Sananlaskujen 2
1 Poikani, jos otat minun puheeni, ja käskyni kätket;
Mijn zoon, als ge mijn woorden aanvaardt, En mijn wenken ter harte neemt,
2 Niin anna korvas kuulla viisautta, ja taivuta sydämes ymmärrykseen.
Uw oren te luisteren legt naar de wijsheid, Uw aandacht richt op ervaring;
3 Sillä jos ymmärrystä ahkerasti halajat, ja rukoilet taitoa;
Ja, als ge om wijsheid roept, En om inzicht uw stem verheft;
4 Jos sitä etsit niinkuin hopiaa, ja pyörit sen perään niinkuin tavaran;
Als ge er naar streeft als naar geld, En er naar zoekt als naar schatten:
5 Niin sinä ymmärrät Herran pelvon, ja Herran tunnon löydät.
Dan zult ge de vreze voor Jahweh begrijpen, Zult ge vinden de kennis van God.
6 Sillä Herra antaa viisauden, ja hänen suustansa tulee taito ja ymmärrys.
Want Jahweh schenkt wijsheid, Van zijn lippen komen kennis en inzicht;
7 Hän antaa toimellisten hyvin käydä, ja suojelee niitä, jotka viattomasti vaeltavat,
Hij houdt hulp bereid voor de braven, Is een schild voor mensen van onberispelijke wandel;
8 Varjelee hurskaat, ja holhoo pyhäinsä retket.
Hij beschermt de paden des rechts, En beveiligt de weg van zijn dienaars!
9 Silloin sinä ymmärrät vanhurskauden ja tuomion, oikeuden ja kaiken hyvän tien.
Dan zult ge verstaan wat recht is en plicht, Recht vooruit gaan op elk goed pad.
10 Jos viisaus sydämees tulee, ja taito on sinulle kelvollinen,
Want de wijsheid zal haar intrede doen in uw hart, De kennis zoet zijn voor uw ziel;
11 Niin hyvä neuvo sinua varjelee, ja ymmärrys kätkee sinun,
Het overleg zal over u waken, Het verstand de wacht bij u houden.
12 Tempaamaan sinun pois pahalta tieltä, ja niiden seurasta, jotka toimettomia puhuvat,
Zij zullen u behoeden voor de weg van het kwaad, Voor den man, die leugentaal spreekt;
13 Ja hylkäävät oikian tien, ja vaeltavat pimeitä retkiä;
Voor hen, die het rechte pad hebben verlaten, En wandelen op duistere wegen;
14 Jotka iloitsevat pahoista töistänsä, ja riemuitsevat pahoista menoistansa;
Voor hen, wie de misdaad een vreugde is, En die om boze plannen juichen,
15 Joiden tiet ovat vastahakoiset, ja retket väärär ja häpiälliset:
Die kronkelwegen gaan, En afdwalen op hun paden.
16 Ettet sinä ryhtyisi vieraaseen vaimoon, joka ei sinun ole, joka suloisilla sanoilla puhuttelee,
Zij zullen u behoeden voor een vreemde vrouw, Voor een onbekende met haar gladde taal,
17 Ja hylkää nuoruutensa johdattajan, ja unohtaa Jumalansa liiton.
Die den vriend van haar jeugd heeft verlaten, Het verbond van haar God heeft vergeten.
18 Sillä hänen huoneensa kallistuu kuolemaan, ja hänen askeleensa kadotettuin tykö.
Want haar pad helt naar de dood, Naar de schimmen leiden haar wegen.
19 Jokainen joka menee hänen tykönsä, ei palaja, eikä elämän tielle joudu;
Wie zich met haar inlaat, keert nooit weerom, Bereikt nimmer de paden des levens!
20 Ettäs vaeltasit hyvää tietä, ja pitäisit hurskasten tiet.
Zo zult ge het pad der braven bewandelen, En de weg der rechtvaardigen houden.
21 Sillä vanhurskaat asuvat maassa, ja vakaat siinä pysyvät;
Want de vromen zullen de aarde bewonen, Alleen de onberispelijken blijven er op;
22 Mutta jumalattomat hukutetaan maasta, ja ylönkatsojat siitä teloitetaan.
Maar de bozen worden van de aarde verdelgd, De afvalligen eruit weggevaagd!
