Psalmien 109
1 Davidin Psalmi, edelläveisaajalle. Jumala, minun kiitokseni, älä vaikene.
За първия певец. Давидов псалом. Недей мълча, Боже, хвало моя;
2 Sillä he ovat jumalattoman ja pettäväisen suunsa avanneet minua vastaan: he puhuvat minun kanssani viekkaalla kielellä,
Защото нечестиви уста и уста коварни се отвориха срещу мене, Говориха против мене с лъжлив език;
3 Ja myrkyllisillä sanoilla ovat he minun piirittäneet, ja sotivat minua vastaan ilman syytä.
Обиколиха ме тъй също с думи на омраза, И воюват против мене без причина.
4 Että minä heitä rakastan, ovat he minua vastaan; mutta minä rukoilen.
За отплата на любовта ми те ми станаха противници; Но аз все съм на молитва.
5 He osoittavat minulle pahaa hyvän edestä ja vihaa rakkauden edestä.
И въздадоха ми зло за добро, И омраза за любовта ми.
6 Aseta jumalattomat hänen päällensä, ja perkele seisokaan hänen oikialla kädellänsä.
Господи, постави нечестив човек над него. И противник нека стои отдясно му.
7 Koska hän tuomitaan, niin lähtekään siitä ulos jumalattomana, ja hänen rukouksensa olkoon synti.
Когато се съди, нека излезе виновен. И молитвата му нека стане грях.
8 Olkoon hänen päivänsä harvat, ja hänen virkansa ottakoon toinen.
Дните му нека бъдат малко; Друг нека вземе чина му.
9 Hänen lapsensa olkoon orvot, ja hänen emäntänsä leski.
Децата му нека бъдат сираци, И жена му вдовица,
10 Käykään hänen lapsensa kulkiana, ja kerjätkään, ja etsikään elatuksensa köyhyydessänsä.
Децата му нека се скитат винаги и станат просяци, И далеч от развалените си жилища нека просят хляб.
11 Kaikki mitä hänellä on, korkorahainen ottakoon, ja muukalaiset repikään hänen hyvyytensä.
Лихоимецът нека впримчи целият му имот, И чужденци нека разграбват трудовете му.
12 Älköön kenkään hänelle hyvää tehkö, eikä yksikään armahtako hänen orpojansa.
Да няма кой да простре милост към него, Нито кой да пожали сирачетата му.
13 Hänen sukunsa olkoon hävitetty: heidän nimensä olkoon toisessa polvessa pyyhitty pois.
Внуците му нека бъдат отсечени, В идното поколение нека се изличи името им.
14 Hänen isäinsä pahat teot tulkaan muistoksi Herran edessä, ja hänen äitinsä synti ei pidä pyyhittämän pois.
Нека се помни пред Господа беззаконието на бащите му, И грехът на майка му нека се не изличи;
15 Olkoon ne alati Herran kasvoin edessä, ja hukkukoon heidän muistonsa maan päältä,
Нека бъдат винаги пред Господа За да отсече помена им от земята,
16 Ettei hänellä ensinkään laupiutta ollut, vaan vainosi raadollista ja köyhää, ja murheellista tappaaksensa.
Защото той си науми да показва милост, Но преследваше немотния и беден човек, И съкрушения в сърце, за да ги умъртви.
17 Ja hän tahtoi kirousta, sen myös pitää hänelle tuleman: ei hän tahtonut siunausta, sen pitää myös hänestä kauvas erkaneman.
Да! той обича да проклина, и проклетията го стигна; Не му беше драго да благославя, и благословението се отдалечи от него.
18 Ja hän puki kirouksen päällensä niinkuin paitansa ja se meni hänen sisällyksiinsä niinkuin vesi, ja hänen luihinsa niinkuin öljy.
Да: той обичаше проклетията като своя дреха; И тя влезе като вода във вътрешностите му, И като масло в костите му.
19 Se olkoon hänelle niinkuin vaate, jolla hän itsensä verhottaa, ja niinkuin vyö, jolla hän aina itsensä vyöttää.
Нека му стане като дрехата, в която се увива, И като пояса, с който постоянно се опасва.
20 Aivan näin tapahtukoon heille Herralta, jotka ovat minua vastaan, ja puhuvat pahoin minun sieluani vastaan.
Това нека бъде въздаянието на противниците ми от Господа, И ония, които говорят зло против душата ми.
21 Mutta sinä, Herra, Herra, tee minun kanssani sinun nimes tähden; sillä sinun armos on hyvä, pelasta minua.
А Ти, Иеова Господи, застъпвай се за мене заради името Си; Понеже Твоята милост е блага, избави ме,
22 Sillä minä olen köyhä ja raadollinen: minun sydämeni on särjetty minussa.
Защото съм сиромах и немотен, И сърцето ми е наранено дълбоко в мене.
23 Minä menen pois niinkuin varjo, koska se kulkee pois, ja pudistetaan ulos niinkuin kaskaat.
Преминал съм като уклонила се сянка по слънчев часовник; Изхвърлен съм като скакалец.
24 Minun polveni ovat heikoksi tulleet paastosta, ja minun lihani on laihtunut lihavuudesta.
Колената ми се клатят от пост; И снагата ми губи тлъстината си.
25 Ja minun täytyy olla heidän pilkkansa: koska he minun näkevät, niin he päätänsä pudistavat.
И аз им станах за укор; Като ме гледат кимат с глава.
26 Auta minua, Herra minun Jumalani: auta minua sinun armos perästä,
Помогни ми, Господи Боже мой, Избави ме според милостта си,
27 Että he tuntisivat sen sinun kädekses, ja että sinä Herra sen teet.
За да познаят, че това е твоята ръка, Че Ти си сторил това, Господи.
28 Koska he sadattavat, niin siunaa sinä: koska he karkaavat minua vastaan, niin tulkoon he häpiään, mutta sinun palvelias iloitkaan.
Те нека кълнат, а Ти благославяй; Когато станат те ще се посрамят, а Твоят слуга ще се весели.
29 Olkoon minun vainolliseni häväistyksellä puetut, ja olkoon häpiällänsä verhotetut niinkuin hameella.
Нека се облекат противниците ми с позор, И нека се покрият със срама си като с дреха.
30 Minä kiitän suuresti Herraa suullani, ja ylistän häntä monen seassa.
И аз ще благодаря много на Господа с устата си, Да! между множеството ще Го хваля;
31 Sillä hän seisoo köyhän oikialla kädellä, auttamassa häntä niistä, jotka hänen sieluansa tuomitsevat.
Защото Той стои отдясно на немотния За да го избавя от ония, които съдят душата му.
