Psalmien 130

1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

«Ωιδή των Αναβαθμών.» Εκ βαθέων έκραξα προς σε, Κύριε.

2 Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

Κύριε, εισάκουσον της φωνής μου· ας ήναι τα ώτα σου προσεκτικά εις την φωνήν των δεήσεών μου.

3 Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

Εάν, Κύριε, παρατηρήσης ανομίας, Κύριε, τις θέλει δυνηθή να σταθή;

4 Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

Παρά σοι όμως είναι συγχώρησις, διά να σε φοβώνται.

5 Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

Προσέμεινα τον Κύριον, προσέμεινεν η ψυχή μου, και ήλπισα επί τον λόγον αυτού.

6 Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

Η ψυχή μου προσμένει τον Κύριον, μάλλον παρά τους προσμένοντας την αυγήν, ναι, τους προσμένοντας την αυγήν.

7 Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

Ας ελπίζη ο Ισραήλ επί τον Κύριον· διότι παρά τω Κυρίω είναι έλεος, και λύτρωσις πολλή παρ' αυτώ·

8 Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.

και αυτός θέλει λυτρώσει τον Ισραήλ από πασών των ανομιών αυτού.