Jobin 41
1 Taidatkos vetää Leviatanin ongella, ja sitoa hänen kielensä nuoralla?
Можеш ли да извлечеш крокодила с въдица, Или да притиснеш езика му с въже?
2 Taidatkos panna ongen hänen sierameensa, ja hänen leukaluunsa pistää naskalilla lävitse?
Можеш ли тури оглавник на носа му, Или да пробиеш челюстта му с кука?
3 Luuletkos, että hän sinua paljon rukoilee, ja liehakoitsee sinun edessäs?
Ще отправи ли той към тебе много моления? Ще ти говори ли със сладки думи?
4 Luuletkos, että hän tekee liiton sinun kanssas, saadakses häntä alinomaiseksi orjakses?
Ще направи ли договор с тебе, Та да го вземеш за вечен слуга?
5 Taidatkos leikitä hänen kanssansa niinkuin linnun kanssa, eli sitoa hänen sinun piikais sekaan?
Можеш ли игра с него както с птица? Или ще то вържеш ли за забава на момичетата си?
6 Luuletkos hänen kumppaneilta leikattaman, jaettaa kauppamiehille.
Дружините риболовци ще търгуват ли с него? Ще го разделят ли между търговците?
7 Taidatkos täyttää koko verkkohuoneen hänen nahallansa, eli kalamiesten kokkoin hänen päällänsä.
Можеш ли прониза кожата му със сулици, Или главата му с рибарски копия?
8 Koska sinä häneen rupeet kädelläs, niin muista, ettäs tulet sotaan, josta et sinä mitään voita.
Тури ръката си на него; Спомни си боя, и не прави вече това.
9 Katso, hänen toivonsa pettää hänen; sillä koska hän hänen näkee, mukeltaneeko hän pois?
Ето, надеждата да го хване някой е празна; Даже от изгледа му не отпада ли човек?
10 Ei ole niin rohkiaa, kuin tohtii hänen herättää: kuka siis seisoo minun edessäni?
Няма човек толкова дързък щото да смее да го раздразни. Тогава кой може да застане пред Мене?
11 Kuka on minulle jotakin ennen antanut, että minä sen hänelle maksaisin? Minun ovat kaikki, mitä kaikkein taivasten alla on.
Кой Ми е дал по-напред, та да му отплатя? Все що има под цялото небе е Мое.
12 Minun täytyy puhua kuinka suuri, kuinka väkevä ja kuinka kaunis hän on.
Няма да мълча за телесните му части, нито за силата Му. Нито за хубавото му устройство.
13 Kuka riisuu hänen vaatteensa? Kuka tohtii ruveta hänen hampaisiinsa?
Кой може да смъкне външната му дреха? Кой може да влезе вътре в двойните му челюсти?
14 Kuka voi avata hänen leukaluunsa, jotka ovat hirmuiset hänen hammastensa ympäri?
Кой може да отвори вратите на лицето му? Зъбите му изоколо са ужасни.
15 Hänen suomuksensa ovat pulskiat, kiinnitetyt toinen toiseensa, niinkuin sinetti.
Той се гордее с наредените си люспи, Съединени заедно като че ли плътно запечатани;
16 Yksi on kiinni toisessa, niin ettei tuuli pääse lävitse.
Едната се допира до другата Така щото ни въздух не може да влезе между тях;
17 Ne ovat kiinni toinen toisessansa ja pysyvät yhdessä, ettei heitä taideta eroittaa.
Прилепени са една за друга, Държат се помежду си тъй щото не могат да се отделят.
18 Hänen aivastamisestansa kiiltää valkeus, ja hänen silmänsä ovat niinkuin aamuruskon silmälaudat.
Когато киха блещи светлина, И очите му са като клепачите на зората.
19 Hänen sunstansa käyvät tulisoitot ulos, ja tuliset kipinät sinkoilevat.
Из устата му излизат запалени факли, И огнени искри изкачат.
20 Hänen sieraimistansa käy ulos savu, niinkuin kiehuvasta padasta ja kattilasta.
Из ноздрите му излиза дим, Като на възвряло гърне над пламнали тръстики.
21 Hänen henkensä on niinkuin tulinen hiili, ja hänen suustansa käy liekki ulos.
Дишането му запаля въглища. И пламъкът излиза из устата му.
22 Hänen kaulansa on vahva; ja se on hänen ilonsa, kuin hän tekee jotakin vahinkoa.
На врата му обитава сила. И всички заплашени скачат пред него.
23 Hänen lihansa jäsenet ovat kiinni toinen toisessansa, ne ovat hänessä kiinni, ettei hän liikuteta.
Пластовете на месата му са слепени, Твърди са на него, не могат се поклати.
24 Hänen sydämensä on kova niinkuin kivi, ja niin vahva kuin alimmainen myllyn kivi.
Сърцето му е твърдо като камък, Даже твърдо като долния воденичен камък.
25 Kuin hän korottaa itsensä, niin väkevät peljästyvät; kuin hän joutuu edes, niin ei siellä armoa ole.
Когато става, силните се ужасяват, От страх се смайват.
26 Jos hänen tykönsä mennään miekalla eli keihäällä, aseilla eli haarniskoilla, niin ei hän itsiänsä liikuta.
Мечът на тогова, който би го улучил, не може да удържи, - Ни копие, ни сулица, ни остра стрела.
27 Ei hän rautaa tottele enempi kuin kortta, eikä vaskea enempi kuin lahopuuta.
Той счита желязото като плява, Медта като гнило дърво.
28 Ei häntä nuolet karkota, ja linkokivet ovat hänelle niinkuin akanat.
Стрелите не могат го накара да бяга; Камъните на прашката са за него като слама;
29 Vasara on hänen edssänsä niinkuin korsi; hän pilkkaa liehuvia keihäitä.
Сопи се считат като слама; Той се присмива на махането на копието.
30 Ja hän taitaa maata terävällä kivellä, hän makaa terävällä niinkuin sontatunkiolla.
Като остри камъни има по долните му части; Простира като белези от диканя върху тинята;
31 Hän saattaa syvän meren kiehumaan niinkuin padan, ja liikuttaa yhteen niinkuin voiteen.
Прави бездната да ври като котел; Прави морето като варилница за миро.
32 Hänen jälkeensä polku valkenee; hän tekee syvyydet sangen harmaaksi.
Оставя подир себе си светла диря, Тъй щото някой би помислил, че бездната е побеляла от старост.
33 Ei ole maalla hänen vertaistansa; hän on tehty pelkäämättömäksi.
На земята няма подобен нему, Създаден да няма страх.
34 Hän katsoo kaikki korkiat ylön; hän on kaikkein ylpeiden kuningas.
Той изглежда всяко високо нещо; Цар е над всичките горделиви зверове.
