Psalmowo 94
1 O! Yehowa, Mawu si biaa hlɔ̃, O! Mawu si biaa hlɔ̃, klẽ.
Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
2 Tso, o xexea me ƒe Ʋɔnudrɔ̃la, ɖo nu si dadalawo wɔ la teƒe na wo.
Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
3 O! Yehowa, va se ɖe ɣe ka ɣi ame vɔ̃ɖi la atso aseye?
Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
4 Wole nya tovowo gblɔm, eye dada yɔ ame vɔ̃ɖiwo katã me fũu.
Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
5 O! Yehowa, wogbã wò dukɔ la nyanyanya, wote wò domenyinu la ɖe to.
Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
6 Wowu ahosiwo kple amedzrowo, eye wowu tsyɔ̃eviwo hã.
Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
7 Wogblɔ be, “Yehowa mele ekpɔm o, Yakob ƒe Mawu la metsɔ ɖeke le eme o.”
Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
8 Mikpɔ nyuie, mi gegeme siwo le dukɔ la me, mi bometsilawo, ɣe ka ɣi miadze nunya?
Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
9 Ɖe eya ame si wɔ to la mase nu oa? Ɖe eya ame si wɔ ŋku la makpɔ nu oa?
Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
10 Ɖe eya ame si hea to na dukɔwo la mahe to oa? Ɖe eya ame si fiaa nu ame la, ahiã na nunya?
Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
11 Yehowa nya amegbetɔ ƒe susu, eye wònya be tofloko ko wònye.
Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
12 O, Yehowa, woayra ame si nèhe to na, ame si nèfia nui tso wò se la me,
Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
13 eye nèna gbɔdzɔe tso dzɔgbevɔ̃eŋkekewo me, va se ɖe esime wòɖe ʋe na ame vɔ̃ɖiwo.
til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
14 Elabena Yehowa magbe eƒe dukɔ la o, eye magblẽ eƒe domenyinu ɖi o.
For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
15 Woagaɖo ʋɔnudɔdrɔ̃ anyi ɖe dzɔdzɔenyenye dzi, eye ame siwo katã ƒe dzi to mɔ ɖeka la adze eyome.
For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
16 Ame ka atso ɖe ame vɔ̃ɖiwo ŋu nam? Ame ka atsi tsitre ɖe nu tovo wɔlawo ŋu ɖe nunye?
Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
17 Ɖe menye Yehowae kpe ɖe ŋunye o la, anye ne eteƒe madidi o la, manɔ ɖoɖoezizi me le tsiẽƒe.
Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
18 Esi medo ɣli be, “Nye afɔ le ɖiɖim” la, wò lɔlɔ̃, O! Yehowa, de megbe nam.
Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
19 Esi dzitsitsi yɔ menye la, wò akɔfaname he dzidzɔ vɛ na nye luʋɔ.
Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
20 Ɖe fiazikpui madzɔmadzɔ si hea hiãkame vɛ to eƒe sededewo me la ate ŋu ade ha kpli wòa?
Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
21 Wowɔa ɖeka ɖe ame dzɔdzɔewo ŋu, eye wotsoa kufia na ame maɖifɔ.
Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
22 Gake Yehowae nye nye mɔ sesẽ, nye Mawu kple agakpe si nye nye sitsoƒe.
Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
23 Aɖo woƒe nu vɔ̃wo teƒe na wo, eye wòatsrɔ̃ wo le woƒe vɔ̃ɖinyenye ta, ɛ̃, Yehowa, míaƒe Mawu la atsrɔ̃ wo.
Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
