Psalmien 132
1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. Muista, Herra, Davidia, ja kaikkia hänen vaivojansa,
Een bedevaartslied. Blijf David gedenken, o Jahweh, En alle moeite, die hij zich troostte,
2 Joka Herralle vannoi, ja lupasi lupauksen Jakobin väkevälle:
Omdat hij Jahweh had gezworen, Jakobs Sterke had beloofd:
3 En mene huoneeni majaan, enkä vuoteeseeni pane maata;
Ik zal mijn woontent niet ingaan, Mijn legerstede niet beklimmen,
4 En anna silmäini unta saada, enkä silmälautaini torkkua,
Mijn ogen geen slaap gunnen, Mijn wimpers geen sluimer:
5 Siihenasti kuin minä löydän sian Herralle, Jakobin väkevän asumiseksi.
Voordat ik een plaats heb gevonden voor Jahweh, Voor Jakobs Sterke een woning!
6 Katso, me kuulimme hänestä Ephratassa: me olemme sen löytäneet metsän kedoilla.
Zie, wij hoorden, dat zij in Efráta was, Wij vonden haar weer in de velden van Jáar;
7 Me tahdomme hänen asuinsioihinsa mennä, ja kumartaa hänen jalkainsa astinlaudan edessä.
Laat ons naar zijn Woning gaan, En ons voor zijn voetbank werpen!
8 Nouse, Herra, sinun lepoos, sinä ja sinun väkevyytes arkki.
Jahweh, trek op naar uw rustplaats, Gij zelf en de ark uwer glorie!
9 Anna pappis pukea heitänsä vanhurskaudella ja sinun pyhäs riemuitkaan.
Mogen uw priesters met gerechtigheid worden bekleed, En uw vromen een jubellied zingen!
10 Älä käännä pois voideltus kasvoja, sinun palvelias Davidin tähden.
Om wille van David, uw dienaar, Wijs het gebed van uw gezalfde niet af!
11 Herra on vannonut Davidille totisen valan, ja ei hän siitä vilpistele: sinun ruumiis hedelmästä minä istutan istuimelles.
En Jahweh heeft aan David gezworen, Een trouwe Belofte, waarvan Hij niet afwijkt: Van de vrucht van uw schoot Zet Ik er een op uw troon!
12 Jos sinun lapses minun liittoni pitävät, ja minun todistukseni, jotka minä heille opetan, niin heidän lapsensa myös pitää sinun istuimellas istuman ijankaikkisesti.
En zo uw zonen mijn verbond onderhouden, En de vermaningen, die Ik hun gaf, Dan zullen ook hùn zonen voor eeuwig Op uw troon blijven zitten!
13 Sillä Herra on Zionin valinnut, ja tahtoo sitä asuinsiaksensa.
Want Jahweh heeft Sion verkoren, En Zich tot woning begeerd!
14 Tämä on minun leponi ijankaikkisesti: tässä minä tahdon asua; sillä se minulle kelpaa.
"Hij is mijn rustplaats voor eeuwig; Hier wil Ik wonen, want hèm heb Ik verkoren!
15 Minä hyvästi siunaan hänen elatuksensa, ja hänen köyhillensä kyllä annan leipää.
Zijn mondkost zal Ik ruimschoots zegenen, Zijn armen verzadigen met brood;
16 Hänen pappinsa minä puetan autuudella; ja hänen pyhänsä pitää ilolla riemuitseman.
Zijn priesters zal Ik met heil bekleden. Zijn vromen zullen een jubellied zingen!
17 Siellä minä annan puhjeta Davidin sarven: minä valmistan kynttilän voidellulleni.
Hier zal Ik David een Hoorn doen ontspruiten, Een lamp ontsteken voor mijn Gezalfde;
18 Hänen vihollisensa minä häpiällä puetan; mutta hänen päällänsä pitää hänen kruununsa kukoistaman.
Zijn vijanden zal Ik met schande bedekken, Mijn kroon zal schitteren op zijn hoofd!"
