Jobin 3
1 Sitte avasi Job suunsa ja kirosi päivänsä.
Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
2 Ja Job vastasi ja sanoi:
I zawołał Ijob, mówiąc:
3 Se päivä olkoon kadotettu, jona minä syntynyt olen, ja se yö, jona sanottiin: mies on siinnyt.
Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc, w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
4 Se päivä olkoon pimiä, ja älköön Jumala kysykö ylhäältä sen perään: älköön kirkkaus paistako hänen päällensä.
Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
5 Pimeys ja kuolon varjo peittäköön hänen, olkoon pilvi hänen päällänsä; ja musta päivän sumu tehkään hänen kauhiaksi.
Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
6 Sen yön käsittäköön pimeys, ja älkään iloitko vuosikausien päiväin seassa, ja älkään tulko kuukausien lukuun.
Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
7 Katso, olkoon se yö yksinäinen ja älköön yhtäkään iloa tulko siihen.
Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
8 Ne jotka päivää kiroovat, he kirotkoot sitä, ne jotka ovat valmiit herättämään Leviatania.
Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
9 Sen tähdet olkoot pimiät hämärässänsä, odottakoot valkeutta, ja ei tulko, ja älkööt nähkö aamuruskon silmäripsiä,
Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
10 Ettei se sulkenut minun kohtuni ovea, ja ei kätkenyt onnettomuutta silmäini edestä.
Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
11 Miksi en minä kuollut äitini kohdussa? Miksi en minä läkähtynyt äitini kohdusta tultuani?
Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
12 Miksi he ovat ottaneet minun helmaansa? Miksi minä olen nisiä imenyt?
Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
13 Niin minä nyt makaisin, olisin alallani, lepäisin, ja minulla olis lepo.
Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
14 Maan kuningasten ja neuvojain kanssa, jotka heillensä rakentavat sitä mikä kylmillä on;
Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
15 Eli päämiesten kanssa, joilla kultaa on, ja joiden huoneet ovat täynnä hopiaa;
Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
16 Eli niinkuin keskensyntyneet kätketyt; ja en oliskaan: niinkuin nuoret lapset, jotka ei koskaan valkeutta nähneet.
Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
17 Siellä täytyy jumalattomain lakata väkivallastansa; siellä ovat ne levossa, jotka paljon vaivaa nähneet ovat;
Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
18 Siellä on vangeilla rauha muiden kanssa, ja ei kuule vaatian ääntä;
Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
19 Siellä ovat sekä pienet että suuret, ja palveliat vapaat isännistänsä:
Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
20 Miksi valkeus on annettu vaivaisille, ja elämä murheellisille sydämille?
Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
21 Niille, jotka odottavat kuolemaa, ja ei se tule, ja kaivaisivat sitä ennen kuin aarnihautaa?
Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
22 Niille, jotka kovin iloitsevat ja riemuitsevat, että he saisivat haudan?
Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
23 Ja sille miehelle, jonka tie kätketty on, ja hänen edestänsä Jumalalta peitetty?
Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
24 Sillä minun leipäni tykönä minä huokaan, ja minun parkuni vuodatetaan niinkuin vesi,
Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
25 Sillä jota minä pelkäsin, se tuli minun päälleni, ja mitä minä kartin, tapahtui minulle.
Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
26 Enkö minä ollut onnellinen? enkö minä ollut rauhassa? eikö minulla ollut hyvä lepo? ja nyt senkaltainen levottomuus tulee.
Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
