядоха, И жаби, които ги изпогубиха,
46 Ja antoi heidän tulonsa ruohomadoille, ja heidän työnsä heinäsirkoille;
И предаде произведенията им на гъсеници, И трудовете им на скакалци
47 Koska hän rakeilla heidän viinapuunsa löi, ja heidän metsäfikunansa jääkivillä;
Как порази с град лозята им, И със светкавици черниците им,
48 Koska hän löi heidän karjansa rakeilla, ja heidän laumansa pitkäisen tulella;
И предаде на град добитъка им, И стадата им на мълнии;
49 Hän lähetti heidän päällensä vihansa, närkästyksen, julmuuden ja ahdistuksen, pahain enkelien lähettämisellä;
Как изля върху тях пламенния Си гняв, Негодувание, ярост и неволя, - Нашествие на ангелите на злощастието,
50 Hän päästi vihansa heidän sekaansa, ja ei päästänyt heidän sielujansa kuolemasta, ja heidän eläimensä rutolla kuoletti;
Изравни пътя за гнева Си, Но пощади от смърт душата им, Но предаде на мор живота им;
51 Koska hän kaikki esikoiset löi Egyptissä, ensimäiset perilliset Hamin majoissa,
Как порази всеки първороден заведе ги като стадо в Египет, Първака на силите им в шатрите на Хама,
52 Ja antoi kansansa vaeltaa niinkuin lampaat, ja vei heidät niinkuin lauman korvessa,
А людете Си изведе като овци и заведе ги като стадо в пустинята,
53 Ja saatti heitä turvallisesti, ettei he peljänneet; vaan heidän vihollisensa peitti meri.
И води ги безопасно, така щото не се бояха, А неприятелите им - морето ги покри;
54 Ja hän vei heitä pyhänsä rajoihin, tämän vuoren tykö, jonka hänen oikia kätensä saanut oli.
Как ги въведе в светия Си предел. В тая поляна, която десницата Му придоби,
55 Ja hän ajoi pois heidän edestänsä pakanat, ja jakoi heille perimisen arvalla: ja niiden majoissa antoi hän Israelin sukukunnat asua.
И изгони пред тях народите, Та им ги раздели за наследство с въже, И в шатрите им настани Израилевите племена.
56 Mutta he kiusasivat ja vihoittivat korkian Jumalan, ja ei pitäneet hänen todistuksiansa.
Но въпреки това те изпитваха Всевишния Бог и се бунтуваха против Него, И не пазеха наредбите Му,
57 Vaan he palasivat takaperin ja petollisesti luopuivat pois niinkuin heidän isänsäkin: poikkesivat pois niinkuin hellinnyt joutsi.
Но връщаха се назад, и обхождаха се неверно както бащите им; Измятаха се като неверен лък.
58 Ja he vihoittivat hänen korkeuksillansa ja kehoittivat häntä epäjumalainsa kuvilla.
Защото Го разгневиха с високите си места, И с ваяните си идоли Го подбуждаха към ревност.
59 Ja kuin Jumala sen kuuli, niin hän närkästyi, ja hylkäsi kovin Israelin,
Чу Бог и възнегодува, И много се погнуси от Израиля,
60 Niin että hän luopui asuinsiastansa Silossa, siitä majasta, jonka hän ihmisten sekaan asetti,
Тъй че напусна скинията в Сило, Шатъра, който бе поставил между човеците,
61 Ja antoi heidän voimansa vankeuteen, ja heidän kauneutensa vihollisten käsiin.
И предаде на пленение Силата Си, Славата Си в неприятелска ръка.
62 Ja hän hylkäsi kansansa miekan alle, ja närkästyi perimistänsä vastaan.
Тоже и людете Си предаде на меч, Като се разгневи на наследстовото Си.
63 Heidän parhaat nuorukaisensa kulutti tuli, ja heidän neitseensä ei tulleet häävirsillä kunnioitetuksi.
Огън пояде момците им, И девиците им не се възпяваха с венчални песни.
64 Heidän pappinsa kaatuivat miekalla; ja heidän leskensä ei itkeneet,
Свещениците им паднаха от нож; И вдовиците им не плакаха.
65 Ja Herra heräsi niinkuin joku makaavainen, niinkuin joku väkevä luihkaaja viinan juomisesta,
Тогава се събуди Господ като от сън, Като силен мъж, който ободрен от вино, вика;
66 Ja löi vihollistansa perävieriin, ja pani ijankaikkisen häpiän heidän päällensä,
И, като порази враговете Си, отблъсна ги назад, Та ги предаде на вечно посрамяване.
67 Ja heitti Josephin majan pois, ja ei valinnut Ephraimin sukukuntaa.
При това Той се отказа от Иосифовия шатър, И Ефремовото племе не избра;
68 Vaan hän valitsi Juudan sukukunnan, Zionin vuoren, jota hän rakasti,
Но избра Юдовото племе, Хълма Сион, който възлюби.
69 Ja rakensi pyhänsä korkialle, niinkuin ijankaikkisesti pysyväisen maan,
Съгради светилището Си като небесните възвишения, Като земята, която е утвърдил за винаги.
70 Ja valitsi palveliansa Davidin, ja otti hänen lammashuoneesta.
Избра и слугата Си Давида, И го взе от кошарите на овците;
71 Imettävistä lampaista haki hän hänen, että hän hänen kanssansa Jakobin kaitsis, ja Israelin hänen perimisensä.
Отподир дойните овци го доведе За да пасе людете Му Якова и наследството Му Израиля.
72 Ja hän kaitsi heitä kaikella sydämensä vakuudella, ja hallitsi heitä kaikella ahkeruudella.
Така той ги пасеше според незлобието на сърцето си, И ги водеше с изкуството на ръцете си.
