Hiob 5
1 “Ne àlɔ̃ la, yɔ ame aɖe gake ame kae atɔ na wò? Kɔkɔetɔwo dometɔ ka ŋu nàtrɔ ɖo?
Rop berre du; kven svarar deg? Kva engel vil du beda til?
2 Tosesẽ wua bometsila eye ŋubiã wua numanyala.
Mismod slær fåvis mann i hel og brennhug den som lite veit.
3 Nye ŋutɔ mekpɔ bometsila wònɔ ke tom gake kasia woƒo fi de eƒe aƒe.
Eg såg ein dåre festa rot, og brått eg laut hans bustad banna.
4 Dedinɔnɔ le adzɔge ke na viawo, wobua fɔe le ʋɔnu eye ame aɖeke meli aʋli eta o.
Hans søner hjelpelaus var, uhjelpte trakka ned i porten.
5 Dɔwuitɔwo ɖua nuku si wòxa, woɖea esiwo tsi ŋuwo me gɔ̃ hã eye ame siwo wum tsikɔ le la ƒe ve me ƒuna ɖe eƒe kesinɔnuwo ŋu.
Hans avling åt dei svoltne upp, dei tok ho tråss i klungergjerde, og snara lurde på hans gods.
6 Elabena fukpekpe medoa go tso ke me alo dzɔgbevɔ̃e medona tso anyigba tume o.
Men naudi ei frå dusti kjem; ulukka ei or jordi renn;
7 Gake abe ale si dzoxi dzona yia dzii ene la, nenemae wodzi ame na hiãtuame.
nei, mannen vert til møda fødd, som gneistarne lyt fljuga høgt.
8 “Ke nenye nyee wònye la, anye ne maɖe kuku na Mawu atsɔ nye nya aɖo eƒe ŋkume.
Eg vilde venda meg til Gud og leggja saki fram for honom,
9 Ewɔa dzesi siwo gɔme womate ŋu ase o eye wòwɔa nukunu siwo womate ŋu axlẽ o.
som storverk gjer som ei me skynar, fleir’ underverk enn me kann telja,
10 Enana tsi dzana ɖe anyigba dzi, eye wòɖoa tsi ɖe gbegbe.
som sender regnet ned på jord og vatnet yver mark og eng,
11 Edoa ɖokuibɔbɔlawo ɖe dzi eye wòkɔa ame siwo le nu xam la dana ɖe dziɖeɖi me.
som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
12 Egblẽa ayetɔwo ƒe ɖoɖowo me, ale be woƒe asiwo mekpɔa dzidzedze o.
som spiller planen for dei sløge, so deira hender inkje duger,
13 Eléa nunyalawo le woƒe ayemenuwɔwɔwo me eye wòkplɔa ame drãwo ƒe nu drã wɔwɔ dzonae.
som fangar vismann i hans vit, so listig råd forrenner seg.
14 Viviti dona ɖe wo le ŋkeke me eye wotsaa asi blukɔ me abe zã mee ene.
Um dagen støyter dei på myrker, trivlar ved middag som ved natt.
15 Eɖea hiãtɔwo tso yi si le woƒe nu me la me eye wòɖea wo le ŋusẽtɔwo ƒe fego me.
Frå sverd frelser han frelser fatigmann, frå deira munn, frå yvervald,
16 Ale mɔkpɔkpɔ ɖoa hiãtɔ si eye nu madzɔmadzɔ miaa eƒe nu.
so vesalmann fær hava von, men vondskap lata munnen att.
17 “Woayra ŋutsu si Mawu ɖɔna ɖo eya ta mègado vlo Ŋusẽkatãtɔ la ƒe amehehe o.
Men sæl den mann som Gud mun refsa; vanvyrd ei tukt frå Allvalds-Gud!
18 Elabena edea abi ame ŋu eye wògablanɛ, ewɔa nuvevi ame gake eƒe asi yɔa dɔ.
Han sårar, men bind og umkring; han slær men lækjer med si hand.
19 Aɖe wò le dzɔgbevɔ̃e ade me eye le adrelia me la, vɔ̃ aɖeke mawɔ wò o.
Seks trengslor bergar han deg or, i sju skal inkje vondt deg nå.
20 Aɖe wò le ku ƒe asi me le dɔŋɔli eye le aʋa me la, aɖe wò le yi ƒe asi me.
I hunger fri’r han deg frå dauden, i krig du undan sverdet slepp;
21 Aɖe wò le aɖeɖiƒoame me, eye màvɔ̃ ne gbegblẽ va o.
for tungesvipa er du berga, og trygg du er i tap og tjon;
22 Wò la àko nu ne gbegblẽ kple dɔwuame le nu gblẽm eye màvɔ̃ anyigbadzilã wɔadãwo o.
du lær åt tjon og hungersnaud og ottast ikkje ville dyr;
23 Elabena wò kple kpe siwo le agble me la miabla nu eye lã wɔadãwo anɔ anyi kpli wò le ŋutifafa me.
du samband hev med stein på marki, og fred med villdyr uti heidi.
24 Ànyae be wò agbadɔ le dedie eye ne èxlẽ wò nunɔamesiwo la, àkpɔe be ɖeke mebu o.
Du merkar at ditt tjeld hev fred, og inkje vantar i ditt hus.
25 Ànyae be viwòwo asɔ gbɔ eye wò dzidzimeviwo asɔ agbɔ abe gbe mumu le anyigba dzi ene.
Du ser, ditt sæde tallrikt er, ditt avkom rikt som gras på eng.
26 Ànɔ agbe wòade edeƒe, ayi yɔ me kple dzidzɔ abe lu ye woxa hebla le nuŋeɣi ene.
I mannskraft til di grav du gjeng, lik korn, køyrt inn i rette tid.
27 “Míedo esia kpɔ eye wònye nyateƒe. Eya ta see ne nànɔ agbe ɖe eŋu.”
Det hev me granska; so det er; so høyr og merka deg det då!»
