Psalmien 131

1 Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Herra! ei minun sydämeni ole paisunut, eikä minun silmäni ole ylpiät; enkä minä vaella suurissa asioissa, jotka minulle työläät ovat.

Господе! Не надима се срце моје, нити се узносе очи моје; нити идем на велико, ни на оно што је више од мене.

2 Kuin en minä sieluani asettanut ja vaikittanut, niin minun sieluni tuli vieroitetuksi, niinkuin lapsi äidistänsä vieroitetaan.

Смеран сам и кротак душом својом, као дете крај матере; као дете душа је моја у мени.

3 Israel toivokaan Herran päälle, hamasta nyt ja ijankaikkiseen.

Нек се узда Израиљ у Господа одсад и довека.