Psalmien 129

1 Veisu korkeimmassa Kuorissa. He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani, sanokaan nyt Israel;

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 He ovat usein minua ahdistaneet, hamasta nuoruudestani; mutta ei he minua voittaneet.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Kyntäjät ovat minun selkäni päällä kyntäneet, ja vakonsa pitkäksi vetäneet.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Herra, joka vanhurskas on, on jumalattomain köydet katkonut.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Tulkoon häpiään ja kääntyköön takaperin kaikki, jotka Zionia vihaavat.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Olkoon niinkuin ruoho kattojen päällä, joka kuivettuu ennen kuin se reväistään ylös,

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 Joista niittäjä ei kättänsä täytä, eikä lyhteensitoja syliänsä;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Eikä yksikään ohitsekäypä sano: olkoon Herran siunaus teidän päällänne: me siunaamme teitä Herran nimeen.

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»