Miikan 2
1 Voi niitä, jotka vahinkoa ajattelevat, ja pahoja juonia vuoteissansa ahkeroitsevat! että he sen täyttäisivät kuin aamu valistaa; sillä heilläpä valta on.
Вай де чей че куӂетэ нелеӂюиря ши фэуреск реле ын аштернутул лор; кынд се крапэ де зиуэ о ынфэптуеск, дакэ ле стэ ын путере.
2 He ahnehtivat peltoja, jotka he väkivallalla ottavat, ja huoneita, jotka he omistavat; ja tekevät ylöllistä jokaisen huoneen kanssa ja jokaisen perinnön kanssa.
Дакэ пофтеск огоаре, пун мына пе еле, дакэ дореск касе, ле рэпеск; асупреск пе ом ши каса луй, пе ом ши моштениря луй.
3 Sentähden sanoo Herra näin: katso, minä ajattelen tälle sukukunnalle pahaa, josta ei teidän pidä voiman vetää pois teidän kansaanne, eikä teidän pidä niin ylpiästi käymän; sillä paha aika tulee.
Де ачея, аша ворбеште Домнул: „Ятэ, Еу ам де гынд сэ адук о ненорочире ымпотрива ачестуй лят де оамень, де каре ну вэ вець фери грумажий ши ну вець май умбла ку капул атыт де сус, кэч времуриле вор фи реле.
4 Sillä ajalla pitää teistä sananlasku otettaman, ja surkia valitus valitettaman, sanoen: me olemme peräti hävitetyt; minun kansani osa on muutettu; kuinka hän meiltä pellot ottaa pois, ja ne jakaa.
Ын зиуа ачея, вець ажунӂе де поминэ, вець бочи ши вець зиче: ‘С-а испрэвит! Сунтем пустииць ку десэвыршире! Партя де моштенире а попорулуй меу трече ын мына алтуя! Вай, кум мь-о я! Огоареле ноастре ле ымпарте врэжмашулуй…!’”
5 Ja tosin ei teillä pidä osaa Herran seurakunnassa oleman.
Де ачея ну вей авя пе нимень каре сэ ынтиндэ фрынгия де мэсурат пентру сорцул тэу, ын адунаря Домнулуй.
6 Ei teidän pidä (sanovat he) saarnaaman, muiden pitää saarnaaman; ei niiden pidä saarnaaman niinkuin te: emme niin ratki häpiään tule.
„Ну пророчиць!” зик ей. „Сэ ну се пророчаскэ асеменя лукрурь. Кэч алтминтерь окэриле ну май ынчетязэ!”
7 Niin Jakobin huone itsensä lohduttaa: luuletkos Herran hengen lyhennetyksi? eikö hänen näitä pitäisi tekemän? eikö minun puheeni ole hyvä sille, joka oikein vaeltaa?
Есте Домнул атыт де грабник ла мыние, каса луй Иаков? Ачеста есте фелул Луй де а лукра? „Да, кувинтеле Меле сунт приелниче челуй че умблэ ку неприхэнире!
8 Mutta minun kansani on jo ennen tätä hankkinut niinkuin vihollinen; he ryöstävät sekä hameen että päällisvaatteen niinkuin sodassa niiltä, jotka suruttomasti vaeltavat.
Де мултэ време попорул Меу есте сокотит де Мине ка врэжмаш; вой рэпиць мантауа де пе хайнеле челор че трек лиништиць ши н-ау густ де рэзбой.
9 Te ajatte pois minun kansani vaimot kauniista huoneistansa, ja alati otatte pois heidän nuorukaisiltansa minun kaunistukseni.
Вой изгониць дин каселе лор юбите пе фемеиле попорулуй Меу, луаць пентру тотдяуна подоаба Мя де ла копиий лор.
10 Sentähden nouskaat ja menkäät pois; sillä ette saa tässä olla; saastaisuutensa tähden pitää heidän armottomasti häviämän.
Скулаци-вэ ши плекаць, кэч аич ну есте одихнэ пентру вой, кэч, дин причина спуркэчуний, вор фи дурерь, дурерь путерниче.
11 Jos joku lipilaari olis ja valheen saarnaaja, (joka sanois: ) minä tahdon saarnata, kuinka teidän pitää viinaa ja väkevää juomaa juoman; senkaltainen saarnaaja olis tälle kansalle sovelias.
Да, дакэ ар вени ун ом ку вынт ши минчунь ши ар зиче: ‘Ыць вой пророчи деспре вин ши деспре бэутурь тарь’, ачела ар фи ун пророк пентру попорул ачеста!
12 Mutta minä tahdon sinua, Jadob, kokonansa koota, ja jääneet Israelissa saattaa kokoon, ja tahdon heitä, niinkuin Botsran lauman, yhteen saattaa; niinkuin lauma pihatossa, niin myös sen pitää ihmisistä kopiseman.
Те вой стрынӂе ын ынтреӂиме, Иакове! Вой стрынӂе рэмэшица луй Исраел, ый вой адуна ка пе ниште ой динтр-ун стаул, ка пе о турмэ ын пэшуня ей, аша кэ ва фи о маре зарвэ де оамень.
13 Yksi särkiä pitää astuman ylös heidän edellänsä; heidän pitää särkemän lävitse, ja käymän portista ulos ja sisälle; ja heidän kuninkaansa pitää käymän heidän edellänsä, ja Herra kaikkein esin heitä.
Чел че ва фаче спэртура се ва суи ынаинтя лор; вор фаче спэртура, вор трече пе поартэ ши вор еши пе еа; ымпэратул лор ва мерӂе ынаинтя лор ши Домнул ва фи ын фрунтя лор.”
