Jobin 8
1 Niin vastasi Bildad Suasta ja sanoi:
Тада одговори Вилдад Сушанин и рече:
2 Kuinka kauvan sinä tahdot näitä puhua? ja sinun suus puheet ovat niinkuin väkevä tuuli?
Докле ћеш тако говорити? И речи уста твојих докле ће бити као силан ветар?
3 Väärinkö Jumala tuomitsee, eli rikkooko Kaikkivaltias oikeuden?
Еда ли Бог криво суди? Или Свемогући изврће правду?
4 Jos poikas ovat syntiä tehneet hänen edessänsä, niin hän on hyljännyt heitä heidän pahain tekoinsa tähden.
Што су синови твоји згрешили Њему, зато их је дао безакоњу њиховом.
5 Mutta jos sinä aikanansa etsit Jumalaa, ja rukoilet Kaikkivaltiasta hartaasti,
А ти да потражиш Бога и помолиш се Свемогућем,
6 Ja jos sinä olet puhdas ja hyvä, niin hän herättää sinun, ja taas tekee rauhalliseksi hurskautes majan.
Ако си чист и прав, заиста ће се пренути за те и честит ће учинити праведан стан твој;
7 Ja kussa sinulla oli ennen vähä, pitää tästedes sinulle sangen paljon lisääntymän.
И почетак ће твој бити мален, а последак ће ти бити врло велик.
8 Sillä kysy nyt entisiltä sukukunnilta, ja rupee kysymään heidän isiltänsä.
Јер питај пређашњи нараштај, и настани да разабереш од отаца њихових;
9 Sillä me olemme niinkuin eilen tulleet, ja emme mitään tiedä: meidän elämämme on niinkuin varjo maan päällä.
Јер смо ми јучерашњи, и не знамо ништа, јер су наши дани на земљи сен.
10 Heidän pitää opettaman sinua, ja sanoman sinulle, ja tuoman puheensa edes sydämestänsä.
Неће ли те они научити? Неће ли ти казати и из срца свог изнети речи?
11 Kasvaako kaisla, ellei seiso loassa? eli kasvaako ruoho ilman vettä?
Ниче ли сита без влаге? Расте ли рогоз без воде?
12 Koska se vielä kukoistaa ennenkuin se niitetään, kuivettuu se ennenkuin heinä korjataan.
Док се још зелени, док се не покоси, суши се пре сваке траве.
13 Niin käy kaikkein niiden, jotka Jumalan unhottavat, ja ulkokullattuin toivo katoo.
Такве су стазе свих који заборављају Бога, и надање лицемерово пропада.
14 Sillä hänen toivonsa tulee tyhjäksi, ja hänen uskalluksensa niinkuin hämähäkin verkko.
Његово се надање подлама и уздање је његово кућа паукова;
15 Hän luottaa huoneensa päälle, ja ei se pidä seisoman; hän turvaa siihen, ja ei se pidä pysyväinen oleman.
Наслони се на кућу своју, али она не стоји тврдо; ухвати се за њу, али се она не може одржати.
16 Se viheriöitsee kyllä ennen auringon nousemaa, ja sen heikot oksat kasvavat hänen yrttitarhassansa.
Зелени се на сунцу, и у врх врта његовог пружају се огранци његови;
17 Hänen juurensa seisoo paksuna lähteen tykönä, ja huoneet kivien päällä.
Жиле његове заплећу се код извора, и на месту каменитом шири се;
18 Mutta koska hän nielee sen paikastansa, kieltää hän sen, niinkuin ei olis nähnytkään sitä.
Али кад се ишчупа из места свог, оно га се одриче: Нисам те видело.
19 Katso, tämä on hänen menonsa riemu; ja toiset taas kasvavat tuhasta.
Ето, то је радост од његова пута; а из праха ниче други.
20 Sentähden katso, ei Jumala hyviä hylkää, eikä vahvista pahain kättä,
Гле, Бог не одбацује доброг, али не прихвата за руку зликовца.
21 Siihen asti että sinun suus naurulla täytetään ja huules riemulla.
Још ће напунити уста твоја смеха и усне твоје попевања.
22 Mutta ne jotka sinua vihaavat, pitää häpiään tuleman; ja jumalattomain asuinsia ei pidä pysyväinen oleman.
Ненавидници твоји обући ће се у срамоту, и шатора безбожничког неће бити.
