Hiob 8
1 Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
Så tog Sjuhiten Bildad til Orde og sagde:
2 “Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
"Hvor længe taler du så, hvor længe skal Mundens Uvejr rase?
3 Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
Mon Gud vel bøjer Retten, bøjer den Almægtige Retfærd?
4 Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
Har dine Sønner syndet imod ham, og gav han dem deres Brøde i Vold,
5 Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
så søg du nu hen til Gud og bed hans Almagt om Nåde!
6 ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
Såfremt du er ren og oprigtig, ja, da vil han våge over dig, genrejse din Retfærds Bolig;
7 Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
din fordums Lykke vil synes ringe, såre stor skal din Fremtid blive.
8 “Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
Thi spørg dog den befarne Slægt, læg Mærke til Fædrenes Granskning!
9 elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
Vi er fra i Går, og intet ved vi, en Skygge er vore Dage på Jord.
10 Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
Mon ej de kan lære dig, sige dig det og give dig Svar af Hjertet:
11 Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
Vokser der Siv, hvor der ikke er Sump, gror Nilgræs frem, hvor der ikke er Vand?
12 Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
Endnu i Grøde, uden at høstes, visner det før alt andet Græs.
13 Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
Så går det enhver, der glemmer Gud, en vanhelliges Håb slår fejl:
14 Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
som Sommerspind er hans Tilflugt, hans Tillid er Spindelvæv;
15 Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
han støtter sig til sit Hus, det falder, han klynger sig til det, ej står det fast.
16 Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
I Solskinnet vokser han frodigt, hans Ranker breder sig Haven over,
17 eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
i Stendynger fletter hans Rødder sig ind, han hager sig fast mellem Sten;
18 Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
men rives han bort fra sit Sted, fornægter det ham: "Jeg har ikke set dig!"
19 Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
Se, det er Glæden, han har af sin Vej, og af Jorden fremspirer en anden!
20 “Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
Se, Gud agter ej den uskyldige ringe, han holder ej fast ved de ondes Hånd.
21 Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
End skal han fylde din Mund med Latter og dine Læber med Jubel;
22 Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
dine Avindsmænd skal klædes i Skam og gudløses Telt ej findes mer!
