Konyifahawo 3
1 Nyee nye ŋutsu si kpe fu le eƒe dziku ƒe ameƒoti te.
Jeg er den, der saa nød ved hans vredes ris,
2 Enyam ɖe nu eye wòna mezɔ viviti me, menye kekeli me o;
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Vavã etrɔ eƒe asiwo ɖe ŋutinye atraɖii le ŋkeke blibo la me.
ja, Haanden vender han mod mig Dagen lang.
4 Ena be nye ŋutilã kple nye ŋutigbalẽ do xoxo eye wògbã ƒu ɖe lãme nam.
Mit Kød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Eva dze dzinye eye wòtsɔ veve helĩhelĩ kple fukpekpe tɔ kpɔ ɖe ŋunye.
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Ena menɔ viviti me abe ame siwo ku gbe aɖe gbe ke ene.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Etɔ kpɔ ƒo xlãm ale be nyemate ŋu asi o, eɖom anyi kple gakɔsɔkɔsɔ.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 Ne meyɔe alo do ɣli be wòaxɔ nam gɔ̃ hã la, edoa ʋɔ ɖe nye gbedodoɖa nu.
Om jeg end raaber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Etsɔ kpe gãwo xe mɔ me nam eye wòglɔ̃ nye mɔwo.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne krøge.
10 Abe sisiblisi si de xa ɖi kple dzata si le adeklo dzi ene la,
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 ehem ɖa le mɔ me eye wòvuvum, hegblẽm ɖi kpeɖeŋutɔmanɔsitɔe.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Evu eƒe da me eye wòdzidze eƒe dati ɖe dzinye.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Etsɔ aŋutrɔwo le eƒe daku me tsɔ ŋɔ nye dzi.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne paa mig;
14 Mezu nu ɖikokoe le nye amewo katã dome, woɖua fewu le ŋunye to hadzidzi me ŋkeke blibo la katã.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Etsɔ ama veve ɖi ƒo nam eye wòkpe veve nam meno.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Etsɔ kpe ŋe aɖu nam eye wòfanyam ɖe kewɔ me.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han traadte mig i Støvet;
17 Woxɔ ŋutifafa le asinye, meŋlɔ nu si dzɔgbenyui nye la be.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 Eya ta megblɔ be, “Nye atsyɔ̃nu yi eye nu siwo katã mele mɔ kpɔm na tso Yehowa gbɔ la hã nu va yi.”
og sagde: »Min Livskraft, mit Haab til HERREN er ude.«
19 Meɖo ŋku nye hiã, tsaglalãtsatsa, dzigbagbã kple vevesese dzi.
At mindes min Vaande og Flakken er Malurt og Galde;
20 Meɖo ŋku wo katã dzi nyuie eye nye luʋɔ bɔbɔ eɖokui le menye.
min Sjæl, den mindes det grant, den grubler betynget.
21 Ke esia dzi meɖo ŋkue eye mɔkpɔkpɔ ɖo asinye:
Det lægger jeg mig paa Sinde, derfor vil jeg haabe:
22 Le Yehowa ƒe lɔlɔ̃ deto la ta wometsrɔ̃ mí o elabena eƒe nublanuikpɔkpɔ mevɔna o.
HERRENS Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Wozua yeye ŋdi sia ŋdi, wò nuteƒewɔwɔ lolo ŋutɔ.
hans Naade er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 Megblɔ na ɖokuinye be, “Yehowae nye nye gomekpɔkpɔ, eya ta manɔ esinu kpɔm.”
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor haaber jeg paa ham.
25 Yehowa ƒe dɔ me nyo na ame siwo tsɔ woƒe mɔkpɔkpɔ da ɖe edzi, kple ame siwo dinɛ vevie.
Dem, der bier paa HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Enyo be woalala le ɖoɖoezizi me na Yehowa ƒe ɖeɖe.
det er godt at haabe i Stilhed paa HERRENS Frelse,
27 Enyo na ame be wòatsɔ kɔkuti le ɖekakpuime.
godt for en Mand, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Nenɔ anyi le ɖoɖoezizi me elabena Yehowae tsɔ kɔkuti la da ɖe edzi.
Han sidde ensom og tavs, naar han lægger det paa ham;
29 Netsɔ eƒe mo ƒo ɖe ke me, ɖewohĩ mɔkpɔkpɔ gali.
han trykke sin Mund mod Støvet, maaske er der Haab,
30 Neɖo to me anyi na ame si le eƒo ge eye ŋukpe neyɔe fũu.
række Kind til den, der slaar ham, mættes med Haan.
31 Elabena Aƒetɔ la metsɔa ame ƒua gbe ɖikaa o
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 Togbɔ be ehea nuxaxa vɛ hã la, egakpɔa nublanui na ame, eye eƒe lɔlɔ̃ si nu metsina gbeɖe o la de to ŋutɔ.
har han voldt Kvide, saa ynkes han, stor er hans Naade;
33 Elabena mehea fukpekpe kple nuxaxa vaa amegbetɔviwo dzi ɖe dzidzɔ teƒe o.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Woafanya anyigbadzigamenɔlawo katã kple afɔ.
Naar Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Ne woagbe nu si nye ame tɔ la tsɔtsɔ nɛ le Dziƒoʋĩtɔ la ŋkume,
naar Mandens Ret for den Højestes Aasyn bøjes,
36 eye wotrɔ gbo ame dzɔdzɔe ƒe nya; ɖe Aƒetɔ la makpɔ esiawo oa?
naar en Mand lider Uret i sin Sag — mon Herren ej ser det?
37 Ame ka aƒo nu eye wòava eme, ne menye Aƒetɔ lae ɖe gbe o?
Hvo taler vel, saa det sker, om ej Herren byder?
38 Ɖe menye Dziƒoʋĩtɔ la ƒe nu mee dzɔgbevɔ̃enyawo kple dzidzɔnyawo siaa doa go tsona oa?
Kommer ikke baade ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Nu ka ta amegbetɔ ahe nya ne wohe to nɛ ɖe eƒe nu vɔ̃wo ta?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Mina míalé ŋku ɖe míaƒe zɔzɔme ŋu ne míado wo akpɔ eye mina míatrɔ ɖe Yehowa ŋu.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Mina míado míaƒe dziwo kple asiwo ɖe Mawu gbɔ le dziƒo ahagblɔ bena:
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 “Míewɔ nu vɔ̃ hedze aglã eye mètsɔe ke mi o.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 “Ètsɔ dziku tsyɔ ɖokuiwò dzi eye nèti mía yome hewu mí nublanuimakpɔmakpɔtɔe.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skaansel,
44 Ètsɔ lilikpo tsyiɔ ɖokuiwò dzi ale be, gbedodoɖa aɖeke mate ŋu aɖo gbɔwò o.
hylled dig i Skyer, saa Bønnen ej naaede frem;
45 Ètsɔ mí wɔ ŋunyɔnu kple gbeɖuɖɔe le dukɔwo dome.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 “Míaƒe futɔwo katã ke nu baa ɖe mía ŋuti.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Ŋɔdzi lé mí; míedze ʋe me eye tsɔtsrɔ̃ kple gbegblẽ va mía dzi.”
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Nye ŋkuwo le aɖatsi fam yoyoyo elabena wotsrɔ̃ nye amewo.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Nye ŋkuwo le aɖatsi fam ɖaa, enu gbe tsotso,
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 va se ɖe esime Yehowa aɖo ŋku anyi tso dziƒo akpɔe.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Nu si mekpɔ la na nye luʋɔ xa nu ɖe nyɔnu siwo katã le nye dua me la ta.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Ame siwo nye nye futɔwo madzemadzee la ɖem ɖe nu abe xevi ene.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Wodze agbagba be woatso nye agbe nu le vudo me eye wofɔ kpe ƒum.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Tsi fie le tanye eye mesusu be evɔ nam.
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: »Fortabt!«
55 O Yehowa, wò ŋkɔe meyɔ le vudoa ƒe gogloƒe ke.
Dit Navn paakaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Èse nye kukuɖeɖe be, “Mègado toku nye ɣlidodo eye nàgbe akɔfafa nam o.”
du hørte min Røst: »O, gør dig ej døv for mit Skrig!«
57 Ète va gbɔnye esi meyɔ wò eye nègblɔ be, “Mègavɔ̃ o.”
Nær var du, den Dag jeg kaldte, du sagde: »Frygt ikke!«
58 O, Aƒetɔ, èxɔ nye nya ɖe akɔ eye nèɖe nye agbe.
Du førte min Sag, o HERRE, genløste mit Liv;
59 Wò ŋutɔ èkpɔ, O Yehowa, vɔ̃ si wowɔ ɖe ŋutinye. Na nye nya nadzɔ!
HERRE, du ser, jeg lider Uret, skaf mig min Ret!
60 Èkpɔ woƒe hlɔ̃biabia ƒe kpekpeme kple nugbe siwo woɖo ɖe ŋunye.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 O Yehowa, èse woƒe dzudzuwo kple nu siwo katã woɖo ɖe ŋunye
du hører deres Smædeord, HERRE, deres Rænker imod mig,
62 kple nye futɔwo ƒe dalĩdodo kple nuƒoƒo le ŋunye ŋkeke blibo la.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Nye kɔ nàkpɔ wo ɖa! Wole anyinɔƒe o, wole tsitrenu o, woɖua fewu le ŋunye le woƒe hadzidziwo me.
Se dem, naar de sidder eller staar, deres Nidvise er jeg.
64 O Yehowa, xe fe si dze wo la na wo, ɖe nu siwo woƒe asiwo wɔ la ta.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Tsɔ nutsyɔnu tsyɔ woƒe dziwo dzi eye nàna be wò fiƒode nanɔ wo dzi!
gør deres Hjerte forhærdet — din Forbandelse over dem! —
66 Ti wo yome kple dziku eye nàtsrɔ̃ wo le Yehowa ƒe dziƒo te.
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
