Psalmowo 132
1 Mɔzɔha. O! Yehowa, ɖo ŋku David kple fukpekpe siwo katã me wòto la dzi.
Ein song til høgtidsferderne. Herre, kom i hug for David all hans møda!
2 Eka atam na Yehowa, eye wòɖe adzɔgbe na Yakob ƒe Ŋusẽtɔ la be,
Han som svor for Herren, lova Jakobs velduge:
3 “Nyemage ɖe aƒenye me, alo aɖamlɔ nye aba dzi o.
«Ikkje gjeng eg inn i mitt heimetjeld, ikkje stig eg upp på lega i mi seng,
4 Nyemana nye ŋkuwo nadɔ alɔ̃, alo nye aɖaba nadɔ akɔlɔ̃e o,
ikkje unner eg augo svevn, ikkje augneloki ein blund,
5 va se ɖe esime mekpɔ teƒe na Yehowa kple nɔƒe na Yakob ƒe ŋusẽtɔ la.”
fyrr eg finn ein stad for Herren, ein bustad for Jakobs velduge.»
6 Míesee le Efrata, eye míedo goe le Yaar gbegbe be,
Sjå, me høyrde um henne i Efrata, so fann me henne i skogbygdi.
7 “Mina míayi ɖe enɔƒe, mina míade ta agu ɖe eƒe afɔɖodzinu ŋgɔ.
Lat oss ganga til hans bustad, lat oss tilbeda for hans fotskammel!
8 O! Yehowa, tso, ne nàva wò gbɔɖemeƒe, wò kple wò ŋusẽ ƒe nubablaɖaka la gbɔ.
Statt upp, Herre, og kom til din kvilestad, du og ditt veldes kista!
9 Wò nunɔlawo nedo dzɔdzɔenyenye ƒe awu, eye wò ame kɔkɔewo nedzi ha le dzidzɔkpɔkpɔ ta.”
Prestarne dine klæde seg i rettferd, og dine trugne ropa med fagnad!
10 Le David, wò dɔla ta la, mègagbe wò amesiamina la o.
For David, din tenars skuld vis ikkje frå deg åsyni åt den du hev salva!
11 Yehowa ka atam na David; eka atam vavã si matu o la be, “Matsɔ wò ŋutɔ wò dzidzimevi aɖo fiae ɖe wò fiazikpui dzi.
Herren hev svore David ein sann eid, den gjeng han ikkje ifrå: «Av di livsfrukt vil eg setja kongar på din stol.
12 Nenema ke ne viwò ŋutsuwo lé nye nubabla kple nye se siwo mefia wo me ɖe asi la, ekema wo viwo anɔ wò fiazikpui dzi tso mavɔ me yi ɖe mavɔ me.”
Dersom dine søner held mi pakt og mine vitnemål som eg skal læra deim, so skal og deira søner æveleg og alltid sitja på din kongsstol.»
13 Elabena Yehowa tia Zion, eye wòtiae be wòanye ye nɔƒe be,
For Herren hev valt seg Sion, han ynskte det til sin bustad:
14 “Esia nye nye gbɔɖemeƒe tso mavɔ me yi ɖe mavɔ me, afi siae manɔ fiazikpui dzi le gli, elabena nye ŋutɔe tiae.”
«Dette er min kvilestad for all tid, her vil eg bu, for det hev eg ynskt.
15 Matsɔ nu nyui geɖewo ayrae, eye matsɔ nuɖuɖu aɖi ƒoe na eƒe ame dahewo.
Maten her vil eg rikleg signa, dei fatige vil eg metta med brød,
16 Mado xɔxɔ ƒe awu na eƒe nunɔlawo, eye eƒe ame kɔkɔewo adzi ha le dzidzɔkpɔkpɔ ta tegbetegbe.
og prestarne vil eg klæda med frelsa, og dei gudlege skal ropa høgt av fagnad.
17 “Le afi sia, mana dzo nado na David, eye masi akaɖi aɖo anyi na nye amesiamina la.
Der vil eg lata veksa upp eit horn for David, der hev eg stelt til ei lampa for den eg hev salva.
18 Matsɔ ŋukpe ado na eƒe futɔwo, ke fiakuku si anɔ eƒe ta la, anɔ keklẽm.”
Hans fiendar vil eg klæda med skam, men yver honom skal hans kruna stråla.»
