Hiob 8
1 Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
Då svarade Bildad af Suah, och sade:
2 “Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
Huru länge vill du sådana tala, och låta dins muns tal hafva ett sådant högmod?
3 Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
Menar du, att Gud dömmer orätt; eller den Allsmägtige skall vrida rätten?
4 Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
Om dine söner hafva syndat för honom, så hafver han förkastat dem för deras missgernings skull.
5 Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
Men om du i tid gifver dig in till Gud, och beder den Allsmägtiga;
6 ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
Och om du äst ren och from, så varder han uppvakandes till dig, och varder åter upprättandes boningen för dina rättfärdighets skull;
7 Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
Och der du tillförene hafver haft litet, skall det härefter ganska mycket förökas.
8 “Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
Ty fråga de slägter, som i förtiden varit hafva, och tag dig före att fråga deras fäder;
9 elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
Ty vi äre såsom i går komne, och vete intet; vårt lif är en skugge på jordene.
10 Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
De skola lära dig, och säga dig det, och gifva sitt tal före utaf sitt hjerta.
11 Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
Icke kan säfvet växa, utan det står i vätsko; eller gräs växa utan vatten.
12 Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
Eljest, medan det än står i blomster, förr än det afhugget varder, förtorkas det, förr än man hö bergar.
13 Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
Så går allom dem som förgäta Gud, och de skrymtares hopp varder förtappadt;
14 Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
Ty hans tröst blifver omintet, och hans hopp såsom ett dvergsnät.
15 Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
Han förlåter sig på sitt hus, och skall dock icke, bestå; han skall hålla sig derintill, och dock icke beständig blifva.
16 Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
Det grönskas väl förr än solen kommer, och qvistar växa uti dess örtagård;
17 eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
Dess säd står tjock vid källor, och dess hus på stenar.
18 Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
Men när han uppsluker honom af sitt rum, ställer han sig emot honom, såsom han kände honom intet.
19 Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
Si, detta är fröjden i dess väsende; och annor växa upp igen af stoftet.
20 “Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
Derföre, si, att Gud icke förkastar de goda, och icke uppehåller de ondas hand;
21 Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
Tilldess din mun varder full med löje, och dine läppar fulle med fröjd.
22 Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
Men de, som dig hata, skola komma på skam, och de ogudaktigas boning skall icke blifva beståndandes.
