Jobin 23
1 Job vastasi ja sanoi:
А Јов одговори и рече:
2 Minun puheeni on vielä murheellinen, ja minun voimani on heikko huokausteni tähden.
Још је тужњава моја одмет? А невоља је моја тежа од уздаха мојих.
3 Jospa minä tietäisin, kuinka minä hänen löytäisin, ja tulisin hänen istuimensa tykö!
О, кад бих знао како бих нашао Бога! Да отидем до престола Његовог,
4 Ja asettaisin oikeuden hänen eteensä, ja täyttäisi suuni perustuksilla,
Да разложим пред Њим парбу своју, и уста своја напуним разлога,
5 Tietäisin, mitä hän vastais minua, ja ymmärtäisin, mitä hän minulle sanova olis.
Да знам шта би ми одговорио, и разумем шта би ми рекао.
6 Riiteleekö hän suurella voimalla minun kanssani? Ei, vaan itse antaa minulle voimaa.
Би ли се према великој својој сили прео са мном? Не; него би ми помогао.
7 Sillä minä vakuuteni osoittaisin hänen edessänsä, ja pääsisin ijäti vapaaksi siitä, joka minun tuomitsee.
Онде би се праведан човек могао правдати с Њим, и ослободио бих се за свагда од свог судије.
8 Mutta jos minä kohdastansa käyn, niin ei hän ole siellä; jos minä menen takaperin, niin en minä häntä havaitse.
Гле, ако пођем напред, нема Га; ако ли натраг, не находим Га;
9 Jos hän on vasemmalla puolella, niin en minä häntä käsitä; jos hän kätkee itsensä oikialle puolelle, niin en minä häntä näe.
Ако на лево ради, не видим Га; ако на десно, заклонио се, не могу Га видети.
10 Mutta hän tuntee minun tieni; koetelkaan minua, niin minä löydetään niinkuin kulta;
Али Он зна пут мој; кад ме окуша, изаћи ћу као злато.
11 Sillä minä panen jalkani hänen askeleillensa, pidän hänen tiensä, ja en poikkee siitä.
По стопама је Његовим ступала нога моја; пута Његова држао сам се, и не зађох.
12 Ja en poikkee hänen huultensa käskyistä, ja kätken hänen suunsa sanat, niinkuin minun tapani on.
Од заповести уста Његових нисам одступао; чувао сам речи уста Његових више него свој ужитак.
13 Hän on itse ainoa, kuka estää häntä? hän tekee, mitä hän tahtoo.
Али кад Он шта науми, ко ће Га одвратити? Шта душа Његова зажели, оно чини.
14 Sillä hän täyttää aivoitukseni minusta; ja tainkaltaisia on paljo hänen tykönänsä.
И извршиће шта је наумио за ме; и тога има у Њега много.
15 Sentähden olen minä hämmästynyt hänen edessänsä, ja koska minä sen ymmärrän, niin minä pelkään häntä.
Зато сам се уплашио од Њега; и кад то мислим, страх ме је од Њега.
16 Ja Jumala on tehnyt minun sydämeni pehmiäksi, ja Kaikkivaltias on minun peljättänyt.
Бог је растопио срце моје, Свемогући ме је уплашио.
17 Sillä pimeys ei luovu minusta, ja synkeys ei kätketä minulta.
Што не погибох пре мрака? И што не сакри мрак испред мене?
