Hiob 8
1 Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 “Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 “Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 “Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.
