Psalmowo 107

1 Mida akpe na Yehowa, elabena enyo, eye eƒe lɔlɔ̃ li ɖaa.

Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!

2 Ame siwo Yehowa ɖe la negblɔ esia; ame siwo wòɖe tso futɔ la ƒe asi me,

So segjer Herrens utløyste, som han hev løyst ut or naudi,

3 ame siwo nu wòƒo ƒui tso anyigbawo dzi, tso ɣedzeƒe kple ɣetoɖoƒe, anyiehe kple dziehe.

som han hev sanka i hop frå landi, frå aust og frå vest, frå nord og frå havet.

4 Ame aɖewo tsa tsaglãla le gbedzi kple gbedadaƒo, eye womekpɔ mɔ si woato ayi du aɖe si me woanɔ la o.

Dei for vilt i øydemarki, i vegløysa, dei fann ingen by til å bu i.

5 Dɔ kple tsikɔ wu wo, eye nu te woƒe luʋɔ ŋu le wo me.

Hungrige og tyrste var dei, deira sjæl vanmegtast i deim.

6 Tete wodo ɣli yɔ Yehowa le woƒe xaxa la me, eye wòɖe wo le woƒe hiã la me.

Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor fria han deim ut,

7 Ekplɔ wo tẽe yi ɖe du aɖe si me woanɔ.

og han førde deim på rett veg, so dei gjekk til ein by dei kunde bu i.

8 Woneda akpe na Yehowa le eƒe lɔlɔ̃ si meʋãna o la ta kple eƒe nukudɔ siwo wòwɔna na amewo la ta.

Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,

9 Elabena etsɔa nu nyuiwo ɖia ƒoe na ame siwo dɔ kple tsikɔ le wuwum.

for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.

10 Ame aɖewo nɔ viviti kple blukɔ tsiɖitsiɖi me, gamenɔla siwo le fu kpem le gakɔsɔkɔsɔwo me,

Dei sat i myrker og daudeskugge, bundne i stakarsdom og jarn,

11 elabena wodze aglã ɖe Mawu ƒe nyawo ŋuti, eye wodo vlo Dziƒoʋĩtɔ la ƒe aɖaŋudede.

av di dei hadde tråssa mot Guds ord og vanvyrdt råderne frå den Høgste.

12 Eya ta wòtsɔ wo de asi na dɔ sesẽ wɔwɔ, womu sɔgɔsɔgɔsɔgɔ, eye ame aɖeke meli akpe ɖe wo ŋu o.

Og han bøygde deira hjarto med liding, dei snåva, og der var ingen hjelpar.

13 Tete wodo ɣli na Yehowa le woƒe xaxa la me, eye wòɖe wo le woƒe hiã la me.

Då ropa dei til Herren i si naud, frå deira trengslor frelste han deim.

14 Eɖe wo le viviti kple blukɔ tsiɖitsiɖitsiɖi la me, eye wòtso woƒe gakɔsɔkɔsɔwo.

Han førde deim ut or myrker og daudeskugge, og deira band reiv han sund.

15 Woneda akpe na Yehowa le eƒe lɔlɔ̃ si meʋãna o la ta kple eƒe nukudɔ siwo wòwɔna na amewo la ta,

Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni;

16 elabena eŋe akɔbligbowo, eye wòlã gayibɔ ƒe gametiwo me.

for han krasa koparportar og hogg sund jarnbommar.

17 Wo dometɔ aɖewo zu bometsilawo to woƒe aglãdzenuwo wɔwɔ me, eye wokpe fu le woƒe dzidadawo ta.

Dårar var dei for sin brotsveg, og for sine misgjerningar vart dei plåga.

18 Wonyɔ ŋu nuɖuɖu ɖe sia ɖe, eye woɖo ku ƒe agbowo nu.

Deira sjæl vart leid av all mat, og dei kom nær til daudens portar.

19 Wodo ɣli na Yehowa le woƒe xaxa la me, eye wòɖe wo le woƒe hiã la me.

Då ropa dei til Herren i si naud; frå deira trengslor frelste han deim.

20 Edɔ eƒe nya ɖa, eye wòyɔ dɔ wo, heɖe wo tso tsiẽƒe.

Han sende sitt ord og lækte deim og berga deim frå deira graver.

21 Woneda akpe na Yehowa le eƒe lɔlɔ̃ si meʋãna o la ta kple eƒe nukudɔ siwo wòwɔna na amewo la ta.

Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni

22 Wonesa akpedavɔ nɛ, eye woaɖe eƒe dɔwɔwɔwo afia to aseyetsohawo me.

og ofra takkoffer og fortelja um hans verk med fagnad.

23 Ame aɖewo le meli me zɔ atsiaƒu dzi, wonye asitsalawo le tɔ gãwo dzi.

Dei som for ut på havet med skip, og som dreiv handel på dei store vatni,

24 Wokpɔ Yehowa ƒe dɔwɔwɔwo, wokpɔ eƒe nukudɔwo le atsiaƒu gɔme,

dei såg Herrens gjerningar og hans underverk på djupet.

25 elabena eƒo nu, elɔ ahom kɔ ɖe ƒu la dzi, eye eƒe tsotsoewo dze agbo.

Han tala og let det koma ein stormvind, og denne reiste havsens bylgjor.

26 Woyi dziƒo boo, eye wogadze eme le gogloƒe ke, ale le woƒe agbe ƒe xaxa me, woƒe dzideƒo lolo gbana.

Dei for upp imot himmelen, dei for ned i djupi, deira sjæl miste modet i ulukka.

27 Wole mumum sɔgɔsɔgɔsɔgɔ, le nu klim abe ame siwo mu aha ene, eye womegale naneke gɔme sem o.

Dei raga og tumla som drukne, og all deira visdom vart til inkjes.

28 Tete wodo ɣli na Yehowa le woƒe xaxa la me, eye wòɖe wo le woƒe hiã la me.

Då ropa dei til Herren i si naud, or deira trengslor førde han deim ut.

29 Etsi ahom la nu wòzi ɖoɖoe abe dalĩ dom wole ene, eye ƒutsotsoeawo hã ɖo to kpoo.

Han let storm verta til stilla, og bylgjorne kringum deim tagna.

30 Wokpɔ dzidzɔ esi wòdze kɔ anyi, eye wòkplɔ wo va se ɖe esime wova ɖo afi si wodi be yewoanɔ.

Og dei vart glade då dei lagde seg, og han førde deim til den hamni dei ynskte.

31 Woneda akpe na Yehowa le eƒe lɔlɔ̃ si meʋãna o la ta kple eƒe nukudɔ siwo wòwɔna na amewo la ta.

Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni

32 Wonedoe ɖe dzi le dukɔ la ƒe ƒuƒoƒo me, eye woakafui le dumegãwo ƒe takpekpe me.

og høglova honom i folkesamling og lovsyngja honom der dei gamle sit saman.

33 Etrɔ tɔsisiwo wozu gbegbe kple tsidzɔƒewo wozu kuɖiɖinyigba,

Han gjorde elvar til ei øydemark og vatskjeldor til eit turrlende,

34 eye agbledeƒe zu dzeƒi le ame siwo le teƒe ma ƒe nu vɔ̃ɖi wɔwɔ ta.

fruktsamt land til ei saltheid, for deira vondskap skuld, som budde der.

35 Etrɔ gbegbe wòzu tɔʋu, eye kuɖiɖinyigba zu tsidzɔƒe;

Han gjorde øydemark til innsjø og turrlende til vatskjeldor.

36 afi mae wòkplɔ dɔwuitɔwo be woava nɔ, eye wotso du si me woanɔ.

Og han let hungrige bu der, og dei bygde ein by til å bu i.

37 Woƒã nukuwo ɖe agble me, wode waingblewo, eye wotse ku geɖe hena xaxa.

Og dei sådde åkrar og planta vinhagar, og dei fekk grøda til å hausta.

38 Eyra wo, eye woƒe xexlẽme dzi ɖe edzi ŋutɔ. Nenema ke mena woƒe lãhawo dzi ɖe kpɔtɔ o.

Og han velsigna deim, og dei auka mykje, og av fe gav han deim ikkje lite.

39 Tete wozu ʋɛ, wobɔbɔ wo ɖe anyi le teteɖeanyi, dzɔgbevɔ̃e kple nuxaxa me;

So minka dei att og vart nedbøygde av trykk og trengsla og sorg.

40 eye eya ame si trɔa vlododo kɔna ɖe ame ŋkutawo dzi la, wɔe be wole tsaglãla tsam le gbegbe afi si mɔtoƒe aɖeke mele o.

Han som renner ut vanvyrdnad yver hovdingar og let deim villast i veglaus øydemark,

41 Ke ekɔ hiãtɔwo ɖe dzi tso woƒe hiã me, eye wòna woƒe ƒome dzi ɖe edzi abe lãhawo ene.

han lyfte upp den fatige or vesaldomen og auka ætterne som ei hjord.

42 Ame dzɔdzɔe kpɔe, eye wòkpɔ dzidzɔ, gake ame vɔ̃ɖiwo katã mia woƒe nu.

Dei ærlege ser det og gled seg, og all vondskap let att sin munn.

43 Ame si nye nunyala la, neɖo to nu siawo, eye wòabu Yehowa ƒe lɔlɔ̃ deto la ŋuti.

Den som er vis, han gjeve gaum etter dette, og dei må merke Herrens nådegjerningar.