2 Samuelin 22
1 Ja David puhui Herralle nämät veisun sanat sinä päivänä, jona Herra oli hänen vapahtanut kaikkein vihollistensa käsistä ja Saulin käsistä,
И изговори Давид Господу речи ове песме, кад га избави Господ из руку свих непријатеља његових и из руке Саулове;
2 Ja sanoi: Herra on minun kallioni, ja minun linnani, ja minun vapahtajani;
И рече: Господ је моја Стена и Град мој и Избавитељ мој.
3 Jumala on minun vahani, johon minä turvaan; minun kilpeni, ja minun autuuteni sarvi, ja minun varjelukseni, ja minun turvani; minun vapahtajani, joka minun pelastaa vääryydestä.
Бог је Стена моја, у Њега ћу се уздати, Штит мој и Рог спасења мог, Заклон мој и Уточиште моје, Спаситељ мој, који ме избавља од силе.
4 Ylistettävää Herraa minä avukseni huudan; ja minä vapahdetaan vihollisistani.
Призивам Господа, кога ваља хвалити, и опраштам се непријатеља својих.
5 Sillä kuoleman aallot ovat minun piirittäneet, ja Belialin ojat peljättivät minun.
Јер обузеше ме смртни болови, потоци неваљалих људи уплашише ме.
Болови гробни опколише ме, стегоше ме замке смртне. (Sheol h7585)
7 Ahdistuksessani minä avukseni huudan Herraa, ja minun Jumalani tykö minä huudan; niin hän kuulee minun ääneni templissänsä, ja minun parkuni tulee hänen korviinsa.
У тескоби својој призвах Господа, и к Богу свом повиках, Он чу из двора свог глас мој, и вика моја дође му до ушију.
8 Maa järisi ja vapisi, ja taivaan perustukset liikkuivat; he värisivät, kuin hän vihastui.
Затресе се и поколеба се земља, темељи небесима задрмаше се и померише се, јер се Он разгневи.
9 Savu suitsi hänen sieramistansa ja kuluttavainen tuli hänen suustansa, niin että hiilet siitä syttyivät.
Подиже се дим из ноздрва Његових и из уста Његових огањ који прождире, живо угљевље одскакаше од Њега.
10 Hän notkisti taivaat ja astui alas; ja synkiä pimeys oli hänen jalkainsa alla.
Сави небеса и сиђе; а мрак беше под ногама Његовим.
11 Ja hän astui Kerubimin päälle ja lensi, ja näkyi tuulen sulkain päällä.
И седе на херувима и полете, и показа се на крилима ветреним.
12 Hän pani pimeyden majaksi ympärillensä, ja paksut ja vedestä mustat pilvet.
Од мрака начини око себе шатор, од мрачних вода, облака ваздушних.
13 Siitä kirkkaudesta hänen edessänsä paloivat tuliset hiilet.
Од севања пред Њим гораше живо угљевље.
14 Herra jylisti taivaassa, Ylimmäinen antoi pauhinansa.
Загрме с небеса Господ, и Вишњи пусти глас свој.
15 Hän ampui nuolia ja hajoitti heitä, hän iski leimaukset ja peljätti heitä.
Пусти стреле своје, и разметну их; муње, и разасу их.
16 Ja niin ilmestyivät meren kuljut, ja maan perustukset ilmaantuivat Herran kovasta nuhtelemisesta ja hänen sieramiensa hengen puhalluksesta.
Показаше се дубине морске, и открише се темељи васиљеној од претње Господње, од дихања духа из ноздрва Његових.
17 Hän lähetti korkeudesta ja otti minun ja veti minun ulos suurista vesistä.
Тада пружи с висине руку и ухвати ме, извуче ме из воде велике.
18 Hän vapahti minun väkevistä vihollisistani, vainollisiltani, jotka olivat minua väkevämmät.
Избави ме од непријатеља мог силног и од мојих ненавидника, кад беху јачи од мене.
19 Ne ennättivät minun tuskapäivänäni; mutta Herra tuli minun turvakseni.
Устадоше на ме у дан невоље моје, али ми Господ би потпора.
20 Hän vei minun ulos lakialle, ja pelasti minun; sillä hän mielistyi minuun.
И изведе ме на пространо место, избави ме, јер сам му мио.
21 Herra maksoi minulle vanhurskauteni jälkeen, hän antoi minulle kätteni puhtauden jälkeen.
Даде ми Господ по правди мојој, по чистоти руку мојих дарива ме.
22 Sillä minä pidän Herran tiet ja en ole jumalatoin minun Jumalaani vastaan.
Јер се држах путева Господњих, и не одметнух се Бога свог.
23 Sillä kaikki hänen oikeutensa ovat silmäni edessä, ja hänen käskyjänsä en minä tyköäni hylkää,
Него су сви закони Његови преда мном, и заповести Његове не уклањам од себе.
24 Vaan olen vakaa hänen edessänsä, ja vältän vääryyttä:
И бих му веран, и чувах се од безакоња свог.
25 Sentähden kostaa Herra minulle vanhurskauteni perästä, puhtauteni jälkeen hänen silmäinsä edessä.
Даде ми Господ по правди мојој, по чистоти мојој пред очима Његовим.
26 Pyhäin kanssa sinä olet pyhä, ja toimellisten kanssa toimellinen.
Са светима поступаш свето, с човеком верним верно;
27 Puhdasten kanssa sinä olet puhdas, ja nurjain kanssa sinä olet nurja.
С чистим чисто поступаш, а с неваљалим насупрот њему.
28 Sinä vapahdat ahdistetun kansan ja sinun silmäs ovat korkeita vastaan, ja sinä nöyryytät ne.
Јер помажеш народу невољном, а на поносите спушташ очи своје и понижаваш их.
29 Sillä sinä Herra olet valkeuteni: Herra valaisee pimeyteni.
Ти си видело моје, Господе, и Господ просветљује таму моју.
30 Sillä sinun kauttas minä sotaväen lävitse juoksen, ja Jumalassani karkaan muurin ylitse.
С Тобом разбијам војску, с Богом својим скачем преко зида.
31 Jumalan tie on täydellinen, Herran puhe tulella koeteltu: hän on kaikkein kilpi, jotka hänen päällensä uskaltavat.
Пут је Божји веран, реч Господња чиста. Он је штит свима који се уздају у Њ.
32 Sillä kuka on Jumala, paitsi Herraa? ja kuka on kallio paitsi meidän Jumalaamme?
Јер ко је Бог осим Господа? И ко је стена осим Бога нашег?
33 Jumala on väkevyyteni ja voimani: hän avaa minun tieni täydellisesti.
Бог је крепост моја и сила моја, и чини да ми је пут без мане.
34 Hän tekee jalkani peurain kaltaiseksi, ja asettaa minun korkeuteni päälle.
Даје ми ноге као у јелена, и на висине моје ставља ме.
35 Hän opettaa käteni sotimaan ja käsivarteni vaskijoutsea jännittämään.
Учи руке моје боју, те ломе лук бронзани мишице моје.
36 Ja sinä annoit minulle sinun autuutes kilven: Ja kuin sinä nöyryytät minun, teet sinä minun suureksi.
Ти ми дајеш штит спасења свог, и милост твоја чини ме велика.
37 Sinä levitit minun askeleeni minun allani, ja ei minun kantapääni livistyneet.
Шириш кораке моје пода мном, те се не омичу глежњи моји.
38 Minä ajan vihollisiani takaa ja hävitän heitä, Ja en palaja ennenkuin minä heidät hukutan.
Терам непријатеље своје, и потирем их, и не враћам се докле их не истребим.
39 Minä hukutan heidät ja runtelen, ettei heidän pidä nouseman; heidän täytyy kaatua jalkaini alle.
И истребљујем их, и обарам их да не могу устати, него падају под ноге моје.
40 Sinä valmistat minun voimalla sotaan, sinä taivutat minun alleni ne, jotka nousevat minua vastaan.
Јер ме Ти опасујеш снагом за бој: који устану на ме, обараш их пода ме.
41 Ja sinä annat minulle viholliseni kaulan; ja minä kadotan vainoojani.
Непријатеља мојих плећи Ти ми обраћаш, и потирем ненавиднике своје.
42 He huutavat, vaan ei ole auttajaa: Herran tykö, mutta ei hän vastaa heitä.
Обзиру се, али нема помагача: вичу ка Господу, али их не слуша.
43 Minä survon heitä niinkuin maan tomun, ja muserran heidän rikki ja hajoitan heidät niinkuin loan kaduilta.
Сатирем их као прах земаљски, као блато по улицама газим их и размећем.
44 Sinä pelastat minua riitaisesta kansasta, ja asetat minun pakanain pääksi: se kansa, jota en minä tuntenut, palvelee minua.
Ти ме избављаш од буне народа мог, чуваш ме да сам глава народима; народ ког не познавах служи ми.
45 Muukalaiset lapset viekastelevat minua, korvan kuuloon he kuulevat minua.
Туђини ласкају ми, чујући покоравају ми се.
46 Muukalaiset lapset vaipuvat ja vapisevat siteistänsä.
Туђини бледе, дрхћу у градовима својим.
47 Herra elää, ja kiitetty olkoon minun kallioni, ja ylistetty olkoon Jumala, minun autuuteni kallio!
Жив је Господ, и да је благословена Стена моја. Да се узвиси Бог, Стена спасења мог.
48 Jumala, joka minulle koston antaa ja vaatii kansat minun alleni,
Бог, који ми даје освету, и покорава ми народе,
49 Joka minua johdatat ulos vihollisistani ja korotat minun niistä, jotka karkaavat minua vastaan, sinä pelastat minua väkivaltaisesta miehestä.
Који ме изводи из непријатеља мојих, и подиже ме над оне који устају на ме, и од човека жестоког избавља ме.
50 Sentähden minä kiitän sinua Herra pakanain seassa, ja sinun nimelles kiitoksen veisaan.
Тога ради хвалим Те, Господе, по народима, и појем имену твом,
51 Joka kuninkaallensa suuren autuuden osoittaa ja tekee laupiuden voidellullensa, Davidille ja hänen siemenehensä ijankaikkisesti.
Који славно избављаш цара свог, и чиниш милост помазанику свом Давиду и семену његовом довека.
