Psalmien 50

1 Asaphin Psalmi. Herra, väkevä Jumala, puhuu, ja kutsuu maailman hamasta auringon koitosta niin laskemiseen asti.

مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند.

2 Zionista antaa Jumala täydellisen kirkkauden paistaa.

نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد.

3 Meidän Jumalamme tulee, ja ei vaikene: kuluttavainen tuli käy hänen edellänsä, ja hänen ympärillänsä väkevä ilma.

خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست.

4 Hän kutsuu taivaat ylhäältä ja maan, tuomitaksensa kansaansa.

او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند.

5 Kootkaat minulle minun pyhäni, jotka liitostani enemmän pitävät kuin uhrista.

خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.»

6 Ja taivaat pitää hänen vanhurskauttansa ilmoittaman; sillä Jumala on tuomari, (Sela)

آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند.

7 Kuule, kansani! minä tahdon puhua, ja sinun seassas, Israel, todistaa: minä Jumala olen sinun Jumalas,

«ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم.

8 Uhreistas en minä sinua nuhtele; sillä sinun polttouhris ovat alati minun edessäni.

دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانی‌های سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید.

9 En minä ota härkiä sinun huoneestas, enkä kauriita navetastas;

من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت،

10 Sillä kaikki metsän eläimet ovat minun, ja eläimet vuorilla tuhansin.

زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند.

11 Minä tunnen kaikki linnut vuorten päällä, ja metsän pedot ovat minun edessäni.

همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند.

12 Jos minä isoon, en minä sitä sano sinulle; sillä maan piiri on minun, ja kaikki mitä siinä on.

اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است.

13 Luuletkos minun syövän härjän lihaa? ja kauristen verta juovan?

مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟

14 Uhraa Jumalalle kiitosuhri, ja maksa Ylimmäiselle lupaukses;

«قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید.

15 Ja avukses huuda minua hädässäs, niin minä tahdon auttaa sinua, ja sinun pitää kunnioittaman minua.

هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.»

16 Mutta jumalattomalle sanoo Jumala: miksi sinä ilmoitat minun säätyjäni? ja otat minun liittoni suulles?

اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟

17 Ettäs kuritusta vihaat, ja heität minun sanani taakses.

زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید.

18 Koskas varkaan näet, niin sinä juokset hänen kanssansa, ja pidät yhtä huorintekiäin kanssa.

وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید.

19 Sinun suus sallit sinä pahaa puhua, ja kieles saattaa petosta matkaan.

سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است.

20 Sinä istut ja puhut veljeäs vastaan, äitis poikaa sinä pilkkaat.

هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید.

21 Näitä teet, ja minä olen vaiti; niin sinä luulet, että minä olen sinun kaltaises; mutta minä nuhtelen sinua ja asetan näitä silmäis eteen.

این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم.

22 Ymmärtäkäät siis näitä te, jotka Jumalan unhotatte; etten minä tempaisi joskus pois, ja ei olisi vapahtajaa.

«ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت.

23 Joka kiitosta uhraa, se ylistää minua, ja siinä on se tie, että minä osoitan hänelle Jumalan autuuden.

قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»