Psalmien 130

1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

Дин фундул адынкулуй, Те кем, Доамне!

2 Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

Доамне, аскултэ-мь гласул! Сэ я аминте урекиле Тале ла гласул черерилор меле!

3 Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

Дакэ ай пэстра, Доамне, адучеря аминте а нелеӂюирилор, чине ар путя ста ын пичоаре, Доамне?

4 Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

Дар ла Тине есте ертаре, ка сэ фий де темут.

5 Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

Еу нэдэждуеск ын Домнул, суфлетул меу нэдэждуеште ши аштепт фэгэдуинца Луй.

6 Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

Суфлетул меу аштяптэ пе Домнул май мулт декыт аштяптэ стрэжерий диминяца, да, май мулт декыт аштяптэ стрэжерий диминяца.

7 Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

Исраеле, пуне-ць нэдеждя ын Домнул, кэч ла Домнул есте ындураря ши ла Ел есте белшуг де рэскумпэраре!

8 Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.

Ел ва рэскумпэра пе Исраел дин тоате нелеӂюириле луй.