Jobin 6
1 Niin Job vastasi ja sanoi:
I odpowiedział Ijob, a rzekł:
2 Jos minun surkeuteni punnittaisiin, ja minun kärsimiseni yhtä haavaa laskettaisiin vaa´an päälle,
O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
3 Niin se olis raskaampi kuin santa meressä; sentähden ovat minun sanani nielletyt ylös.
Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
4 Sillä Kaikkivaltiaan nuolet ovat minussa, joiden myrkky särpää minun henkeni; ja Jumalan kauhistus tarkoittaa minua.
Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
5 Huutaako metsä-aasi, kuin hänellä ruohoja on? ammuuko härkä, kuin hänellä on ruokaa?
Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
6 Syödäänkö mautointa ilman suolaa? eli maistaako valkuainen munan ruskuaisen ympäriltä?
Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
7 Jota minun sieluni ennen kuoitti, se on nyt minun ruokani minun kipuni tähden.
Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
8 Jospa minun rukoukseni tapahtuis, ja Jumala antais minulle, mitä minä toivon!
Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
9 Että Jumala tahtois ja löis minun rikki, ja päästäis kätensä särkemään minua;
Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
10 Niin olis minulla vielä sitte lohdutus, ja minä vahvistuisin sairaudessani, ellei hän säästäisi minua: en ole mitään kuitenkaan kieltänyt pyhän puhetta.
Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
11 Mikä on minun väkeni, että minä voisin toivoa? ja mikä on minun loppuni, että minun sieluni vois kärsiväinen olla?
Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
12 Onko minun väkeni kivinen? eli minun lihani vaskinen?
Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
13 Ei ole minulla missään apua; ja minun saatuni on pois ajettu minulta.
Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
14 Joka ei osoita lähimmäisellensä laupiutta, hän hylkää Kaikkivaltiaan pelvon.
Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
15 Minun veljeni ovat rikkoneet minua vastaan, niinkuin oja ja niinkuin väkevä virta ohitse menneet,
Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
16 Jotka ovat kauhiat jäästä, ja jotka lumi peittää.
Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
17 Kuin helle heitä ahdistaa, pitää heidän nääntymän, ja kuin palava on, pitää heidän katooman paikastansa.
Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
18 Heidän polkunsa poikkeevat pois; he raukeevat tyhjään ja hukkuvat.
Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
19 He katsoivat Temanin tietä, rikkaan Arabian polkuja he toivoivat.
Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
20 Mutta heidän pitää häpiään tuleman, ratki surutoinna ollessansa; ja heidän pitää häpeemän siihen tultuansa.
Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
21 Sillä ette nyt mitään ole; ja että te näette surkeuden, pelkäätte te.
Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
22 Olenko minä sanonut: Tuokaat minulle! eli antakaat minun edestäni lahjoja teidän tavarastanne?
Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
23 Ja pelastakaat minua vihollisten kädestä, ja vapahtakaat minua tyrannein käsistä?
I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
24 Opettakaat minua, minä olen ääneti, ja jota en minä tiedä, niin neuvokaat minua.
Nauczcież mię, a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
25 Kuinka vahvat ovat oikeuden puheet? kuka teissä on se, joka sitä laittaa taitaa?
O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
26 Te ajattelette sanoja, ainoastaan nuhdellaksenne, ja teette sanoillanne epäileväisen mielen.
Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
27 Te karkaatte köyhän orvon päälle, ja kaivatte lähimmäisellenne kuoppaa.
I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
28 Mutta että te nyt tahdotte, niin katsokaat minun päälleni, jos minä teidän edessänne valhettelen.
Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
29 Palatkaat nyt, olkoon pois vääryys: Tulkaat jälleen; minun vastaukseni pitää oikia oleman.
Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
30 Onko minun kielessäni vääryyttä? eikö minun suulakeni ymmärrä vaivoja?
A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
