Psalmien 122

1 Davidin veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä iloitsen niistä, jotka minulle sanovat: että me menemme Herran huoneeseen,

Nalipay ako sa pag-ingon nila kanako: Mangadto kita sa balay ni Jehova.

2 Ja että meidän jalkamme pitää seisoman sinun porteissas, Jerusalem.

Ang among mga tiil nanagtindog Sa sulod sa imong mga ganghaan, Oh Jerusalem,

3 Jerusalem on rakennettu kaupungiksi, johon on tuleminen kokoon,

Jerusalem, ikaw natukod Ingon nga usa ka ciudad nga madasok;

4 Että sukukunnat astuisivat sinne ylös, Herran sukukunnat, Israelille todistukseksi, kiittämään Herran nimeä.

Didto mingtungas ang mga banay, bisan ang kabanayan ni Jehova, Alang sa usa ka tulomanon sa Israel. Sa paghatag ug mga pasalamat sa ngalan ni Jehova.

5 Sillä siellä ovat istuimet rakennetut tuomittaa, Davidin huoneen istuimet.

Kay didto atua ang mga trono sa paghukom, Ang mga trono sa panimalay ni David.

6 Toivottakaat Jerusalemille rauhaa: he menestyköön, jotka sinua rakastavat!

Pag-ampo alang sa pakigdait sa Jerusalem: Manag-uswag (sila) nga nahigugma kanimo.

7 Rauha olkoon sinun muureis sisällä, ja onni sinun huoneissas!

Ang pakigdait anaa unta sa sulod sa imong mga kuta, Ug ang kahamugaway sa sulod sa imong mga palacio.

8 Minun veljieni ja ystäväini tähden minä toivotan nyt sinulle rauhaa!

Tungod lamang sa gugma sa akong kaigsoonan ug sa akong mga kauban, Moingon ako karon: Ang pakigdait anaa sa sulod nimo.

9 Herran meidän Jumalamme huoneen tähden etsin minä sinun parastas.

Tungod lamang sa panimalay ni Jehova nga atong Dios Magapangita ako alang sa imong kaayohan.