Psalmien 44
1 Koran lasten opetus, edelläveisaajalle. Jumala! me olemme korvillamme kuulleet, meidän isämme ovat meille luetelleet, mitäs heidän aikanansa ja muinen tehnyt olet.
За първия певец. Поучение за Кореевите синове. Боже с ушите си сме чули, нашите бащи са ни разказвали, Какво дело си извършил в техните дни, в древните времена.
2 Sinä olet ajanut pakanat pois kädelläs; mutta heidät sinä olet istuttanut siaan: sinä olet kansat kadottanut, mutta heitä sinä olet levittänyt.
Ти си изгорил с ръката Си народите, а тях си насадил; Съкрушил си племена, а тях си разпространил.
3 Sillä ei he ole miekallansa maata omistaneet, ja heidän käsivartensa ei auttaneet heitä, vaan sinun oikia kätes ja sinun käsivartes, ja sinun kasvois valkeus; sillä sinä mielistyit heihin.
Защото не завладяха земята със своя меч, Нито тяхната мишца ги спаси, Но Твоята десница и Твоята мишца, и светлостта на Твоето лице, Защото Твоето благоволение беше към тях.
4 Jumala, sinä olet minun kuninkaani, joka autuuden Jakobille lupaat.
Ти си Цар мой, Боже; Заповядай да стават победи за Якова.
5 Sinun kauttas me vihollisemme paiskaamme maahan; sinun nimessäs me tallaamme vastaankarkaajamme.
Чрез Тебе ще повалим неприятелите си; Чрез Твоето име ще стъпчем ония, които се повдигат против нас.
6 Sillä en minä luota joutseeni, eikä miekkani auta minua.
Защото няма да уповавам на лъка си, Нито ще ме избави мечът ми.
7 Mutta sinä autat meitä vihollisistamme, ja saatat niitä häpiään, jotka meitä vihaavat.
Защото Ти си ни избавил от противниците ни, И посрамил си ония, които ни мразят.
8 Jumalasta me kerskaamme joka päivä, ja kiitämme sinun nimeäs ijankaikkisesti, (Sela)
С Бога ще се хвалим всеки ден, И името Ти ще славословим до века. (Села)
9 Miksi sinä nyt sysäät meitä pois, ja annat meidän häpiään tulla, etkä lähde meidän sotajoukkomme kanssa?
Но сега Ти си ни отхвърлил и посрамил, И не излизат вече с нашите войски.
10 Sinä annat meidän paeta vihollistemme edessä, että ne raatelisivat meitä, jotka meitä vihaavat.
Правиш ни да се върнем назад пред противника; И мразещите ни обират ни за себе си.
11 Sinä annat meitä syötäviksi niinkuin lampaita, ja hajoitat pakanain sekaan.
Предал си ни като овци за ядене, И разпръснал си ни между народите.
12 Sinä myit kansas ilman hintaa, ja et mitään siitä ottanut.
Продал си Своите люде за нищо. И не си спечелил от цената им.
13 Sinä panet meitä häpiäksi läsnä-asuvaisillemme, pilkaksi ja nauruksi niille, jotka meidän ympärillämme ovat.
Правиш ни за укор на съседите ни, За присмех и поругание на ония, които са около нас.
14 Sinä teet meitä sananlaskuksi pakanain seassa, ja että kansat vääntelevät päätänsä meidän tähtemme.
Правиш ни за поговорка между народите, За кимване с глава между племената.
15 Joka päivä on minun häväistykseni minun edessäni; ja minun kasvoini häpiä peittää minun,
Всеки ден позорът ми е пред мене, И срамът на лицето ми ме покрива,
16 Että minun pitää pilkkaajia ja laittajia kuuleman, ja viholliset ja tylyt kostajat näkemän.
Поради гласа на онзи, който укорява и хули, Поради неприятеля, и отмъстителя.
17 Nämät kaikki ovat tulleet meidän päällemme; ja emme sentähden ole sinua unhottaneet, emmekä petollisesti sinun liittoas vastaan tehneet.
Всичко това дойде върху нас; Обаче ние не Те забравихме, Нито станахме неверни на Твоя завет.
18 Ja ei meidän sydämemme takaperin kääntynyt, eikä meidän käymisemme poikennut sinun tiestäs;
Сърцето ни не се върна назад, Нито се отклониха стъпките ни от Твоя път,
19 Ettäs meitä niin löit rikki lohikärmeiden seassa ja peitit meitä kuoleman varjolla.
Макар Ти да си ни съкрушил в пусто място. И да си ни покрил с мрачна сянка.
20 Jos me olisimme meidän Jumalamme nimen unhottaneet, ja meidän kätemme nostaneet vieraalle Jumalalle,
Ако сме забравили името на нашия Бог, Или сме прострели ръцете си към чужд Бог,
21 Eikö Jumala sitä etsisi? vaan hän itse tietää meidän sydämemme pohjan.
То не ще ли Бог да издири това? Защото той знае тайните на сърцето.
22 Sillä sinun tähtes me surmataan joka päivä: ja me luetaan teuraslampaiksi.
Не! ние сме убивани заради Тебе цял ден, Считани сме като овци за клане,
23 Herää, Herra, miksis makaat? valvo, ja älä meitä sysää pois kaiketikaan.
Събуди се, Господи, защо спиш? Стани, не ни отхвърляй за винаги.
24 Miksis peität kasvos, ja unohdat meidän raadollisuutemme ja ahdistuksemme?
Защо криеш лицето Си, И забравяш неволята ни и угнетението ни?
25 Sillä meidän sielumme on painettu alas maahan asti: meidän vatsamme riippuu maassa.
Защото душата ни е снишена до пръстта; Коремът ни е прилепен до земята.
26 Nouse, auta meitä, ja lunasta meitä laupiutes tähden!
Стани да ни помогнеш, И Избави ни заради милосърдието Си.
