< Valitusvirret 3 >

1 Minä olen mies, jonka viheliäisyyttä nähdä täytyy hänen hirmuisuutensa vitsan kautta.
من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام.
2 Hän johdatti minua ja vei pimeyteen ja ei valkeuteen.
خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است.
3 Hän on kätensä kääntänyt minua vastaan, ja toimittaa toisin aina minun kanssani.
او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است.
4 Hän on tehnyt lihani ja nahkani vanhaksi, ja luuni musertanut.
او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است.
5 Hän rakensi minua vastaan, ja sapella ja vaivalla hän minua kääri.
جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است.
6 Hän on minut pannut pimeyteen, niinkuin aikaa kuolleet.
مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است.
7 Hän on minut muurannut sisälle, etten minä pääse ulos, ja minut kovaan jalkapuuhun pannut.
با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم.
8 Ja vaikka minä huudan ja parun, niin hän kuitenkin korvansa tukitsee minun rukouksestani.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد.
9 Hän on muurannut tieni kiinni vuojonkivillä, ja polkuni sulkenut.
با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است.
10 Hän on väijynyt minua niinkuin karhu, niinkuin jalopeura salaisuudessa.
او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛
11 Hän on minun antanut tieltä eksyä, ja minut repinyt säpäleiksi, ja minut autioksi tehnyt.
مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت.
12 Hän on joutsensa jännittänyt, ja asettanut minun nuolella tarkoitettavaksi.
او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد،
13 Hän ampui minun munaskuihini viinensä nuolet.
و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.
14 Minä olen kaiken minun kansani nauru, ja heidän jokapäiväinen virtensä.
مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند.
15 Hän on haikeudella minut ravinnut, ja koiruoholla juovuttanut.
او زندگی را به کامم تلخ کرده است.
16 Hän on hampaani somerolla rikki musertanut, hän kieritti minun tuhassa.
صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است.
17 Minun sieluni on ajettu pois rauhasta, minun täytyy hyvän unohtaa.
آسایش و سعادت از من رخت بربسته است.
18 Minä sanoin: minun voimani ja minun toivoni Herran päälle on kadonnut.
رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است.
19 Muista siis, kuinka minä niin raadollinen ja hyljätty, koiruoholla ja sapella juotettu olen.
وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد.
20 Minun sieluni sen kyllä muistaa, ja sitä itsellensä tutkistelee.
بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود.
21 Minä panen sen sydämeeni; sentähden minä vielä nyt toivon.
اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که
22 Herran laupiudesta se on, ettemme ratki hukkuneet; ei hänen laupiutensa vielä loppunut.
محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال.
23 Vaan joka huomen se on uusi, ja sinun uskollisuutes on suuri.
وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود.
24 Herra on minun osani, sanoo minun sieluni; sentähden tahdon minä häneen toivoa.
به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.»
25 Herra on hyvä niille, jotka häneen toivovat, ja niille sieluille, jotka häntä kysyvät.
خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست.
26 Hyvä on olla kärsivällisenä ja Herralta apua toivoa.
پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.
27 Hyvä on ihmiselle ijestä kantaa nuoruudessansa;
خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند.
28 Että hän istuu yksinänsä, on vaiti, kuin jotakin hänen päällensä tulee,
هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند
29 Ja panee suunsa tomuun, ja odottaa toivoa,
و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد.
30 Ja antaa löydä poskillensa, ja paljon pilkkaa kärsii.
وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند،
31 Sillä ei Herra syökse pois ijankaikkisesti.
زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد.
32 Vaan hän saattaa murheelliseksi, ja taas armahtaa suuresta laupiudestansa.
هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است.
33 Sillä ei hän sydämestänsä ihmisiä kurita eikä murheesen saata,
او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد.
34 Niinkuin hän tahtois raadolliset maan päällä ratki jalkainsa alla polkea,
هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند،
35 Ja antais jonkun miehen oikeuden Ylimmäisen edessä tulla käännetyksi pois,
و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد،
36 Ja ihmistä väärin tuomita asiassansa, niinkuin ei Herra sitä näkisikään.
و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟
37 Kuka tohtii siis sanoa: senkaltaiset tapahtuvat ilman Herran käskyä?
کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟
38 Eikö paha ja hyvä tule Korkeimman suusta?
آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟
39 Miksi siis ihmiset nurisevat eläissänsä? Jokainen nuriskaan syntejänsä vastaan.
پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟
40 Tutkistelkaamme ja etsikäämme meidän menoamme, ja palatkaamme Herran tykö.
به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم.
41 Nostakaamme meidän sydämemme ja kätemme taivaasen päin, Jumalan tykö.
بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم:
42 Me, me olemme syntiä tehneet ja kovakorvaiset olleet; (sentähden) et sinä säästänytkään.
«ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای.
43 Vaan sinä olet vihalla meitä peittänyt ja vainonnut, ja armottomasti surmannut.
«به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای.
44 Sinä verhoitit itses pilvellä, ettei rukous päässyt sen lävitse.
خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.
45 Sinä olet meitä tunkioksi ja saastaisuudeksi kansain seassa tehnyt.
ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای.
46 Kaikki meidän vihollisemme ovat suutansa ammottaneet meitä vastaan.
تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند.
47 Me painetaan alas ja rangaistaan pelvolla ja ahdistuksella.
خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.»
48 Minun silmäni vuotavat vesi-ojia minun kansani tyttären surkeuden tähden.
به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست
49 Minun silmäni vuotavat ja ei taida lakata; ei he asetu,
50 Siihenasti että Herra katsoo taivaasta alas ja näkee.
تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد!
51 Minun silmäni kuluttaa minulta elämäni kaikkein minun kaupunkini tytärten tähden.
هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود.
52 Minun viholliseni ovat minua kovin ajaneet takaa, niinkuin lintua ilman syytä.
کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند.
53 He ovat minun elämäni kuoppaan salvanneet, ja heittäneet kiven minun päälleni.
آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند.
54 Ovat myös vedet minun pääni ylitse käyneet; niin minä sanoin: nyt minä ratki hukassa olen.
آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است.
55 Minä huusin avukseni sinun nimeäs, Herra, alhaalta kuopasta;
اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم
56 Ja sinä kuulit minun ääneni, älä korvias kätke minun huokauksestani ja huudostani.
صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی.
57 Sinä lähenet kuin minä sinua huudan, ja sanot: älä pelkää.
آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!»
58 Sinä, Herra, ratkaiset minun sieluni asian, ja lunastat minun henkeni.
ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی.
59 Herra katso, kuinka minulle niin vääryyttä tehdään, ja tuomitse minun oikeuteni.
ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان.
60 Sinä näet kaikki heidän kostonsa ja kaikki heidän ajatuksensa minusta.
دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند.
61 Herra, sinä kuulet heidän pilkkansa ja kaikki heidän ajatuksensa minua vastaan,
ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند.
62 Minun vainollisteni huulet ja heidän neuvonsa minua vastaan yli päivää.
تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری.
63 Katso, kuin he istuvat eli nousevat, niin he minusta virsiä laulavat.
ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند.
64 Kosta heille, Herra, niinkuin he ansainneet ovat, heidän kättensä töiden jälkeen.
ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان.
65 Anna heidän sydämensä vavista ja sinun kiroustas tuta.
ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد.
66 Vainoo heitä hirmuisuudella, ja hukuta heitä Herran taivaan alta.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان.

< Valitusvirret 3 >