Jesajan 53
1 Kuka uskoo meidän saarnamme, ja kenelle Herran käsivarsi ilmoitetaan?
Бизниң хәвиримизгә кимму ишәнгән? Һәм «Пәрвәрдигарниң Билиги» болғучи кимгиму аян қилинған?
2 Sillä hän nousee ylös hänen edessänsä niinkuin vesa, ja niinkuin juuri kuivasta maasta; ei hänellä ole muotoa, eikä kauneutta; me näimme hänen, vaan ei ollut hänellä sitä muotoa, joka meille olis kelvannut.
У болса [Пәрвәрдигарниң] алдида худди юмран майсидәк, Яки худди қағҗирақ тупрақта тартқан бир йилтиздәк өсиду; Униңда җәзбидарлиқ яки һәйвә йоқ болиду, Биз уни көргинимиздә, униң бизни җәлб қилғидәк тәқи-турқиму йоқ болиду.
3 Hän oli kaikkein ylönkatsottava ja kaikkein halvin, kipua ja sairautta täynnä. Hän oli niin ylönkatsottu, ettei kenkään kehdannut katsoa hänen päällensä, sentähden emme häntä minäkään pitäneet.
У кишиләр тәрипидин кәмситилиду, улар униңдин жирақлишиду; У көп дәрд-әләмлик адәм болуп, Униңға азап-оқубәт яр болиду; Шуниң билән униңдин йүзләр қачурулиду; У кәмситилиду, биз уни һеч нәрсигә әрзимәс дәп һесаплидуқ.
4 Totisesti hän kantoi meidän sairautemme, ja meidän kipumme hän sälytti päällensä; mutta me pidimme hänen Jumalalta rangaistuna, piestynä ja vaivattuna.
Бирақ әмәлийәттә болса, У бизниң қайғу-һәсритимизни көтәрди, Азап-оқубәтлиримизни өз үстигә алди. Биз болсақ, бу ишларни у вабаға учриғанлиғидин, Худа тәрипидин җазалинип урулғанлиғидин, Шундақла қийин-қистаққа елинғанлиғидин дәп қаридуқ!
5 Vaan hän on haavoitettu meidän pahain tekoimme tähden, ja meidän synteimme tähden on hän hosuttu. Rangaistus on hänen päällänsä, että meillä rauha olis, ja hänen haavainsa kautta olemme me parannetut.
Лекин у бизниң асийлиқлиримиз түпәйлидин яриланди, Бизниң гуналиримиз үчүн зәхимләнди; Униң җазалиниш бәдилигә, биз арам-хатирҗәмлик таптуқ, Һәм қамчидин болған ярилири арқилиқ биз шипаму таптуқ.
6 Kaikki me vaelsimme eksyksissä niinkuin lampaat: itsekukin meistä poikkesi omalle tiellensä; mutta Herra heitti kaiken meidän vääryytemme hänen päällensä.
Һәммимиз худди қойлардәк йолдин езип, Һәр биримиз өзимиз халиған йолға маңған едуқ; Бирақ Пәрвәрдигар һәммимизниң қәбиһлигини униң үстигә жиғип жүклиди.
7 Kuin hän rangaistiin ja vaivattiin, niin ei hän suutansa avannut; niinkuin karitsa, joka teuraaksi viedään, ja niinkuin lammas, joka keritsiänsä edessä vaikenee, niin ei hänkään suutansa avannut.
У қийнилип, азап чәккән болсиму еғиз ачмиди; У худди боғузлашқа йетиләп меңилған пақландәк боғузлашқа елип меңилди, Шундақла жуң қирқиғучилар алдида қой үн-тинсиз ятқандәк, у задила еғиз ачмиди.
8 Mutta hän on otettu pois ahdistuksesta ja tuomiosta; kuka taitaa sanoa hänen elämänsä pituuden? sillä hän on sivallettu pois eläväin maalta, kuin hän minun kansani pahain tekoin tähden rangaistiin.
У қамап қоюлуп, һәқ сорақтин мәһрум болуп елип кетилди, Әнди униң әвладини кимму баян қилалисун?! Чүнки у тирикләрниң зиминидин елип кетилди, Мениң хәлқимниң асийлиғи үчүн у ваба билән урулди.
9 Hänen hautansa aiottiin jumalattomain sekaan, rikkaan tykö tuli hän kuitenkin kuoltuansa. Ei hän kellenkään vääryyttä tehnyt, eikä petosta ollut hänen suussansa.
Кишиләр уни рәзилләр билән ортақ бир гөргә бекиткән болсиму, Лекин у өлүмидә бир бай билән биллә болди, Чүнки у һеч қачан зораванлиқ қилип бақмиған, Униң ағзидин бирәр еғизму һейлә-микирлик сөз тепилмас.
10 Mutta Herra tahtoi hänen niin piestä sairaudella; koska hän on henkensä vikauhriksi antanut, niin hän saa nähdä siemenen ja elää kauvan, ja Herran aivoitus on hänen kädessänsä menestyvä.
Бирақ уни езишни лайиқ көргән Пәрвәрдигардур; У уни азапқа чөмүлдүргүзди. Гәрчә у өз җенини гунани жуйидиған қурбанлиқ қилған болсиму, Лекин у өзиниң уруқ-әвлатлирини чоқум көрүп туриду, Шундақла униң көридиған күнлири узартилиду; Вә Пәрвәрдигарниң көңли сөйүнидиған ишлар униң илкидә болуп, раваҗ тепип әмәлгә ашурулиду.
11 Että hänen sielunsa on työtä tehnyt, saa hän ilonsa nähdä, ja tulee ravituksi. Tuntemisensa kautta minun vanhurskas palveliani monta vanhurskauttaa; sillä hän kantaa heidän syntinsä.
У өзи тартқан җапаниң мевисини көрүп мәмнун болиду; Һәққаний болғучи Мениң қулум өзиниң билимлири билән нурғун кишиләргә һәққанийлиқни йәткүзиду. Чүнки у уларниң қәбиһликлирини өзигә жүкливалиду.
12 Sentähden annan minä hänelle osan monessa, ja hänen pitää väkeväin kanssa saalista jakaman; sentähden että hän antoi henkensä kuolemaan, ja oli pahantekiäin sekaan luettu, ja hän kantoi monen synnit, ja rukoili pahantekiäin edestä.
Бу ишлири үчүн Мән шу «нурғун кишиләр»ни униңға һәдийә қилип несивиси қилимән, Шуниң билән у өзи күчлүкләрни ғәнимәт сүпитидә үләштүрүп беридиған болиду; Чүнки у та өлүшкә қәдәр «[шарап һәдийә]»ни төккәндәк, өз җенини тутуп бәрди, Шундақла өзиниң асийлиқ қилғучиларниң қатарида санилишиға йол қойди. Шуниң билән у нурғун кишиләрниң гунайини өз үстигә алди, Өзини асийлиқ қилғучиларниң орниға қоюп улар үчүн дуа қилди».
