Jobin 28
1 Hopialla on hänen lähtemisensä, ja kullalla sia, jossa valetaan.
Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,
2 Rauta otetaan maasta, ja kivistä vaski valetaan.
Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;
3 Pimeydelle asetti hän lopun, ja kaiken täydellisyyden hän tutki, niin myös kiven, joka paksussa pimeydessä on, ja kuoleman varjon.
Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.
4 Siitä vuotaa senkaltainen osa, että ympäriasuvaiset ei taida siitä jalkaisin käydä ylitse: se tyhjetään ihmisiltä ja vuotaa pois.
Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;
5 Vilja kasvaa maasta, jonka alla se muutetaan niinkuin tuulelta.
En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.
6 Saphiri löydetään muutamista paikoista, ja maan kokkareita, joissa kultaa on.
Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;
7 Sitä polkua ei ole yksikään lintu tuntenut, eikä variksen silmä nähnyt.
De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;
8 Ne ylpiät sikiät ei ole sitä sotkuneet, eikä jalopeura käynyt sen päällä.
De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.
9 Kädellä kallioon ruvetaan, ja vuoret ylösalaisin kukistetaan.
De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,
10 Ojat lasketaan kallioista, ja kaikkein kalliimmatkin näkee silmä.
Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;
11 Virrat estetään juoksemasta, ja ne ilmoitetaan, mitkä näissä peitetyt ovat.
Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.
12 Mutta kusta taito löydetään, ja kussa on ymmärryksen sia?
Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?
13 Ei yksikään ihminen tiedä hänen siaansa, eikä löydeta elävien maasta.
De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.
14 Syvyys sanoo: ei se ole minussa, ja meri sanoo: ei se ole minun tykönäni.
De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!
15 Ei hänestä anneta kultaa, eikä hopiaa punnita sen hinnaksi.
Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;
16 Ei Ophirin kulta, eli kalliit Onikin ja Saphirin kivet ole verratut hänen kanssansa.
Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;
17 Kulta ja kallis kivi ei taideta siihen verrattaa, eikä se taideta vaihetettaa kultaisiin astioihin.
Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.
18 Ramot ja Gabis ei ole mitään sen suhteen: se pidetään kalliimpana päärlyjä.
Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;
19 Topatsi Etiopiasta ei ole siihen verrattava, ja puhtain kulta ei maksa mitään sen suhteen.
Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.
20 Kusta siis taito tulee? ja kussa on ymmärryksen sia?
De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?
21 Hän on peitetty kaikkein elävien silmistä, ja salattu taivaan linnuiltakin.
Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;
22 Kadotus ja kuolema sanovat: me olemme korvillamme kuulleet hänen sanomansa.
De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.
23 Jumala tietää hänen tiensä, ja hän tuntee hänen siansa.
Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.
24 Sillä hän katselee maan ääriin, ja näkee kaikki, mitä taivaan alla on,
Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:
25 Niin että hän antaa tuulelle hänen painonsa ja vedelle hänen mittansa.
Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;
26 Koska hän asetti sateelle määrän ja pitkäisen tulen leimauksille hänen tiensä,
Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.
27 Silloin näki hän sen ja luki sen: hän valmisti sen ja myös tutki sen,
Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;
28 Ja sanoi ihmiselle: katso, Herran pelko on taito; ja karttaa pahaa on ymmärrys.
Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!
