Sananlaskujen 7
1 Poikani! kätke minun sanani, ja pidä tykönäs minun käskyni.
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Ota vaari minun käskyistäni, niin sinä elää saat, ja minun laistani, niinkuin silmäs terästä.
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Sido ne sormiis, kirjoita ne sydämes tauluun.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Sano viiisaudelle: sinä olet sisareni, ja kutsu toimi ystäväkses,
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 Että hän sinua varjelis muukalaisesta vaimosta, ja vieraasta, jonka sanat sileät ovat.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Sillä minä kurkistelin huoneeni akkunasta läpi häkin.
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 Ja näin tyhmän nuorukaisen taitamattomain seassa, ja äkkäsin hänen poikain joukossa;
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 Joka käveli kaduilla hänen nurkkainsa taitse, ja asteli sitä tietä, joka meni hänen huoneeseensa.
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 Hämärissä, kuin päivä ehtoolla oli, ja jo yö ja pimiä tuli:
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Ja katso, häntä kohtasi vaimo porton vaatteilla, kavala,
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Tuima ja hillimätöin, jonka jalat ei pysyneet huoneessansa.
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 Nyt on hän ulkona, nyt kaduilla, ja väijyy joka nurkassa.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Hän otti hänen kiinni, ja suuta antoi hänen ja sanoi häpeemättä:
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Minä olen tehnyt kiitosuhrin, ja olen tätäpänä täyttänyt lupaukseni:
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 Sentähden olen minä tullut sinua vastaan, varhain sinua etsimään, ja olen nyt sinut löytänyt.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Minä olen koreasti valmistanut vuoteeni Egyptin kirjavalla vaatteella,
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Ja olen hyvänhajuiseksi tehnyt kammioni mirhamilla, aloella ja kanelilla.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Tule, harjoittakaamme kyllin hekumaa aamuun asti, ja huvitelkaammme meitämme keskenämme rakkaudella.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Sillä mies ei ole kotona: hän on pitkälle matkalle mennyt.
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 Hän on ottanut rahasäkin myötänsä, ja tulee kotia äsken määrätyllä päivällä.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Ja niin hän houkutteli monelöla sanalla, ja vaati häntä makialla puheella.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Hän meni hänen kanssansa nopiasti, niinkuin teurastettava härkä, ja niinkuin jalkapuuhun, jolla tyhmät rangoitaan.
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 Siihenasti kuin hän nuolilla ampuu hänen maksansa lävitse: ja niinkuin lintu itsensä kiiruhtaa paulaan, ja ei tiedä sitä hengellensä vaaralliseksi.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Niin kuulkaat siis minua, minun lapseni, ja ottakaat vaari minun suuni sanoista.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Älköön sydämes poiketko hänen tiellensä: älä salli sinuas vietellä hänen retkillensä.
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 Sillä hän on monta haavoittanut ja langettanut, ja kaikkinaiset voimalliset ovat häneltä tapetut.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
