Psalmien 129

1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani, sanokaan nyt Israel;

Pieśń stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

2 He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani; mutta ei he minua voittaneet.

Bardzoć mię utrapili od młodości mojej, wszakże mię nie przemogli.

3 Kyntäjät ovat minun selkäni päällä kyntäneet, ja vakonsa pitkäksi vetäneet.

Po grzbiecie moim orali oracze, i długie przeganiali brózdy swoje.

4 Herra, joka vanhurskas on, on jumalattomain köydet katkonut.

Ale Pan sprawiedliwy poprzecinał powrozy niezbożników.

5 Tulkoon häpiään ja kääntyköön takaperin kaikki, jotka Zionia vihaavat.

Zawstydzeni i nazad obróceni będą wszyscy, którzy Syon mają w nienawiści.

6 Olkoon niinkuin ruoho kattojen päällä, joka kuivettuu ennen kuin se reväistään ylös,

Będą jako trawa na dachu, która pierwej, niż odrośnie, usycha.

7 Joista niittäjä ei kättänsä täytä, eikä lyhteensitoja syliänsä;

Z której żeńca nie może garści swej napełnić; ani naręcza swego ten, który wiąże snopy.

8 Eikä yksikään ohitsekäypä sano: olkoon Herran siunaus teidän päällänne: me siunaamme teitä Herran nimeen.

I mimo idący nie rzeką: Błogosławieństwo Pańskie niech będzie z wami; albo: Błogosławimy wam w imieniu Pańskiem.