Psalmien 130

1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

Gikan sa mga kahiladman, nagtuaw ako kanimo, Oh Jehova.

2 Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

Ginoo, patalinghugi ang akong tingog: Papatalinghugi sa imong mga igdulungog Ang tingog sa akong mga pagpangaliyupo.

3 Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

Kong ikaw, Jehova, magatimaan pa unta sa mga kasal-anan, Oh Ginoo, kinsa ba ang arang makabarug?

4 Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

Apan adunay pagpasaylo diha kanimo, Aron ikaw takus gayud nga kahadlokan.

5 Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

Nagahulat ako kang Jehova, ang akong kalag nagahulat, Ug sa iyang pulong milaum ako.

6 Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

Ang akong kalag nagahulat sa Ginoo Labaw niadtong mga magbalantay nga nanagpaabut sa kabuntagon; Oo, labaw kay sa mga tawong-magbalantay nga nagapaabut sa kabuntagon.

7 Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

Oh Israel, lumaum ka kang Jehova; Kay kang Jehova anaa ang mahigugmaong-kalolot, Ug kaniya anaa ang madagayaong pagtubos.

8 Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.

Ug siya magatubos sa Israel Gikan sa tanan niyang mga kasal-anan.