Konyifahawo 5
1 O, Yehowa, ɖo ŋku nu si dzɔ ɖe mía dzi la dzi, ɖo ŋku anyi eye nàkpɔ míaƒe ŋukpe ɖa.
Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:
2 Wotsɔ míaƒe domenyinu, na amedzrowo eye wotsɔ míaƒe aƒewo na du bubu me tɔwo.
Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.
3 Míezu tsyɔ̃eviwo kple tɔmanɔsitɔwo eye mía nɔwo zu ahosiwo.
Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;
4 Ɖe míedzea tsi hafi nona eye ɖe míeƒlea míawo ŋutɔ ƒe nake.
Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.
5 Ame siwo ti mía yome la gogo, ɖeɖi te mía ŋu, ke gbɔɖeme meli o.
Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!
6 Míetsɔ mía ɖokui dzra na Egipte kple Asiria be míakpɔ abolo aɖu.
Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!
7 Mía fofowo wɔ nu vɔ̃ eye womegale agbe o gake woƒe tohehe va mía dzi.
Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:
8 Kluviwo ɖu amegã ɖe mía dzi eye ame aɖeke meli axɔ mí le woƒe asi me o.
Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.
9 Míetsɔ míaƒe agbe ɖo anyi hafi kpɔa abolo ɖuna, le yi si le gbegbe la ta.
Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;
10 Míaƒe ŋutilã xɔ dzo abe kpodzo ene eye asrã lé mí le dɔwuame ta.
Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.
11 Wogblẽ Zion nyɔnuwo kple ɖetugbi manyaŋutsuwo le Yuda duwo me.
De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;
12 Wobla dumegãwo tsɔ ku ati eye womede bubu ame tsitsiwo ŋu o.
Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.
13 Ɖekakpuiwo le te tum atraɖii, eye ŋutsuviwo le ŋeŋem le nakegba te.
De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;
14 Ame tsitsiwo vɔ le agbonu eye ɖekakpuiwo ƒe hadzidzi nu tso.
Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.
15 Dzidzɔ vavã dzo le míaƒe dziwo me eye míaƒe ɣeɖuɖu trɔ zu nuxaxa.
Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,
16 Fiakuku ge le ta na mí. Baba na mí elabena míewɔ nu vɔ̃!
Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!
17 Le esia ta míaƒe dziwo le nu xam, le nu siawo ta míaƒe ŋkuwo dzi tsyɔ,
Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:
18 Elabena Zion to tsi ƒuƒlu eye amegaxiwo koe le fefem le afi ma.
Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.
19 O, Yehowa, èle fia ɖum tegbee, wò fiazikpui li ke tso dzidzime yi dzidzime.
Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!
20 Nu ka ta nèŋlɔa mí be ɣe sia ɣi? Nu ka ta nègblẽ mi ɖi eteƒe didi alea?
Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?
21 O Yehowa, trɔ mí ɖe ɖokuiwò ŋu be míate ŋu atrɔ agbɔ, wɔ míaƒe ŋkekewo yeye abe le blema ene.
Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!
22 Ne menye ɖe nègbe mí keŋkeŋ, eye nèdo dziku ɖe mía ŋu wu ale si dze hã o.
Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!
