Konyifahawo 5
1 O, Yehowa, ɖo ŋku nu si dzɔ ɖe mía dzi la dzi, ɖo ŋku anyi eye nàkpɔ míaƒe ŋukpe ɖa.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 Wotsɔ míaƒe domenyinu, na amedzrowo eye wotsɔ míaƒe aƒewo na du bubu me tɔwo.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Míezu tsyɔ̃eviwo kple tɔmanɔsitɔwo eye mía nɔwo zu ahosiwo.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 Ɖe míedzea tsi hafi nona eye ɖe míeƒlea míawo ŋutɔ ƒe nake.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Ame siwo ti mía yome la gogo, ɖeɖi te mía ŋu, ke gbɔɖeme meli o.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Míetsɔ mía ɖokui dzra na Egipte kple Asiria be míakpɔ abolo aɖu.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Mía fofowo wɔ nu vɔ̃ eye womegale agbe o gake woƒe tohehe va mía dzi.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Kluviwo ɖu amegã ɖe mía dzi eye ame aɖeke meli axɔ mí le woƒe asi me o.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Míetsɔ míaƒe agbe ɖo anyi hafi kpɔa abolo ɖuna, le yi si le gbegbe la ta.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Míaƒe ŋutilã xɔ dzo abe kpodzo ene eye asrã lé mí le dɔwuame ta.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 Wogblẽ Zion nyɔnuwo kple ɖetugbi manyaŋutsuwo le Yuda duwo me.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 Wobla dumegãwo tsɔ ku ati eye womede bubu ame tsitsiwo ŋu o.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Ɖekakpuiwo le te tum atraɖii, eye ŋutsuviwo le ŋeŋem le nakegba te.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Ame tsitsiwo vɔ le agbonu eye ɖekakpuiwo ƒe hadzidzi nu tso.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Dzidzɔ vavã dzo le míaƒe dziwo me eye míaƒe ɣeɖuɖu trɔ zu nuxaxa.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Fiakuku ge le ta na mí. Baba na mí elabena míewɔ nu vɔ̃!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Le esia ta míaƒe dziwo le nu xam, le nu siawo ta míaƒe ŋkuwo dzi tsyɔ,
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 Elabena Zion to tsi ƒuƒlu eye amegaxiwo koe le fefem le afi ma.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 O, Yehowa, èle fia ɖum tegbee, wò fiazikpui li ke tso dzidzime yi dzidzime.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Nu ka ta nèŋlɔa mí be ɣe sia ɣi? Nu ka ta nègblẽ mi ɖi eteƒe didi alea?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 O Yehowa, trɔ mí ɖe ɖokuiwò ŋu be míate ŋu atrɔ agbɔ, wɔ míaƒe ŋkekewo yeye abe le blema ene.
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 Ne menye ɖe nègbe mí keŋkeŋ, eye nèdo dziku ɖe mía ŋu wu ale si dze hã o.
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
