Sananlaskujen 14
1 Viisas vaimo rakentaa huoneensa, vaan hullu kukistaa sen teollansa.
Мудрая жена устроит дом свой, а глупая разрушит его своими руками.
2 Joka vaeltaa oikiaa tietä, se pelkää Herraa; mutta se, joka poikkee pois tieltänsä, ylönkatsoo hänen.
Идущий прямым путем боится Господа; но чьи пути кривы, тот небрежет о Нем.
3 Tyhmän suussa on ylpeyden vitsa; vaan viisasten huulet varjelevat heitä.
В устах глупого - бич гордости; уста же мудрых охраняют их.
4 Jossa ei härkiä ole, siinä seimet puhtaana ovat; vaan jossa juhdat työtä tekevät, siinä tuloa kyllä on.
Где нет волов, там ясли пусты; а много прибыли от силы волов.
5 Totinen todistaja välttää valhetta; vaan väärä todistaja rohkiasti valhettelee.
Верный свидетель не лжет, а свидетель ложный наговорит много лжи.
6 Pilkkaaja etsii viisautta, ja ei löydä; vaan toimelliset viisauden huokiasti saavat.
Распутный ищет мудрости, и не находит; а для разумного знание легко.
7 Mene pois tyhmän tyköä; sillä et sinä opi mitään häneltä.
Отойди от человека глупого, у которого ты не замечаешь разумных уст.
8 Toimellisen viisaus on teistänsä ottaa vaarin; vaan tyhmäin hulluus on sula petos.
Мудрость разумного - знание пути своего, глупость же безрассудных - заблуждение.
9 Tyhmä nauraa syntiä, mutta hurskasten välillä on hyvä suosio.
Глупые смеются над грехом, а посреди праведных - благоволение.
10 Koska sydän on murheellinen, niin ei auta ulkonainen ilo.
Сердце знает горе души своей, и в радость его не вмешается чужой.
11 Jumalattomain huoneet kukistetaan, vaan jumalisten majat viheriöitsevät.
Дом беззаконных разорится, а жилище праведных процветет.
12 Monella on tie mielestänsä oikia, vaan viimeiseltä johdattaa se kuolemaan.
Есть пути, которые кажутся человеку прямыми; но конец их - путь к смерти.
13 Naurun jälkeen tulee murhe, ja ilon perästä suru.
И при смехе иногда болит сердце, и концом радости бывает печаль.
14 Tyhmälle tapahtuu laittamisensa jälkeen, vaan hyvä ihminen asetetaan hänen ylitsensä.
Человек с развращенным сердцем насытится от путей своих, и добрый - от своих.
15 Taitamatoin uskoo kaikki, mutta ymmärtäväinen ottaa teistänsä vaarin.
Глупый верит всякому слову, благоразумный же внимателен к путям своим.
16 Viisas pelkää ja karttaa pahaa, vaan tyhmä päätähavin menee.
Мудрый боится и удаляется от зла, а глупый раздражителен и самонадеян.
17 Äkillinen ihminen tekee hullun töitä, ja kavala ihminen tulee vihattavaksi.
Вспыльчивый может сделать глупость; но человек, умышленно делающий зло, ненавистен.
18 Taitamattomat perivät tyhmyyden; vaan se on toimellisten kruunu, että he toimellisesti tekevät.
Невежды получают в удел себе глупость, а благоразумные увенчаются знанием.
19 Häijyn täytyy kumartaa hyviä, ja jumalattomat vanhurskasten porteissa.
Преклонятся злые пред добрыми и нечестивые - у ворот праведника.
20 Köyhää vihaavat hänen lähimmäisensäkin; vaan rikkaalla on monta ystävää.
Бедный ненавидим бывает даже близким своим, а у богатого много друзей.
21 Joka katsoo lähimmäisensä ylön. hän tekee syntiä; vaan autuas on se, joka viheliäistä armahtaa.
Кто презирает ближнего своего, тот грешит; а кто милосерд к бедным, тот блажен.
22 Jotka viekkaudessa vaeltavat, niiltä puuttuu; mutta jotka hyvää ajattelevat, niille tapahtuu hyvyys ja uskollisuus.
Не заблуждаются ли умышляющие зло? не знают милости и верности делающие зло; но милость и верность у благомыслящих.
23 Jossa työtä tehdään, siinä kyllä on; vaan joka tyhjiin puheisiin tyytyy, siinä on köyhyys.
От всякого труда есть прибыль, а от пустословия только ущерб.
24 Viisasten rikkaus on heidän kruununsa, mutta tyhmäin hulluus on hulluus.
Венец мудрых - богатство их, а глупость невежд глупость и есть.
25 Uskollinen todistaja vapahtaa hengen, vaan väärä todistaja pettää.
Верный свидетель спасает души, а лживый наговорит много лжи.
26 Joka Herraa pelkää, hänellä on vahva linna, ja hänen lapsensa varjellaan.
В страхе пред Господом - надежда твердая, и сынам Своим Он прибежище.
27 Herran pelko on elämän lähde, että kuoleman nuora välttää taidetaan.
Страх Господень - источник жизни, удаляющий от сетей смерти.
28 Koska kuninkaalla on paljo väkeä, se on hänen kunniansa; vaan koska vähä on väkeä, se tekee päämiehen kehnoksi.
Во множестве народа - величие царя, а при малолюдстве народа беда государю.
29 Joka on pitkämielinen, se on viisas; vaan joka äkillinen on, se ilmoittaa tyhmyyden.
У терпеливого человека много разума, а раздражительный выказывает глупость.
30 Leppyinen sydän on ruumiin elämä; vaan kateus on märkä luissa.
Кроткое сердце - жизнь для тела, а зависть - гниль для костей.
31 Joka köyhälle tekee väkivaltaa, hän laittaa hänen luojaansa; vaan joka armahtaa vaivaista, se kunnioittaa Jumalaa.
Кто теснит бедного, тот хулит Творца его; чтущий же Его благотворит нуждающемуся.
32 Pahuutensa tähden jumalatoin kukistetaan; vaan vanhurskas on kuolemassakin rohkia.
За зло свое нечестивый будет отвергнут, а праведный и при смерти своей имеет надежду.
33 Toimellisen sydämessä lepää viisaus; mutta mitä tyhmäin mielessä on, se tulee ilmi.
Мудрость почиет в сердце разумного, и среди глупых дает знать о себе.
34 Vanhurskaus korottaa kansan, vaan synti on kansan häpiä.
Праведность возвышает народ, а беззаконие - бесчестие народов.
35 Toimellinen palvelia on kuninkaalle otollinen; vaan häpiällistä palveliaa ei hän kärsi.
Благоволение царя - к рабу разумному, а гнев его против того, кто позорит его.
