Hiob 9
1 Hiob ɖo eŋu nɛ gblɔ be,
Då tok Job til ords og sagde:
2 “Vavã menya be esia nye nyateƒe, gake aleke amegbetɔ kodzogbea anɔ dzɔdzɔe le Mawu ŋkumee?
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Togbɔ be anye ame ƒe didi be yeahe nya kplii hã la, mate ŋu aɖo nya ɖeka pɛ hã ŋu nɛ le nya akpe dome o.
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 Eƒe nunya de to, eƒe ŋusẽ keke ta, ame kae tso ɖe eŋu kpɔ gbe abixɔxɔ?
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 Emli towo ɖa gake womenya o eye wòtrɔ wo bu anyi le eƒe dziku me.
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 Eʋuʋu anyigba le enɔƒe eye wòna eƒe sɔtiwo ʋuʋu kpekpekpe.
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 Eƒoa nu na ɣe eye meklẽna o, etsɔa nu xea ɣletiviwo ŋkume ale be womeklẽna o.
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 Eya ɖekae keke dziƒowo me eye wòzɔa ƒutsotsoewo dzi.
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 Eyae wɔ ɣletivi siwo woyɔna be, Avutɔ, Koklovinɔ kple Atifieŋu kple dzieheɣletiviwo.
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 Ewɔ nu dzɔtsu siwo me dzodzro meli o eye wòwɔ nukunu siwo mele xexlẽme o.
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 Ne eva to ŋunye yi la, nyemate ŋu akpɔe o, ne etso eme va yi la, nyemate ŋu adze sii o.
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 Ne exɔ nu le ame si sesẽtɔe la, ame kae ate ŋu aɖo asi edzi? Ame kae ate ŋu agblɔ nɛ be, ‘Nu kae nye ema wɔm nèle?’
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 Mawu meɖoa asi eƒe dziku dzi o, Rahab ƒe aʋakɔwo gɔ̃ hã bɔbɔ ɖe eƒe afɔ te.
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 “Eya ta aleke nye ya mate ŋu aɖe ɖeklemie? Afi ka makpɔ nyawo le atsɔ ahe nya kplii?
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 Togbɔ be nyemedze agɔ o hã la, nyemate ŋu aɖo nya ŋu nɛ o. Kuku ko mate ŋu aɖe na nye Ʋɔnudrɔ̃la be wòakpɔ nublanui nam.
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 Ne meyɔe eye wòtɔ nam gɔ̃ hã la, nyemebu be aɖo tom o.
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 Atsɔ ahomya agbãm gudugudu eye wòadzi nye abiwo ɖe edzi dzodzro.
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 Maɖe mɔ nam be magakpɔ gbɔdzɔe o, ke boŋ ana vevesese nakpɔ ŋusẽ ɖe dzinye.
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 Ne ŋusẽ ƒe nya wònye la, kpɔ ɖa, ŋusẽtɔe wònye! Ke ne enye ʋɔnudɔdrɔ̃ ƒe nya la, ame kae akplɔe ayi ʋɔnui?
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 Ne nyemeɖi fɔ o gɔ̃ hã la, nye nu abu fɔm, eye ne nyemedze agɔ o hã la, abu fɔm.
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 “Togbɔ be nyemeɖi fɔ o hã la, nyemetsɔ ɖeke le eme na ɖokuinye o eye medo vlo nye ŋutɔ nye agbe.
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 Wo katã le ɖeka eya ta megblɔ be, ‘Etsrɔ̃a ame maɖifɔ kple ame vɔ̃ɖi la siaa.’
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 Ne ameƒoti he ku vɛ kpata la, eɖea alɔme le ame maɖifɔ ƒe mɔkpɔkpɔ bubu ŋuti.
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 Ne anyigba aɖe ge ɖe ame vɔ̃ɖi ƒe asi me la, ekema etsyɔa nu mo na eƒe ʋɔnudrɔ̃lawo. Ne menye eyae o ɖe, ekema ame kae?
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 “Nye ŋkekewo le du ɖim wu duƒula, wodzo dzo kabakaba dzidzɔ aɖeke manɔmee.
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 Wozɔ mii va yi abe aƒlaʋuwo ene eye abe hɔ̃woe de agba anyi be yewoaƒo nu le anyigba ene.
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 Ne megblɔ be, ‘Maŋlɔ nye konyifafa be eye madzudzɔ adãɖoɖo, aɖo nukomo la,’
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 ekema nye fukpekpewo katã doa ŋɔdzi nam elabena menyae be màbum fɔmaɖilae o.
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 Esi wobum fɔɖilae xoxo ɖe, nu ka tae maganɔ ʋiʋlim dzodzro?
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 Ne mele tsi kple tsiledzalẽ eye metsɔ nunyadzalẽ klɔ asi gɔ̃ hã la,
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 aganyrɔm ɖe anyiʋe me, ale be manyɔ ŋu na nye awuwo gɔ̃ hã.
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 “Menye amee wònye abe nye ene ne maɖo nya ŋu nɛ, be makplɔe ayi ʋɔnui ahe nya kplii o.
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 Ne ame aɖe ɖe wòli aƒo nu le mía dome, ada asi ɖe mí ame evea dzi
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 ame si aɖe Mawu ƒe ameƒoti ɖa le ŋutinye, ale be eƒe ŋɔdzi magado vɔvɔ̃ nam o la, ne anyo.
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 Ekema maƒo nu na eya amea mavɔmavɔ̃e, gake abe ale si wòle nam fifia ene la, nyemate ŋui o.”
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
