Sananlaskujen 26
1 Niinkuin lumi suvella ja sede elonaikana, niin ei sovi tyhmälle kunnia.
Якоже роса в жатву и якоже дождь в лете, тако несть безумному чести.
2 Niinkuin lintu menee pois, ja pääskynen lentää, niin ei sovi salvaa kirous ilman syytä.
Якоже птицы отлетают и врабиеве, тако клятва суетная не найдет ни на когоже.
3 Hevoselle ruoska ja aasille ohjat, ja hullulle vitsa selkään.
Якоже бичь коню и остен ослу, тако жезл языку законопреступну.
4 Älä vastaa tyhmää hänen tyhmyytensä jälkeen, ettes myös sinä hänen kaltaiseksensa tulisi.
Не отвещай безумному по безумию его, да не подобен ему будеши:
5 Vastaa tyhmää hänen tyhmyytensä jälkeen, ettei hän näkyisi viisaaksi silmissänsä.
но отвещай безумному по безумию его, да не явится мудр у себе.
6 Joka tyhmäin sanansaattajain kautta asian toimittaa, hän on niinkuin rampa jaloista, ja saa vahingon.
От путий своих поношение творит, иже посла вестником безумным слово.
7 Niinkuin nilkku voi hypätä, niin tyhmä taitaa puhua viisaudesta.
Отими шествие от глезн и законопреступление от уст безумных.
8 Joka tyhmälle taritsee kunniaa, on niinkuin joku heittäisi kalliin kiven kiviroukkioon.
Иже привязует камень в пращи, подобен есть дающему безумному славу.
9 Sananlasku on tyhmäin suussa niinkuin orjantappura, joka juopuneen käsiin pistelee.
Терния прозябают в руце пияницы, и порабощение в руце безумных.
10 Taitava ihminen tekee kappaleen oikein; vaan joka taitamattoman palkkaa, hän sen turmelee.
Многими волнуется всяка плоть безумных, сокрушается бо изступление их.
11 Niinkuin koira syö oksennuksensa, niin on hullu joka hulluutensa kertoo.
Якоже пес, егда возвратится на своя блевотины, и мерзок бывает, тако безумный своею злобою возвращься на свой грех. Есть стыд наводяй грех, и есть стыд слава и благодать.
12 Koskas näet jonkun, joka luulee itsensä viisaaksi, enempi on silloin toivoa tyhmästä kuin hänestä.
Видех мужа непщевавша себе мудра быти, упование же имать безумный паче его.
13 Laiska sanoo: nuori jalopeura on tiellä, ja jalopeura kujalla.
Глаголет ленивый послан на путь: лев на путех, на стогнах же разбойницы.
14 Laiska kääntelee itsiänsä vuoteella niinkuin ovi saranassa.
Якоже дверь обращается на пяте, тако ленивый на ложи своем.
15 Laiska panee kätensä poveensa: ja se tulee hänelle työlääksi saattaa suuhunsa jälleen.
Скрыв ленивый руку в недро свое не возможет принести ко устом.
16 Laiska luulee itsensä viisaammaksi kuin seitsemän, jotka hyviä tapoja opettavat.
Мудрейший себе ленивый является, паче во изюбилии износящаго весть.
17 Joka käy ohitse ja sekoittaa itsensä muiden riitoihin, hän on senkaltainen, joka koiraa korvista vetää.
Якоже держай за ошиб пса, тако председателствуяй чуждему суду.
18 Niinkuin se, joka salaa ampuu, tarkoittaa joutsella ja tappaa,
Якоже врачуемии мещут словеса на человеки, сретаяй же словом первый запнется:
19 Niin on petollinen ihminen hänen lähimmäisillensä, ja sanoo: leikillä minä sen tein.
тако вси коварствующии над своими други: егда же увидени будут, глаголют, яко играя содеях.
20 Kuin halot loppuvat, niin tuli sammuu, ja kuin kielikellot pannaan pois, niin riidat lakkaavat.
Во мнозех древех растет огнь: а идеже несть разгневляюща, умолкает свар.
21 Niinkuin hiilet tuleen, ja puut liekkiin, niin riitainen ihminen saattaa metelin.
Огнище углию, и дрова огневи: муж же клеветлив в мятеж свара.
22 Panettelian sanat ovat niinkuin haavat, ja käyvät läpi sydämen.
Словеса ласкателей мягка: сия же ударяют в сокровища утроб.
23 Viekas kieli ja paha sydän on niinkuin saviastia hopian savulla juotettu.
Сребро даемо с лестию, якоже скудель вменяемо: устне гладки сердце покрывают прискорбно.
24 Vihamien teeskelee itsensä toisin puheellansa; mutta petos on hänen sydämessänsä.
Устнама вся обещавает плачай враг, в сердцы же содевает лесть.
25 Kuin hän liehakoitsee makeilla puheillansa, niin älä usko häntä; sillä seitsemän kauhistusta on hänen sydämessänsä.
Аще тя молит враг велиим гласом, не веруй ему, седмь бо есть лукавствий в души его.
26 Joka pitää salavihaa, tehdäksensä vahinkoa, hänen pahuutensa tulee ilmi kokouksissa.
Таяй вражду составляет лесть: открывает же своя грехи благоразумный на сонмищих.
27 Joka kuopan kaivaa, hän lankee siihen, ja joka kiven vierittää, se kierittää sen itse päällensä.
Изрываяй яму искреннему впадется в ню: валяяй же камень на себе валит.
28 Petollinen kieli vihaa rangaistusta, ja suu, joka myötäkielin puhuu, saattaa kadotukseen.
Язык лжив ненавидит истины, уста же непокровенна творят нестроение.
