Psalmowo 135
1 Mikafu Yehowa. Mikafu Yehowa ƒe ŋkɔ, mikafui, mi Yehowa ƒe dɔlawo.
Halleluja! Lova Herrens namn, lova, de Herrens tenarar,
2 Mi ame siwo subɔna le Yehowa ƒe aƒe me, le míaƒe Mawu la ƒe xɔxɔnuwo.
de som stend i Herrens hus, i fyregardarne til vår Guds hus!
3 Mikafu Yehowa, elabena Yehowa nyo; midzi ha na eƒe ŋkɔ, elabena esia vivina.
Lova Herren, for Herren er god! Syng lov for hans namn, for det er yndelegt.
4 Elabena Yehowa tia Yakob be wòanye ye tɔ, eye wòtia Israel be wòanye yeƒe domenyinu xɔasi la.
For Jakob hev Herren valt seg ut, Israel til sin eigedom.
5 Menya be Yehowa lolo, eye míaƒe Aƒetɔ la lolo wu mawuwo katã.
For eg veit at Herren er stor, og vår Herre er meir enn alle gudar.
6 Yehowa wɔa nu sia nu si dze eŋu le dziƒo kple anyigba, le atsiaƒuwo me kple woƒe gogloƒewo katã.
Herren gjer alt det han vil i himmelen og på jordi, i havi og i alle djup,
7 Enaa lilikpo hona tso anyigba ƒe mlɔenu ke, edɔa dzikedzo be wòava kple tsidzadza, eye wòɖea yaƒoƒo ɖe go tso eƒe nudzraɖoƒewo.
han som let eim stiga upp frå enden av jordi, gjer eldingar til regn, som fører ut or sine gøymslor vind,
8 Eƒo Egipte ƒe ŋgɔgbeviwo ƒu anyi; amegbetɔwo kple lãwo siaa ƒe ŋgɔgbeviwo.
han som slo dei fyrstefødde i Egyptarland både av folk og fe,
9 O! Egipte, edɔ eƒe dzesiwo kple nukunuwo ɖo ɖe mía dome, ɖe Farao kple eƒe dɔlawo katã ŋu.
som sende teikn og under midt i deg, Egyptarland, mot Farao og alle hans tenarar.
10 Eƒo dukɔ geɖewo ƒu anyi, eye wòwu fia sesẽwo.
Han som slo mange heidningefolk og drap megtige kongar,
11 Ewu Sixɔn, Amoritɔwo ƒe fia, Ɔg, Basantɔwo ƒe fia kple Kanaan fiawo katã,
Sihon, amoritarkongen, og Basans konge Og, og alle Kana’ans kongerike,
12 eye wòtsɔ woƒe anyigba wɔ domenyinu, na eƒe dukɔ Israel.
og gav deira land til arv, til arv for Israel, sitt folk.
13 O! Yehowa, wò ŋkɔ li tegbetegbe, o Yehowa, èxɔ ŋkɔ le dzidzimewo katã me.
Herre, ditt namn varer æveleg, Herre, ditt minne frå ætt til ætt.
14 Elabena Yehowa atso afia na eƒe dukɔ, eye wòakpɔ nublanui na eƒe dɔlawo.
For Herren skal døma sitt folk og ynkast yver sine tenarar.
15 Dukɔwo ƒe legbawo nye klosalo kple sika, amegbetɔ ƒe asinudɔwɔwɔwo wonye.
Heidninge-avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.
16 Nu li na wo, gake womeƒoa nu o, ŋku li na wo gake womekpɔa nu o,
Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje,
17 to li na wo, gake womesea nu loo, alo gbɔna to woƒe nu me o.
dei hev øyro, men høyrer ikkje, og ingen ande er i deira munn.
18 Ame siwo wɔ wo la anɔ abe woawo ke ene, eye nenema kee nye ame siwo katã ɖoa dzi ɖe wo ŋu.
Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.
19 O! Israel ƒe aƒe, mikafu Yehowa, O! Aron ƒe aƒe, mikafu Yehowa,
Israels hus, lova Herren! Arons hus, lova Herren!
20 O! Levi ƒe aƒe, mikafu Yehowa, eye mi ame siwo vɔ̃nɛ la, mikafu Yehowa.
Levis hus, lova Herren! De som ottast Herren, lova Herren!
21 Woakafu Yehowa tso Zion, eya ame si nɔ Yerusalem. Mikafu Yehowa!
Lova vere Herren frå Sion, han som bur i Jerusalem! Halleluja!
