< Sananlaskujen 30 >
1 Agurin Jakenin pojan pojan sanat ja opetus, jonka se mies pujui Itielille, Itielille ja Ukkalille.
Palavras de Agur, filho de Jaque, o de fala solene; [Este] homem diz a Itiel; a Itiel e a Ucal:
2 Minä olen kaikkein hulluin, ja ihmisten ymmärrys ei ole minussa.
Certamente eu sou o mais bruto dos homens, e não tenho entendimento humano.
3 En minä ole oppinut viisautta, ja en tiedä pyhäin taitoa.
Não aprendi sabedoria, nem tenho conhecimento do Santo [Deus].
4 Kuka taivaaseen menee ylös ja tulee alas? kuka käsittää tuulen pivoonsa? kuka sitoo veden vaatteeseen? kuka on asttanut kaikki maan ääret? mikä on hänen nimensä? kuinka hänen poikansa kutsutaan? tiedätkös?
Quem subiu ao céu, e desceu? Quem juntou os ventos com suas mãos? Quem amarrou as águas numa capa? Quem estabeleceu todos os limites da terra? Qual é o seu nome? e qual é o nome de seu filho, se tu o sabes?
5 Kaikki Jumalan sanat ovat kirkastetut, ja ovat kilpi niille, jotka uskovat hänen päällensä.
Toda palavra de Deus é pura; é escudo para os que nele confiam.
6 Älä lisää hänen sanoihinsa, ettei hän sinua rankaisisi, ja sinä löyttäisiin valehteliaksi.
Nada acrescentes às suas palavras, para que ele não te repreenda, e sejas mostrado como mentiroso.
7 Kahta minä sinulta anon, ettes minulta niitä kieltäisi, ennenkuin minä kuolen:
Duas coisas eu te pedi; não [as] negues a mim antes que eu morra.
8 Väärä oppi ja valhe olkoon minusta kaukana: köyhyyttä ja rikkautta älä minulle anna; vaan anna minun saada määrätty osani ravinnosta.
Afasta de mim a inutilidade e palavra mentirosa; [e] não me dês nem pobreza nem riqueza, mantém-me com o pão que me for necessário.
9 Etten minä, jos minä ylen ravituksi tulisin, kieltäisi sinua ja sanoisi: kuka on Herra? eli, jos minä ylen köyhäksi tulisin, varastaisi, ja syntiä tekisi Jumalani nimeä vastaan.
Para que não aconteça de eu ficar farto e [te] negar, dizendo: Quem é o SENHOR? Nem também que eu empobreça, e venha a furtar, e desonre o nome do meu Deus.
10 Älä kanna palvelian päälle hänen isäntänsä edessä, ettei hän sinua kiroilisi ja sinä niin nuhteeseen tulet.
Não difames do servo ao seu senhor, para que ele não te amaldiçoe e fiques culpado.
11 On niitä, jotka kiroilevat isäänsä ja ei siunaa äitiänsä.
Há gente que amaldiçoa a seu pai e não bendiz à sua mãe;
12 On niitäkin, jotka luulevat itsensä puhtaaksi, ja ei ole kuitenkaan saastaisuudestansa pestyt.
Há gente que é pura aos seus [próprios] olhos, mas que não foi lavada de sua imundície;
13 Ovat myös, jotka silmänsä nostavat, ja silmälautansa korottavat;
Há gente cujos olhos são arrogantes, e cujas sobrancelhas são levantadas;
14 Ja ovat, joilla on miekka hammasten siassa, ja veitset heidän syömähampainansa, ja syövät vaivaiset maan päältä, ja köyhät ihmisten seasta.
Há gente cujos dentes são espadas, e cujos queixos são facas, para devorarem aos aflitos da terra aos aflitos, e aos necessitados dentre os homens.
15 Verenimijällä on kaksi tytärtä: tuo tänne, tuo tänne. Kolme on tyytymätöintä, ja tosin neljä ei sano kyllä olevan:
A sanguessuga tem duas filhas: “Dá” e “Dá”; estas três coisas nunca se fartam, e quatro nunca dizem “É o suficiente”:
16 Helvetti, vaimon suljettu kohtu, maa, joka ei vedellä täytetä: ja tuli ei sano: jo kyllä on. (Sheol )
O Xeol, o útero estéril, a terra que não se farta de água, e o fogo que nunca diz estar satisfeito. (Sheol )
17 Silmä joka häpäisee isäänsä, ja katsoo ylön totella äitiänsä, sen kaarneet ojan tykönä hakkaavat ulos, ja kotkan pojat syövät.
Os olhos que zombam do pai ou desprezam obedecer à mãe, os corvos do riacho os arrancarão, e os filhotes de abutre os comerão.
18 Kolme minulle ovat ihmeelliset, ja neljää en minä tiedä:
Estas três coisas me maravilham, e quatro que não entendo:
19 Kotkan tiet taivaan alla, käärmeen retket kalliolla, haahden jäljet meren keskellä, ja miehen jäljet piian tykö.
O caminho da águia no céu, o caminho da serpente na rocha, o caminho do navio no meio do mar, e o caminho do homem com uma moça.
20 Niin on myös porton polut: hän syö ja pyyhkii suunsa, ja sanoo: en minä mitään pahaa ole tehnyt.
Assim é o caminho da mulher adúltera: ela come, limpa sua boca, e diz: Não fiz mal algum.
21 Kolmen kautta maakunta tulee levottomuuteen, ja tosin neljää hän ei voi kärsiä:
Por três coisas a terra se alvoroça, e por quatro que não pode suportar:
22 Kuin palvelia rupee hallitsemaan, kuin hullu ylen ravituksi tulee,
Pelo servo que governa como rei; [pelo] tolo que se enche de comida;
23 Kuin ilkiä naitetaan, ja kuin piika tulee emäntänsä perilliseksi.
Pela mulher odiada, quando se casa; e [pela] serva quando toma o lugar de sua senhora.
24 Neljä on pientä maan päällä, ja ovat toimellisemmat viisaita.
Estas quatro coisas são pequenas sobre a terra, porém muito sábias:
25 Myyriäiset, heikko väki, jotka kuitenkin elatuksensa suvella toimittavat;
As formigas não são criaturas fortes, mas no verão preparam sua comida;
26 Kaninit, heikko väki, jotka kuitenkin pesänsä kalliolle tekevät;
Os roedores são um “povo” fraco, mas fazem suas casas nas rochas;
27 Heinäsirkoilla ei ole kuningasta, kuitenkin he lähtevät kaikki ylös joukossansa;
Os gafanhotos não têm rei; mas todos saem em bandos;
28 Hämähäkki kehrää käsillänsä, ja on kuninkaan linnoissa.
As lagartixas podem ser pegas com as mãos, e mesmo assim estão nos palácios dos reis.
29 Kolmella on jalo käyntö, ja tosin neljä astuu hyvin:
Estes três tem um bom andar, e quatro que se movem muito bem:
30 Jalopeura, voimallinen petoin seassa, joka ei palaja kenenkään edestä;
O leão, forte entre os animais, que não foge de ninguém;
31 Hurtta, jolla vahvat sivut ovat, ja kauris, ja kuningas, jota vastaan ei kenkään tohdi.
O galo, o bode, e o rei com seu exército.
32 Jos sinä olet tyhmästi tehnyt, ja korottanut sinuas, ja jos sinä olet jotakin pahaa ajatellut, niin laske käsi suus päälle.
Se agiste como tolo, exaltando-te, e se planejaste o mal, [põe tua] mão sobre a boca;
33 Joka rieskaa kirnuu, hän tekee voita: ja jokaa nenää pusertaa, hän vaatii ulos veren: ja joka vihaa kehoittaa, hän vaatii riitaan.
Porque [como] o forçar do leite produz manteiga, e o forçar do nariz produz sangue, [assim também] o forçar da ira produz briga.